ΤΟ ΧΑΡΟΠΟΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ!!
ΣΚΛΗΡΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΙ ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΑΤΟΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ, ΑΠΟ ΔΙΚΟΜΑΝΕΙΣ ΔΗΘΕΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ…
“Το δίκηο σου, το δίκηο μου”, λένε.
Αυτό το ψευδο-ευαγγέλιο της λογικής, της παράξενης λογικής, μακάρι να μην υπήρχε.
“Να μη με περνούν κορόϊδο”, λένε άλλοι.
Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ, ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ!!!
«Όποιος έχει πραγματική αγάπη και κάνει σωστή πνευματική εργασία, γιά όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους δικαιολογεί, ενώ τον εαυτό του ποτέ δεν τον δικαιολογεί, ακόμη και όταν έχει δίκαιο!
Πάντοτε λέει ότι φταίει, διότι σκέπτεται ότι δεν αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του δίνονται! Βλέπει λ.χ. έναν να κλέβει και σκέπτεται ότι, και ο ίδιος, αν δεν είχε βοηθηθή, θα έκλεβε περισσότερο από αυτόν και λέει:
«Ο Θεός εμένα με βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τα δώρα του Θεού. Αυτό είναι μεγαλύτερη κλεψιά. Η διαφορά είναι ότι του άλλου η κλεψιά φαίνεται, ενώ η δική μου δεν φαίνεται»!!
«ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΣΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…»(Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Το παιδί λέει στους γονείς του: “Θα σας πάω στην Αστυνομία…”.
Πρόσφατα, παιδί δεκαπέντε χρονών, που έκανε μία πολύ μεγάλη αταξία και ο πατέρας του τού έδωσε ένα σκαμπίλι, πήγε και έκανε μήνυση στον πατέρα του και ο πατέρας του καταδικάσθηκε...
Ο πατέρας την ώρα της δίκης είπε:
Η ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ!!
«Γέροντα, όταν κάποιος υπομένη τις κατά Θεόν θλίψεις και τις αδικίες που του προξενούν οι άνθρωποι, αυτή η υπομονή τον καθαρίζει από τα πάθη;».
Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:
«Αν τον καθαρίζη λέει! Τον λαμπικάρει! Μα, υπάρχει ανώτερο απ’ αυτό; Έτσι μπορεί να εξοφλήση αμαρτίες! Βλέπετε, έναν εγκληματία, τον δέρνουν, τον κλείνουν στην φυλακή, κάνει εκεί τον μικρό κανόνα του και, εάν ειλικρινά μετανοήση, γλιτώνει την αιώνια φυλακή. Μικρό πράγμα είναι, να εξοφλήση με αυτήν την ταλαιπωρία έναν αιώνιο λογαριασμό;
Η, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΥ ΠΙΣΤΟΥ, ΜΑΝΙΩΔΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ...
«Περισσότερο από όλα ο διάβολος δεν θέλει να προσευχόμασθε. Όταν δει κάποιον να προσεύχεται, αν δεν μπορεί να τον εμποδίσει, προσπαθεί τουλάχιστον να παρασύρει τον νου του, σε φαντασίες ή σε λογισμούς. Αν δεν τα καταφέρει και με αυτόν τον τρόπο, τότε παρουσιάζεται και ο ίδιος ακόμη, μόνο και μόνο, γιά να τον ταράξει και να τον βγάλει έστω και λίγο από την προσευχή.
Νά, μιά φορά, ήμουν έξω, δίπλα στον τάφο του παπά-Τύχωνα. Ενώ έλεγα την δοξολογία με μετάνοιες, όταν έφθασα στον στίχο: “Εν τω φωτί σου οψόμεθα φως”, ξαφνικά ένα φως, δυνατό σαν προβολέας, ξεχύθηκε πίσω μου και φώτισε όλη την περιοχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου