– Γιατί ὅμως, Γέροντα, ὁ Θεὸς σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους δίνει πολλὲς δοκιμασίες, ἐνῶ σὲ ἄλλους δὲν δίνει;
– Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ὃν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει»7. Ἕνας πατέρας ἔχει λ.χ. ὀκτὼ παιδιά. Τὰ πέντε μένουν στὸ σπίτι, κοντὰ στὸν πατέρα τους, καὶ τὰ τρία φεύγουν μακριά του καὶ δὲν τὸν σκέφτονται. Σ᾿ αὐτὰ ποὺ μένουν κοντά του, ἂν
κάνουν καμμιὰ ἀταξία, τοὺς τραβάει τὸ αὐτί, τοὺς δίνει κανένα σκαμπιλάκι· ἤ, ἂν εἶναι φρόνιμα, τὰ χαϊδεύει, τοὺς δίνει καὶ καμμιὰ σοκολάτα. Ἐνῶ αὐτὰ ποὺ εἶναι μακριά, οὔτε χάδι οὔτε σκαμπίλι ἔχουν. Ἔτσι κάνει καὶ ὁ Θεός. Τοὺς ἀνθρώπους ποὺ
εἶναι κοντά Του καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καλὴ διάθεση, ἂν σφάλουν λίγο, τοὺς δίνει ἕνα σκαμπιλάκι καὶ ἐξοφλοῦν ἤ, ἂν τοὺς δώση περισσότερα σκαμπίλια, ἀποταμιεύουν. Σ᾿ ἐκείνους πάλι ποὺ εἶναι μακριά Του δίνει χρόνια, γιὰ νὰ
μετανοήσουν. Γι᾿ αὐτὸ βλέπουμε κοσμικοὺς ἀνθρώπους νὰ κάνουν σοβαρὲς ἁμαρτίες καὶ παρ᾿ ὅλα αὐτὰ νὰ ἔχουν ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ ζοῦν πολλὰ χρόνια, χωρὶς νὰ περνοῦν δοκιμασίες. Αὐτὸ γίνεται κατ᾿ οἰκονομίαν Θεοῦ, γιὰ νὰ μετανοήσουν. Ἂν δὲν μετανοήσουν, θὰ εἶναι ἀναπολόγητοι στὴν ἄλλη ζωή.