Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αλλαγὴ ζωῆς.

Γιὰ νὰ σταματήση ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνη μιὰ ἁμαρτία, πρέπει νὰ προσπαθήση νὰ ἀποφύγη κάθε ἐρέθισμα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία.

Ὁ μέθυσος λ.χ., ἂν θέλη νὰ βοηθηθῆ καὶ νὰ μὴν ξαναπιῆ, δὲν πρέπει οὔτε ἔξω ἀπὸ ταβέρνα νὰ περάση. Μικρὴ προσπάθεια χρειάζεται καὶ καλὴ διάθεση, καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ξεπεράσουμε τὶς δυσκολίες. Ἔχει, ἂς ποῦμε, κάποιος ἕνα πάθος. Τὸ ἀναγνωρίζει, ἀγωνίζεται νὰ τὸ κόψη, μετανοεῖ, ταπεινώνεται.

Ἡ διάθεση ποὺ ἔχει νὰ κόψη τὸ πάθος του πληροφορεῖ τὸν Θεὸ καὶ τὸν βοηθάει. Ἀλλά, ἂν δὲν καταβάλλη προσπάθεια, γιὰ νὰ ἀλλάξη, καὶ συνεχίζη νὰ ἁμαρτάνη, πῶς ὁ Θεὸς νὰ δώση τὴν Χάρη Του;

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν ἔρχεται σὲ λανθασμένη κατάσταση, γιατὶ αὐτὸ δὲν βοηθάει τὸν ἄνθρωπο.

Ἂν ἦταν ἔτσι, θὰ ἔστελνε ὁ Θεὸς τὴν Χάρη Του καὶ στὸν διάβολο.Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν παραμένει στὴν πτώση του,στὶς ἁμαρτωλὲς σκέψεις του, ἀλλὰ μετανοεῖ γιὰ τὰ σφάλματά του καὶ ἀγωνίζεται νὰ μὴν ἁμαρτάνη, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθιέται.

Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχη μετάνοια καὶ ἡ ἁμαρτία θεωρῆται μόδα, αὐτὸ εἶναι δαιμονικὴ κατάσταση.

Γέροντα, ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ληστὲς ποὺ εἶχαν σταυρωθῆ μὲ τὸν Χριστὸ πῶς σώθηκε;

–Ἐκεῖνος ἀνέβηκε ἀπὸ τὸν τοῖχο καὶ μπῆκε στὸν Παράδεισο! «Ἡ τοῦ ληστοῦ μετάνοια τὸν Παράδεισον ἐσύλησεν».

Ἔκλεψε δηλαδὴ μὲ τὴν μεγάλη του μετάνοια καὶ τὸν Παράδεισο.

–Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη ἀλλάξει ζωὴ καὶ δὲν παραμένη στὶς παλιές του ἁμαρτωλὲς συνήθειες, ἀλλὰ μερικὲς φορὲς πέφτη σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ παλιά του ἁμαρτήματα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει μετάνοια;

–Ἔ, ἂν κάνη τὴν προσπάθεια ποὺ χρειάζεται καὶ πέφτη, ἔχει κάποια ἐλαφρυντικά. Στὴν ἀρχὴ δὲν εἶναι εὔκολο. Ἀλλά, ὅταν κανεὶς καταλάβη πραγματικὰ πόσο βαρὺ ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανε, δὲν ξαναπέφτει.

Παλιὰ ὑπῆρχε μετάνοια εἰλικρινής.

Ὅταν κάποιος μετανοοῦσε, δὲν γύριζε πίσω. Θυμᾶμαι μιὰ γυναίκα, πόσο μὲ εἶχε βοηθήσει μὲ τὴν ἀληθινή της μετάνοια. Εἶχε πολλὴ συστολή, οὔτε μιλοῦσε. Εἶχε βάλει τὰ μαῦρα –σὰν καλόγρια ἦταν –καὶ φρόντιζε ἕνα ἐκκλησάκι, ἄναβε τὰ κανδήλια... Καὶ μόνον ποὺ τὴν ἔβλεπες, βοηθιόσουν πολύ.

Τώρα βλέπω, μερικοί, μόλις ἀλλάζουν ζωή, ἀρχίζουν νὰ κάνουν τὸν δάσκαλο στοὺς ἄλλους, ἐνῶ μέσα τους ὑπάρχει ἀκόμη ὁ παλαιὸς ἑαυτός τους.

Νὰ μετανοήση βέβαια κανείς, νὰ σταματήση τὴν ἄσωτη ζωὴ ποὺ ζοῦσε καὶ νὰ ἀρχίση νὰ ζῆ πνευματικά, αὐτὸ εἶναι θετικὴ βοήθεια καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους.

Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόταν, νὰ παρουσιάζεται ἀμέσως ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος καὶ νὰ κηρύττη, ἔ, αὐτὸ εἶναι πλάνη.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-96-

 

Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΠΟΛΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ

Ὁ πλοῦτος φέρνει τὴν καταστροφὴ στὸν ἄνθρωπο, ὅταν δὲν διανέμεται στοὺς φτωχοὺς γιὰ τὴν ψυχή μας καὶ γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν πεθαμένων μας. Ἡ ἐλεημοσύνη στοὺς πονεμένους, χῆρες, ὀρφανὰ κ.λπ. πάρα πολὺ βοηθάει καὶ γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων. Γιατί, ὅταν δίνη κανεὶς ἐλεημοσύνη γιὰ ἕναν κεκοιμημένο, οἱ ἄλλοι λένε: «Θεὸς σχωρέσ᾿ τον. Νὰ ἁγιάσουν τὰ κόκκαλά του». Ἂν τύχη κάποιος νὰ ἔχη ἀρρώστιες, νὰ μὴν μπορῆ νὰ δουλέψη, νὰ ἔχη χρέη, καὶ σὲ μιὰ τέτοια δύσκολη περίσταση τὸν βοηθήσης καὶ πῆς «πάρ᾿ τα γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ τάδε», θὰ πῆ καὶ αὐτός: «Θεὸς σχωρέσ᾿ τον, νὰ ἁγιάσουν τὰ κόκκαλά του!». Κάνουν δηλαδὴ καρδιακὴ προσευχὴ καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ βοηθάει πολὺ τοὺς κεκοιμημένους.

Ὅσο μπορεῖ, νὰ γίνη ἡ ἴδια καλύτερη. Αὐτὸ φυσικὰ θὰ βοηθήση καὶ τὴν ἴδια, ἀλλὰ θὰ βοηθήση καὶ τὸν ἄνδρα της, γιατί, ἀφοῦ στεφανώθηκαν, ἔχει μερίδιο καὶ ἐκεῖνος ποὺ πέθανε. Αὐτὸ εἶναι τὸ κυριώτερο ἀπὸ ὅλα· νὰ γίνη καλύτερη. Ἀλλιῶς, μπορεῖ νὰ κάνη καὶ μιὰ καλωσύνη, ἀλλὰ νὰ ἔχη καὶ τὸν χαβᾶ της. Σοῦ λέει: «Ἔκανα τὰ καθήκοντά μου. Ἄλλο τί θέλεις νὰ κάνω;» καὶ μένει ἀδιόρθωτη ἢ καὶ χειροτερεύει.

(Ὅταν κάποιας ὁ ἄνδρας πεθάνη ἀκοινώνητος, ἀνεξομολόγητος ἢ σκοτωθῆ τὸ παιδί της, γιὰ νὰ βοηθήση τὶς ψυχές τους) Ὅσο μπορεῖ, νὰ γίνη ἡ ἴδια καλύτερη. Αὐτὸ φυσικὰ θὰ βοηθήση καὶ τὴν ἴδια, ἀλλὰ θὰ βοηθήση καὶ τὸν ἄνδρα της, γιατί, ἀφοῦ στεφανώθηκαν, ἔχει μερίδιο καὶ ἐκεῖνος ποὺ πέθανε. Αὐτὸ εἶναι τὸ κυριώτερο ἀπὸ ὅλα· νὰ γίνη καλύτερη. Ἀλλιῶς, μπορεῖ νὰ κάνη καὶ μιὰ καλωσύνη, ἀλλὰ νὰ ἔχη καὶ τὸν χαβᾶ της. Σοῦ λέει: «Ἔκανα τὰ καθήκοντά μου. Ἄλλο τί θέλεις νὰ κάνω;» καὶ μένει ἀδιόρθωτη ἢ καὶ χειροτερεύει.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου.