«Σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως»

...

Περισσότερα

Μιὰ μέρα ἦρθε στὸ Καλύβι ἕνα παιδὶ ποὺ ἤξερα ὅτι εἶχε παρεξηγηθῆ μὲ κάποιον καί, ἐνῶ ἐκεῖνος τοῦ ζητοῦσε νὰ τὸν συγχωρέση, αὐτὸ δὲν τὸν συγχωροῦσε.
Κάποια στιγμὴ μοῦ λέει: «Κάνε προσευχή, Γέροντα, νὰ μὲ συγχωρέση ὁ Θεός». «Θὰ κάνω προσευχή, τοῦ λέω, νὰ μὴ σὲ συγχωρέση ὁ Θεός».
Ἀλλὰ ἐκεῖνο πάλι μοῦ εἶπε: «Θέλω, Γέροντα, νὰ μὲ συγχωρέση ὁ Θεός». «Ἂν δὲν συγχωρέσης, εὐλογημένε, ἐσὺ τοὺς ἄλλους, τοῦ εἶπα τότε, πῶς θὰ σὲ συγχωρέση ἐσένα ὁ Θεός;».
Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ μακροθυμία· δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Αὐτὴν τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἀποκτήσουμε. Μιὰ νύχτα πῆγε στὸ Κελλὶ τοῦ Παπα-Τύχωνα ἕνας κοσμικὸς νὰ τὸν ληστέψη. Ἀφοῦ βασάνισε ἀρκετὰ τὸν Γέροντα –τοῦ ἔσφιγγε τὸν λαιμὸ μὲ ἕνα σχοινί –, εἶδε ὅτι δὲν ἔχει χρήματα καὶ ξεκίνησε νὰ φύγη. Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε, ὁ Παπα-Τύχων τοῦ εἶπε: «Θεὸς συγχωρέσοι, παιδί μου».
Ὁ κακοποιὸς αὐτὸς πῆγε νὰ ληστέψη καὶ ἄλλον Γέροντα, ἀλλὰ ἐκεῖ τὸν ἔπιασε ἡ ἀστυνομία καὶ ὁμολόγησε μόνος του ὅτι εἶχε πάει καὶ στὸν Παπα–Τύχωνα. Ὁ ἀστυνόμος ἔστειλε χωροφύλακα νὰ πάρη τὸν Παπα–Τύχωνα γιὰ ἀνάκριση, ἀλλὰ ὁ Γέροντας δὲν ἤθελε νὰ πάη. «Ἐγώ, παιδί μου, ἔλεγε, συγχώρεσα τὸν κλέφτη μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου». Ὁ χωροφύλακας ὅμως δὲν ἔδινε καθόλου σημασία στὰ λόγια του. «Ἄντε, γρήγορα, Γέροντα, τοῦ ἔλεγε! Ἐδῶ δὲν ἔχει "συγχώρησον" καὶ "εὐλόγησον"». Τελικά, ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἔκλαιγε σὰν μωρὸ παιδί, τὸν λυπήθηκε ὁ διοικητὴς καὶ τὸν ἄφησε νὰ γυρίση στὸ Κελλί του.
Ὅταν μετὰ θυμόταν ὁ Γέροντας αὐτὸ τὸ περιστατικό, δὲν μποροῦσε νὰ τὸ χωρέση στὸ μυαλό του: «Πὰ-πὰ-πά, παιδί μου, ἔλεγε, αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ ἄλλο τυπικὸ ἔχουν· δὲν ἔχουν τὸ "εὐλόγησον" καὶ τὸ "Θεὸς συγχωρέσοι"»!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -113-

Hλιας Στεφανου Xαιντουτη

Γέροντα, ὅλα τὰ ἀντιμετωπίζω μὲ μιὰ στενότητα· μήπως δὲν ἔχω καρδιά;
–Ἐσὺ δὲν ἔχεις καρδιά;
Ξέρεις τί καρδιὰ ἔχεις; Ἀλλὰ ἀφήνεις νὰ τὴν πνίγη ἡ στενοκεφαλιά σου καὶ ὕστερα βασανίζεσαι.
Ὅποιος ἔχει πλατειὰ καρδιά, ὅλα τὰ σηκώνει· ἐνῶ ὁ στενόκαρδος ἀπὸ μιὰ παρατήρηση ἢ ἀπὸ ἕνα δυσάρεστο γεγονὸς λυπᾶται πολύ· δὲν τὸ σηκώνει.
–Γιατί, Γέροντα;
–Γιατὶ τόσο σηκώνει ἡ μπαταρία του.
–Τί νὰ κάνω, Γέροντα, γιὰ νὰ σηκώνη πιὸ πολὺ ἡ μπαταρία μου;–Νὰ δικαιολογῆς τὶς ἀταξίες καὶ τὶς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζης ὅλα πνευματικά, μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί, ἂν δὲν γίνεται κάτι ὅπως τὸ θέλεις καὶ τὸ ἐπιθυμεῖς, νὰ τὸ δέχεσαι μὲ δοξολογία.
–Γέροντα, πῶς θὰ πλατύνη ἡ καρδιά μου;
–Γιὰ νὰ πλατύνη ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ ἀφαιρέσης κάτι ἀπὸ μέσα της: νὰ πετάξης τὴν φιλαυτία σου.
Ἂν ξεραθῆ ὁ κισσὸς τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς στενῆς λογικῆς ποὺ σὲ πνίγει, θὰ ἀναπτυχθῆ ἐλεύθερα πιὰ τὸ πνευματικό σου δένδρο. Θὰ εὔχωμαι γρήγορα νὰ ἐλευθερωθῆ τελείως ἡ καρδιά σου, γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ νὰ πλατυνθῆ. Ἀμήν.Ἐγὼ τώρα ξέρετε πῶς νιώθω;
Νιώθω τέτοια μητρικὴ ἀγάπη, τέτοια στοργὴ καὶ τρυφερότητα, ποὺ δὲν εἶχα πρῶτα8. Χωράει μέσα μου ὅλος ὁ κόσμος. Θέλω νὰ ἀγκαλιάσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσω.
Γιατὶ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ μείνη κλεισμένη στὴν καρδιά. Ὅπως τὸ γάλα μιᾶς μητέρας ποὺ τὸ παιδάκι της πέθανε, τρέχει καὶ χύνεται, ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη θέλει νὰ δοθῆ.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -113-

Γέροντα, ὅλα τὰ ἀντιμετωπίζω μὲ μιὰ στενότητα· μήπως δὲν ἔχω καρδιά;
–Ἐσὺ δὲν ἔχεις καρδιά;
Ξέρεις τί καρδιὰ ἔχεις; Ἀλλὰ ἀφήνεις νὰ τὴν πνίγη ἡ στενοκεφαλιά σου καὶ ὕστερα βασανίζεσαι.
Ὅποιος ἔχει πλατειὰ καρδιά, ὅλα τὰ σηκώνει· ἐνῶ ὁ στενόκαρδος ἀπὸ μιὰ παρατήρηση ἢ ἀπὸ ἕνα δυσάρεστο γεγονὸς λυπᾶται πολύ· δὲν τὸ σηκώνει.
–Γιατί, Γέροντα;
–Γιατὶ τόσο σηκώνει ἡ μπαταρία του.
–Τί νὰ κάνω, Γέροντα, γιὰ νὰ σηκώνη πιὸ πολὺ ἡ μπαταρία μου;–Νὰ δικαιολογῆς τὶς ἀταξίες καὶ τὶς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζης ὅλα πνευματικά, μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί, ἂν δὲν γίνεται κάτι ὅπως τὸ θέλεις καὶ τὸ ἐπιθυμεῖς, νὰ τὸ δέχεσαι μὲ δοξολογία.
–Γέροντα, πῶς θὰ πλατύνη ἡ καρδιά μου;
–Γιὰ νὰ πλατύνη ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ ἀφαιρέσης κάτι ἀπὸ μέσα της: νὰ πετάξης τὴν φιλαυτία σου.
Ἂν ξεραθῆ ὁ κισσὸς τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς στενῆς λογικῆς ποὺ σὲ πνίγει, θὰ ἀναπτυχθῆ ἐλεύθερα πιὰ τὸ πνευματικό σου δένδρο. Θὰ εὔχωμαι γρήγορα νὰ ἐλευθερωθῆ τελείως ἡ καρδιά σου, γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ νὰ πλατυνθῆ. Ἀμήν.Ἐγὼ τώρα ξέρετε πῶς νιώθω;
Νιώθω τέτοια μητρικὴ ἀγάπη, τέτοια στοργὴ καὶ τρυφερότητα, ποὺ δὲν εἶχα πρῶτα8. Χωράει μέσα μου ὅλος ὁ κόσμος. Θέλω νὰ ἀγκαλιάσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσω.
Γιατὶ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ μείνη κλεισμένη στὴν καρδιά. Ὅπως τὸ γάλα μιᾶς μητέρας ποὺ τὸ παιδάκι της πέθανε, τρέχει καὶ χύνεται, ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη θέλει νὰ δοθῆ.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -113-

 

 Ο Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται « τον καλό αγώνα » , τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι ,για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.
Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. Θα ακούση ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύση αμέσως.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.

Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασσέττες τους με περιττά πράγματα.
« Η άνευ πράξεως » όμως διδασκαλία είναι κατά τον Αββά Ισαάκ
« παρακαταθήκη εντροπής ».
Βλέπεις , πολλοί που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό διαβάζουν αθλητικά περιοδικά ή εφημερίδες και κάθονται. Μπορεί να είναι σαν τα μοσχάρια, αλλά θαυμάζουν τους αθλητές: « Α,. καταπληκτικός αυτός, λένε, μπράβο! Ω!... ». Δεν χύνουν όμως λίγο ιδρώτα ούτε χάνουν κανένα κιλό βάρος. Διαβάζουν- διαβάζουν αθλητικά και ξαπλώνουν. Έτσι δεν ωφελούνται. Μένουν με την ευχαρίστηση του διαβάσματος .
Οι κοσμικοί , άλλοι διαβάζουν εφημερίδα, άλλοι διαβάζουν ένα ρομάντζο, μια περιπέτεια, άλλοι παρακολουθούν στο γήπεδο πως παίζουν , και περνάνε την ώρα τους. Το ίδιο κάνουν και μερικοί που διαβάζουν πνευματικά. Μπορεί να ξενυχτούν και να διαβάζουν πνευματικά βιβλία με μανία και να ευχαριστιούνται. Παίρνουν ένα πνευματικό βιβλίο ,κάθονται και λίγο αναπαυτικά και διαβάζουν. « Ωφελήθηκα »,λέει ο άλλος . Καλύτερα πες ότι ευχαριστήθηκες, ότι πέρασες ευχάριστα την ώρα σου. Γιατί αυτό δεν είναι ωφέλεια. Ωφελείσαι, μόνον ,όταν δης τι λέει αυτό που διαβάζεις, ελέγχης τον εαυτόν σου και προσπαθής να τον ζορίζης στην εφαρμογή: « Τι λέει αυτό που διάβασα; Εγώ που βρίσκομαι πνευματικά;
Τι πρέπει να κάνω; » . Ύστερα, όσο περισσότερα μαθαίνη κανείς, τόσο περισσότερη ευθύνη έχει. Δεν λέω να μην διαβάζη, για να μην ξέρει πολλά και να μην έχη ευθύνη, γιατί αυτό είναι πονηριά, αλλά να μη διαβάζη μόνο για να ευχαριστιέται. Το κακό είναι ότι, αν διαβάζη και έχη δυνατή μνήμη, θυμάται πολλά, μπορεί και να λέη και πολλά και να ξεγελάη τον εαυτό του, να νομίζη δηλαδή ότι τα εφαρμόζει κιόλας. Έτσι δημιουργεί ψευδαίσθηση και στον εαυτό του και στους άλλους. Για αυτό να μην αναπαύετε τον λογισμό σας στα πολλά διαβάσματα . Να στραφήτε στην εφαρμογή. Τα πολλά διαβάσματα μορφώνουν εγκυκλοπαιδικά. Έτσι δεν λέγεται;
- Ναι, Γέροντα.
- Σκοπός όμως είναι πως θα μορφωθώ θεοκεντρικά . Δεν πάω να γίνω καθηγητής Πανεπιστημίου, ώστε να είμαι υποχρεωμένος να ξέρω πολλά . Αλλά και αν μου χρειασθή κάτι από την άλλη γνώση, εύκολα θα το μάθω, όταν αποκτήσω την θεοκεντρική μόρφωση. Κατάλαβες;
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

Γέροντα, ή προσευχή δεν βοηθάει στην κάθαρση τού νού;
-Δεν φθάνει μόνον ή προσευχή.
Το νά καίει κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, άν ό νους του είναι γεμάτος άπό κακούς λογισμούς γιά τους άλλους, δεν ωφελεί. 'Από τον νού κατεβαίνει το τηλεγράφημα στην καρδιά καί κάνει τον άνθρωπο θηρίο.
Ό θεός θέλει νά έχουμε καρδίαν καθαράν καί ή καρδιά μας είναι καθαρή, όταν δεν επιτρέπουμε να περνάει από τον νου μας κακός λογισμός για τους άλλους.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.

Δέν σέ παίρνω, τοϋ είπα, για υποτακτικό, γιατί δέν έχεις υγεία πνευματική³.
¨Τί θά πή υγεία πνευματική;³, μέ ρωτάει.
¨Δέν έχεις καλούς λογισμούς, τοϋ λέω.
Σάν άνθρωπος θά έχω τά κουσούρια μου, καί σάν καλόγερος τόσα χρόνια θά έχω καί μερικές αρετές. Αν δέν έχης καλό λογισμό, θά βλάπτεσαι καί από τά κουσούρια μου καί από τις αρετές μου³. Γιά ένα μικρό παιδί μπορεί νά πή κανείς ότιέ χει αδύνατο λογισμό, γιατί είναι ακόμη ανώριμο, όχι όμως γιά έναν μεγάλο.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

Γέροντα, όταν στον αγώνα μου έχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.
- Μη φοβάσαι.
Αγώνας είναι και θα έχουμε και τραύματα. Με την εξομολόγηση αυτά θεραπεύονται. Βλέπεις, οι στρατιώτες στον πόλεμο, όταν τραυματίζωνται επάνω στην μάχη, τρέχουν αμέσως στον γιατρό, δένουν το τραύμα τους και συνεχίζουν να πολεμούν φιλότιμα. Εν τω μεταξύ αποκτούν και πείρα από τον τραυματισμό και προφυλάγονται καλύτερα, ώστε να μην ξανατραυματισθούν.
Έτσι και εμείς, όταν τραυματιζώμαστε πάνω στον αγώνα μας, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, αλλά να τρέχουμε στον γιατρό – στον πνευματικό -, να του δείχνουμε το τραύμα μας, να θεραπευώμαστε πνευματικά, και πάλι να συνεχίζουμε «τον καλόν αγώνα»
Κακό είναι, όταν δεν ψάχνουμε να βρούμε τους φοβερούς εχθρούς της ψυχής, τα πάθη, και δεν αγωνιζώμαστε, για να τους εξοντώσουμε.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη; – Για να διαλέξει τα παιδιά Του.
«Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δεν μας φοβίζει.
Ο Θεός δεν επιτρέπει μία δοκιμασία, αν δεν βγή κάτι καλό.
Όταν ο Θεός βλέπη ότι θα γίνη ένα μεγαλύτερο καλό, αφήνει τον διάβολο να κάνη την δουλειά του. Μπορούσε να τον είχε ξεκάνει τον διάβολο ο Θεός, Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του, να μας πειράζη, για να τρέχουμε σʹ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγή καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη.
Αν δεν βγή καλό, δεν επιτρέπει.
Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας.
το πιστέψουμε αυτό. Αφήνει τον διάβολο ο Θεός, για να παλαίψη ο άνθρωπος.
Χωρίς πάλη δεν γίνεται χωριό.
Αν δεν μας πείραζε ο διάβολος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και άγιοι. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός στον διάβολο να μας χτυπάη με κακία, γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας.
Ή τον αφήνη να ορμάη να μας δαγκώση, για να καταφεύγουμε σʹ Αυτόν.
Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό καί, μόνον αν παρουσιασθή κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του.
Όταν ο άνθρωπος ενωθή με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήση ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψη ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξη, για να αναγκασθή ο άνθρωπος να καταφύγη στον Θεό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό, μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γιʹ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.

.Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου

Ο «καλός αγων»
Πολύ χαίροµαι, όταν βλέπω ψυχές πού προσέχουν και αγωνίζονται µέσα στον κόσµο πού γέµισε από ταγκαλάκια {διαβολακια}.
Ό Θεός, σάν καλός καί δίκαιος πού είναι, έδωσε σε όλους µας καί ανάλογα χαρίσµατα , γιά νά άγωνιζώµαστε καί νά ανεβαίνουµε τήν πνευµατική κλίµακα µέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά πλησιάζουµε όλο καί περισσότερο σ’ Εκείνον πού είναι ό Δηµιουργός µας.
Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.
Θάρρος λοιπόν!
Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου .

Γέροντα, αγωνιώ, όταν έχω νά τακτοποιήσω ένα πρόβλημα, καί δέν μπορώ νά κοιμηθώ.
-Σ' εσένα το βασικό πρόβλημα είναι οί πολλοί λογισμοί. Άν δέν είχες αυτούς τους πολλούς λογισμούς, θά μπορούσες νά άποδώσης πολύ περισσότερα καί στην διακονία σου καί στά πνευματικά σου.Άκου έναν τρόπο, γιά νά άποφεύγης τους πολλούς λογισμούς: Όταν σοϋ έρχεται στον νού κάτι πού πρόκειται π.χ. νά κάνης αύριο, να λες στον λογισμό σου: ¨Αύτη ή δουλειά δεν είναι γιά σήμερα θά την σκεφθώ αύριο³. Επίσης, όταν είναι νά άποφασίσης γιά κάτι, μην ταλαιπωρήσαι με την σκέψη νά βρής το καλύτερο και αναβάλλεις συνέχεια. Διάλεξε κάτι και προχώρα. Άφησε έπειτα τόν Θεό νά φροντίση γιά τά παραπέρα. Προσπάθησε νά άποφεύγης την σχολαστικότητα, γιά νά μή ζαλίζης το μυαλό σου. Νά κάνης ό,τι μπορεΐς-μέ φιλότιμο και νά κινήσαι απλά και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό. Τόν υποχρεώνουμε, κατά κάποιον τρόπο, τόν Θεό νά βοηθήση, όταν αναθέτουμε το μέλλον και τις ελπίδες μας σ' Αυτόν. Μέ τους πολλούς λογισμούς κι ένας υγιής άνθρωπος αχρηστεύεται. Ένας πού πάσχει και υποφέρει, είναι δικαιολογημένος, αν στενοχωριέται.
Ένας όμως πού έχει τήν υγεία του και ζαλίζεται καί υποφέρει από αριστερούς λογισμούς, αυτός είναι γιά δέσιμο!
Νά είναι μιά χαρά καί νά βασανίζεται μέ τους λογισμούς του!
Στην εποχή μας ή μεγαλύτερη αρρώστια είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι όλα μπορεί νά τά έχουν εκτός άπό καλούς λογισμούς. Ταλαιπωρούνται, γιατί δεν αντιμετωπίζουν τά πράγματα πνευματικά.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου

Hλιας Στεφανου Xαιντουτη

Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι αδελφές μου κάνουν κάποια παρατήρηση.
– Έχεις υπερηφάνεια, γι᾿ αυτό στενοχωριέσαι. Την υπερηφάνεια την τσακίζεις με την βοήθεια του αδελφού, όταν του δίνης το δικαίωμα να σού κάνη παρατηρήσεις και δέχεσαι μια κουβέντα που θα σού πή.
Έτσι λαμπικάρεται η ψυχή.
Επειδή το υψηλό φρόνημα δύσκολα το αντιλαμβάνεται κανείς μόνος του, πρέπει να δέχεται τους άλλους σαν γιατρούς του και να παίρνη όλα τα φάρμακα που του δίνουν, για να απαλλαγή από αυτό.
Και όλοι οι άνθρωποι έχουν στην τσέπη τους φάρμακα για τους άλλους: οι μεν καλοί συμβουλεύουν με πόνο και αγάπη τον άρρωστο, οι δε κακοί τον ελέγχουν με κακία και πάθος – αυτοί μάλιστα πολλές φορές γίνονται καλύτεροι χειρουργοί από τους πρώτους, γιατί προχωρούν το νυστέρι πιο βαθιά.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές»

Εγώ, Γέροντα, είμαι κουτή και πολλές φορές δεν καταλαβαίνω γιατί μου κάνουν παρατήρηση.
– Καλύτερα πές: «Είμαι τετραπέρατη, αλλά δεν έχω ταπείνωση». Εσύ, ενώ σφάλλεις και σού κάνουν παρατήρηση, πάς να δικαιολογηθής.
Πώς να φθάσης σε κατάσταση να παίρνης επάνω σου το σφάλμα, όταν δεν σφάλλης και σε κατηγορούν; Ο άνθρωπος που δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν του κάνουν μια παρατήρηση, εξοντώνει συνέχεια την ταπείνωση.
Ενώ ο άνθρωπος που ρίχνει όλο το βάρος επάνω του για κάποιο σφάλμα του, ταπεινώνεται και τον λούζει η Χάρις του Θεού.
– Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν προσπαθώ να αποδείξω ότι έχω δίκαιο, αλλά να εξηγήσω ότι πρόκειται για παρεξήγηση.
– Έχω δει ότι έχεις μια κρυφή υπερηφάνεια που εκδηλώνεται με την δικαιολογία.
Να προσπαθήσης να μη δικαιολογήσαι, ό,τι κι αν σού πούν· να βάζης μια ειλικρινή μετάνοια· αυτό φθάνει.
Με το «ευλόγησον»1 της ειλικρινούς μετανοίας κόβεται η υπερηφάνεια.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐ 48 ‐
1 Ευλόγησον: Συγχώρεσέ με

Γέροντα, γιατί πέφτω συχνά στην κατάκριση;
– Επειδή ασχολείσαι πολύ με τους άλλους. Περιεργάζεσαι τις αδελφές και θέλεις από περιέργεια να μαθαίνης τί κάνει η μιά, τί κάνει η άλλη· έτσι μαζεύεις υλικό, για να έχη το ταγκαλάκι να εργάζεται και να σε ρίχνη στην κατάκριση.
– Γιατί, Γέροντα, ενώ πρώτα δεν έβλεπα τα ελαττώματα των άλλων, τώρα τα βλέπω και κατακρίνω;
– Τώρα βλέπεις τα ελαττώματα των άλλων, γιατί δεν βλέπεις τα δικά σου.
– Από που προέρχονται, Γέροντα, οι λογισμοί κατακρίσεως;
– Από την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας
– δηλαδή από την υπερηφάνεια
– και από την τάση να δικαιολογούμε τον εαυτό μας. – Γέροντα, η κατάκριση έχει έλλειψη αγάπης;
– Έμ, τί έχει; Και έλλειψη αγάπης έχει και αναίδεια έχει.
Όταν δεν έχης αγάπη, δεν βλέπεις με επιείκεια τα λάθη των άλλων, οπότε τους ταπεινώνεις μέσα σου και τους κατακρίνεις. Πάει μετά το ταγκαλάκι και τους βάζει να κάνουν και άλλο σφάλμα· το βλέπεις εσύ, τους κατακρίνεις πάλι και ύστερα συμπεριφέρεσαι με αναίδεια.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές

Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη; – Για να διαλέξει τα παιδιά Του.
«Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δεν μας φοβίζει.
Ο Θεός δεν επιτρέπει μία δοκιμασία, αν δεν βγή κάτι καλό.
Όταν ο Θεός βλέπη ότι θα γίνη ένα μεγαλύτερο καλό, αφήνει τον διάβολο να κάνη την δουλειά του. Μπορούσε να τον είχε ξεκάνει τον διάβολο ο Θεός, Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του, να μας πειράζη, για να τρέχουμε σʹ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγή καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη.
Αν δεν βγή καλό, δεν επιτρέπει.
Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας.
το πιστέψουμε αυτό. Αφήνει τον διάβολο ο Θεός, για να παλαίψη ο άνθρωπος.
Χωρίς πάλη δεν γίνεται χωριό.
Αν δεν μας πείραζε ο διάβολος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και άγιοι. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός στον διάβολο να μας χτυπάη με κακία, γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας.
Ή τον αφήνη να ορμάη να μας δαγκώση, για να καταφεύγουμε σʹ Αυτόν.
Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό καί, μόνον αν παρουσιασθή κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του.
Όταν ο άνθρωπος ενωθή με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήση ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψη ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξη, για να αναγκασθή ο άνθρωπος να καταφύγη στον Θεό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό, μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γιʹ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, για να πάρη κανείς την πνευματική στροφή, τι χρειάζεται;
- Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό.
Η εμπιστοσύνη στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική γαλήνη και σιγουριά , και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά.
Χρειάζεται υπομονή , φιλότιμο και πνευματική παλληκαριά , για να στεφανωθή ο αθλητής.
Η παλληκαριά ξεπηδάει από την φιλότιμη καρδιά . Και όταν κανείς κάνει κάτι με την καρδιά του για τον Χριστό, ούτε κουράζεται ούτε πονάη, γιατί ο πόνος για τον Χριστό είναι γλέντι πνευματικό. Η πνευματική ανάπτυξη μπορεί να γίνη πολύ σύντομα με λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση του εαυτού μας. Στην συνέχεια θα βοηθιέται η ψυχή από τον Χριστό , την Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αγίους. Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή, η εσωστρέφεια, και να ησυχάζει κανείς λίγο.
Ο Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται « τον καλό αγώνα » , τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι ,για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.
Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με γενναιότητα. Θα ακούση ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύση αμέσως , όπως ο βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζη θλιβερά, όταν πληγώνεται ,ή κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνη, τρέχει ,για να το βοηθήση. Περισσότερο έχω αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στο νου μου συνέχεια αυτούς που είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς που δεν βασανίζονται από πάθη. Και ο τσομπάνος το πληγωμένο ή αρρωστιάρικο αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρη επάνω του και αυτό.
Εάν πάλι αγωνιζώμαστε σωστά, αλλά δεν βλέπουμε καμμιά πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το εξής: Ο δαίμονας , επειδή του κηρύξαμε τον πόλεμο, ζήτησε ενίσχυση από τον σατανά. Έτσι, εάν πέρυσι πολεμούσαμε με έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε με πενήντα, του χρόνου θα πολεμάμε με περισσότερους κ.ο.κ. Αυτό δεν επιτρέπει ο Θεός να το δούμε, για να μην υπερηφανευθούμε. Χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, ο Θεός εργάζεται στην ψυχή μας, όταν βλέπη καλή διάθεση.
Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου

«Μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Αγίου Παϊσίου»

Άγιος Παΐσιος: Βλέποντας τις κατά τόπους εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε όλη σχεδόν τη χώρα κατά καιρούς, με κατασκευασμένες »γιορτές» όπως …γιορτή […]

Διαβαστε περισσοτερα

Σοφία Κανλή

- Γέροντα, ένας άνθρωπος που δεν εξομολογείται μπορεί να είναι εσωτερικά αναπαυμένος;
- Πώς να είναι αναπαυμένος; Για να νιώσει κανείς ανάπαυση, πρέπει να πετάξει τα μπάζα από μέσα του. Αυτό θα γίνει με την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ο άνθρωπος την καρδιά του στον πνευματικό και λέγοντας τα σφάλματά του, ταπεινώνεται, και έτσι ανοίγει την πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια η Χάρις του Θεού και ελευθερώνεται.

Πριν από την εξομολόγηση στην κορυφή του υπάρχει ομίχλη, βλέπει θαμπά και δικαιολογεί τα σφάλματά του. Γιατί, όταν ο νους του είναι σκοτισμένος από τις αμαρτίες, δεν βλέπει καθαρά. Με την εξομολόγηση κάνει μια «φούουου», φεύγει η ομίχλη και καθαρίζει ο ορίζοντας. Γι’ αυτό, όσους έρχονται να συζητήσουμε ένα θέμα ή να μου ζητήσουν μια συμβουλή κ.λπ., αν δεν έχουν εξομολογηθεί ποτέ, τους στέλνω πρώτα να εξομολογηθούν και μετά να έρθουν να μιλήσουμε.
Μερικοί μου λένε: «Γέροντα, αφού εσύ μπορείς να καταλάβεις τι πρέπει να κάνω γι’ αυτό το θέμα, πες μου».
«Και να καταλάβω εγώ τι πρέπει να κάνεις, τους λέω, δεν θα καταλάβεις εσύ τι θα σου πω. Γι’ αυτό πήγαινε πρώτα να εξομολογηθείς και ύστερα έλα να συζητήσουμε».
Γιατί, πώς να επικοινωνήσεις και να συνεννοηθείς με έναν άνθρωπο, όταν βρίσκεται σε άλλη συχνότητα;
Με την εξομολόγηση πετάει ο άνθρωπος από μέσα του ό,τι άχρηστο έχει και καρποφορεί πνευματικά. Μια μέρα έσκαβα τον κήπο μου, για να φυτέψω λίγες ντοματιές. Εκείνη την ώρα ήρθε κάποιος και μου λέει: «Τι κάνεις, Γέροντα;».
«Τι να κάνω; του λέω, εξομολογώ τον κήπο μου».
«Καλά, Γέροντα, μου λέει, χρειάζεται και ο κήπος εξομολόγηση;».
«Ασφαλώς χρειάζεται. Έχω διαπιστώσει πως, όταν τον εξομολογώ, βγάζω δηλαδή έξω πέτρες, αγριάδες, αγκάθια κ.λπ., τότε βγάζει επίσημα κηπευτικά, αλλιώς οι ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!»…
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

 

 

Σοφία Κανλή