Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017




Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.
– Ασφαλίσου, βρέ παιδάκι μου, στον Θεό. Μόνον την ασφάλεια του αυτοκινήτου ξέρεις;
Την ασφάλεια του Θεού δεν την ξέρεις; Κάνε τον σταυρό σου καί, πριν κάνης οτιδήποτε, πές: «Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησέ με». Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την εμπιστοσύνη στον Θεό;
Όταν ο άνθρωπος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, δέχεται συνέχεια από τον Θεό βενζίνη «σούπερ» και το πνευματικό του όχημα δεν σταματάει ποτέ· τρέχει συνέχεια.
Όσο μπορείς, να προσέχης, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό, και Εκείνος θα σε βοηθήση σε κάθε σου δυσκολία. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να ελευθερωθής από το άγχος και την αγωνία.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

Να με κρατούσε λίγα χρόνια ακόμα στη ζωή ο ΘΕΌΣ, για να έβλεπα την Πατρίδα μου μεγαλομένη. Θα μεγαλώσει αλλά μην περιμένεις πόλεμο. Θα μεγαλώσει, χωρίς να ματώσει Ελληνικό ρουθουνι !!! 
ΑΓΙΟΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ



Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Φωτογραφία του χρήστη Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .Πρέπει να αφήσουμε εν λευκώ τον εαυτό μας στην θεία πρόνοια, στο θείο θέλημα, και ο Θεός θα μας φροντίση. Ένας μοναχός πήγε ένα απόγευμα να διαβάση τον Εσπερινό σε μια κορυφή.
Στον δρόμο βρήκε ένα άσπρο μανιτάρι και ευχαρίστησε τον Θεό για το σπάνιο εύρημά του. Στον γυρισμό θα το έκοβε και θα περνούσε με αυτό το βράδυ. «Εάν με ρωτήσουν οι κοσμικοί αν τρώω κρέας, είπε με τον λογισμό του, μπορώ να τους πω πώς τρώω κάθε φθινόπωρο»!

ΔΙΔΑΧΕΣΝα Γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια…
archangelosmichail.gr
Ο Άγιος Παΐσιος μου είπε:
—…Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό, πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακρυά από τους γονείς και βρεθεί ακόμα και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετά δεν έχει ανάγκη από τη βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λάδι, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω.


Φωτογραφία του χρήστη Γέρων Παϊσιος. 




Μια χούφτα χαρτονομίσματα για προσάναμμα! το φιλότιμο ενός Έλληνα αξιωματικού στα 1940 (διήγηση Γ. Παϊσίου)

 


Υπάρχει ένα πνεύμα χλιαρό, καθόλου ανδρισμός. Χαλάσαμε τελείως! Πώς μας ανέχεται ό Θεός!
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Φωτογραφία του χρήστη Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .«Ο μοναχός θέλει αγρυπνία;
Μπορεί.
Θέλει νηστεία;
Μπορεί.
Ούτε γυναίκα ούτε παιδιά έχει. Ο κοσμικός δεν μπορεί. Έχει παιδιά... Το ένα θέλει παπούτσια, το άλλο θέλει ρούχα, το άλλο θέλει...».
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.





Γέροντα, αν κανείς ταπεινώνεται μόνος του κατηγορώντας τον εαυτό του: «είμαι λειψός, χαμένος, κ.λπ.». αυτό τον βοηθάει να αποκτήση ταπείνωση;
Φωτογραφία της Αφεντουλίδου Σοφία.
– Μόνος του εύκολα κατηγορεί κανείς τον εαυτό του, αλλά δύσκολα δέχεται την κατηγορία των άλλων. Μόνος το μπορεί να λέη: «είμαι ελεεινός, ο πιο αμαρτωλός, ο χειρότερος απ’ όλους», αλλά έναν λόγο του άλλου να μην τον σηκώνη. Βλέπεις, όταν κάποιος πέφτη μόνος του και χτυπάη, μπορεί να πονέση, αλλά δεν δίνει και πολλή σημασία. Ή όταν τον χ...
Συνεχίστε την ανάγνωση

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Όσοι δεν φρενάρουν την καρδιά τους από τις υλικές επιθυμίες, τις μη απαραίτητες,
– ούτε καν λόγος γίνεται για σαρκικές επιθυμίες
– και δεν συμμαζέψουν τον νού τους μέσα στην καρδιά, για να τα δώσουν όλα μαζί με την ψυχή στον Θεό, διπλή δυστυχία τους περιμένει.
– Γέροντα, είναι πάντα κακό το να επιθυμής κάτι;
– Όχι, η επιθυμία της καρδιάς δεν είναι καθʹ εαυτή κακή. Αλλά, όταν μου παίρνουν ένα κομμάτι της καρδιάς μου πράγματα, έστω και μη αμαρτωλά, μου ελαττώνουν την αγάπη μου προς τον Χριστό.
Αυτή η επιθυμία πάλι είναι κακή, γιατί ο εχθρός μου κόβει την αγάπη μου από τον Χριστό. Όταν επιθυμώ ένα πράγμα χρήσιμο, ένα βιβλίο λ.χ., και μου παίρνη ένα κομμάτι της καρδιάς, τότε αυτό είναι κακό.
Γιατί να μου πάρη ένα κομμάτι της καρδιάς ένα βιβλίο; Το βιβλίο θα επιθυμώ ή τον Χριστό θα λαχταρώ;
Κάθε επιθυμία, όσο καλή και να φαίνεται, δεν είναι καλύτερη από το να επιθυμή κανείς τον Χριστό ή την Παναγία. Όταν δώσω την καρδιά μου στον Θεό, είναι δυνατόν ο Θεός να μη μου δώση όλο τον Εαυτό Του;
Ο Θεός ζητάει την καρδιά του ανθρώπου. «Δος μοί, υιέ, σήν καρδίαν»32. Άμα Του δώση ο άνθρωπος την καρδιά του, μετά ο Θεός του δίνει και ό,τι αγαπά η καρδιά του, αρκεί μην τον βλάψη.
Μόνο στον Χριστό όταν δίνεται η καρδιά δεν χαραμίζεται, και μόνο στον Χριστό βρίσκεις πλούσια ανταπόκριση θεϊκής αγάπης σʹ αυτήν την ζωή, και στην άλλη, την αιώνια, την θεία αγαλλίαση.

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
32. Παρ. 23, 26.



Φωτογραφία του χρήστη Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .Ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και για το λίγο και για το πολύ.
Μερικοί λένε «πιστεύω ότι ο Θεός θα με βοηθήση», και από την άλλη προσπαθούν να μαζεύουν χρήματα, για να μη στερηθούν τίποτε.
Αυτοί εμπαίζουν τον Θεό, γιατί δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό αλλά στα χρήματα.
Αν δεν παύσουν να αγαπούν τα χρήματα και να στηρίζουν σ᾿ αυτά την ελπίδα τους, δεν θα μπορέσουν να στηρίξουν την ελπίδα τους στον Θεό. Δεν λέω να μην έχουν οι άνθρωποι μια οικονομία στην άκρη για ώρα ανάγκης, αλλά να μη στηρίζουν την ελπίδα τους στα χρήματα και δίνουν σʹ αυτά την καρδιά τους, γιατί έτσι ξεχνούν τον Θεό.
Όποιος κάνει σχέδια δικά του, χωρίς να εμπιστεύεται στον Θεό, και λέει μετά ότι έτσι θέλει ο Θεός, αυτός ευλογεί το έργο του ταγκαλακίστικα και συνέχεια βασανίζεται. Δεν έχουμε καταλάβει την δύναμη και την καλωσύνη του Θεού. Δεν Τον αφήνουμε νοικοκύρη να μας κυβερνάη, γιʹ αυτό ταλαιπωρούμαστε.

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 
 
Για να μαλακώση η καρδιά μας, πρέπει να έρθουμε στην θέση όχι μόνον των άλλων ανθρώπων αλλά και των ζώων, ακόμη και του φιδιού.
Να σκεφθούμε: «Θα μου άρεζε να ήμουν φίδι, να έβγαινα λίγο στην λιακάδα να ζεσταθώ και να ερχόταν ο άλλος να με χτυπήση, να μου σπάση το κεφάλι; Όχι». Τότε θα λυπηθούμε και θα αγαπήσουμε ακόμη και τα φίδια. Αν δεν έρχεται ο άνθρωπος στην θέση των άλλων,ακόμη και των ζώων και των εντόμων, δεν γίνεται «άνθρωπος».
Μέσα στον πόνο κρύβεται η περισσότερη αγάπη από την κανονική. Γιατί,όταν πονάς τον άλλον, τον αγαπάς λίγο παραπάνω.
Αγάπη με πόνο είναι να σφίξης στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγη.
Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού, πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει.
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Λειώνει από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.



Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα και έχει πολλά χαρίσματα.
Δεν είναι άλλο εδώ και άλλο εκεί. Δεν είναι πνεύμα συγχύσεως, αλλά αγάπης, ειρήνης...
Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι χτυπιούνται, αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται υπό την επίδραση πολλών άλλων πνευμάτων, που δεν έχουν καμμιά σχέση με το ένα Άγιο Πνεύμα. Παλιά το Άγιο Πνεύμα φώτιζε, υπαγόρευε.
Μεγάλη υπόθεση! Σήμερα δεν βρίσκει προϋποθέσεις, για να κατεβή.
Η βαβυλωνία στην Παλαιά Διαθήκη ήταν αθώα.
Ζητούσες λ.χ. λάσπη και σού έφερναν άχυρα. Τώρα έχουμε βαβυλωνία με πάθη.
Ζητάς λάσπη και σού ρίχνουν τούβλο στο κεφάλι. Αν όμως ο άνθρωπος βγάζη τον εαυτό του από κάθε ενέργειά του και κόβη το θέλημά του, τότε δουλεύει σωστά, και τότε θα έχη οπωσδήποτε θείο φωτισμό και θα υπάρχη πνεύμα συνεννοήσεως.
Γιατί, όταν βγάζη την δική του ιδέα, έρχονται θείες ιδέες.
Πρέπει να αποκτήση κανείς αισθητήριο πνευματικό, για να έχη και τον θείο φωτισμό. Είναι βασικό να γίνη αυτή η δουλειά, για να καταλάβουν οι άνθρωποι μερικά πράγματα

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 47



Ο παπά Τύχων, πνευματικός του Αγίου Παϊσiου, έλεγε:
– Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες «Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλεία σου. Καί στο τέλος «δόξα τον Θεό».




Οσίου Παΐσιου Αγιορείτου: Ολη σου η ύπαρξη θα κυλά στο αυλάκι του Θεού...



Είχε ένα απλό και ξεκάθαρο τρόπο να αποδραματοποιεί τα πράγματα,

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Γέρων Παΐσιος - Η βοήθεια των Αγίων

 

Πως σας οικονομούν οι Άγιοι! Από πόσα βραχυκυκλώματα σας γλυτώνουν!
”Στη μέση της οικογένειας πρέπει να είναι ο Χριστός.Τα προβλήματα τα λύνει ο πνευματικός.Το ζευγάρι πρέπει να έχει κοινό πνευματικό”.



Γέροντας Παΐσιος: Τον Θεό Τον βάζουν σήμερα στην άκρη

Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του.

Φωτογραφία του χρήστη Αγιος Παισιος Αγιορειτης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


 
 
 

Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν
πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά. Όταν κάθεστε στο τραπέζι για
φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε:

Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας
τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδαμε νηστίσιμα, γιατί έχετε
ανάπτυξη». Απάντηση πολύ έξυπνη και παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου.

Ο Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος.
Δείχνε αγάπη και πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος,
αφιέρωνε λίγο χρόνο και λίγο χρήμα, για να… βοηθήσεις τα απροστάτευτα
παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας. Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει και ό κλήρος και ό μοναχισμός και όλα».

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Πίστη και αγάπη.
Γέροντα, τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην πίστη και την αγάπη;
Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη.
Πρέπει να πιστεύη κανείς ,για να αγαπάη. Δεν μπορεί να αγαπήση κάτι που δεν το πιστεύει. Για αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό. Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και τον πλησίον. Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την θερμή αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του θεού, τον συνάνθρωπό μας. Και από την υπερχείλιση της αγάπης μας – που δεν χωράει στην καρδιά και χύνεται έξω- ποτίζονται και τα καημένα τα ζώα. Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ . Αν η πίστη μας είναι χλιαρή, και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή. Αν η πίστη μας είναι θερμή, και η αγάπη μας θα είναι θερμή.
Η πίστη μας πρέπει να έχη φιλότιμο και από εκεί ξεκινάει και ο φιλότιμος αγώνας. Και όσο αγωνίζεται κανείς, τόσο αυξάνει και η πίστη, αυξάνει και η αγάπη. Πολύ βοηθάει στον φιλότιμο αυτό αγώνα να σκέφτεται ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του Θεού. Ένας που έχει φιλότιμο δεν σκέφτεται αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Παράδεισος , αλλά αγωνίζεται , γιατί πιστεύει στον Θεό και Τον αγαπάει. Ενώ ένας που δεν έχει φιλότιμο, θα αρχίσει να σκέφτεται: « Και γιατί να αγωνισθώ; Άραγε υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κρίση; » .
Και όταν κανείς είναι αχάριστος, ό,τι και να τον κάνης, αχάριστος θα είναι.
Ο φιλότιμος και στους πειρασμούς δοξολογεί τον Θεό και σιγά-σιγά φθάνει να ευγνωμονή συνέχεια τον Θεό, οπότε έρχεται η θεία αλλοίωση στην ψυχή του και χαίρεται συνέχεια και αγάλλεται. Άλλος και πειρασμούς μπορεί να μην έχη , αλλά μόνον ευλογίες, και ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος.

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου


Φίλοι Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου.
<<Ενώ έτρεχε, ξαφνικά ακινητοποιήθηκε η μηχανή του δίχως να πάθη τίποτα. Συγχρόνως είδε μπροστά του τον πατέρα Παΐσιο, ο οποίος του είπε: "Σταμάτα- μην κάνης αυτό το πράγμα">>
Η αγάπη του εκδηλωνόταν απεριόριστα και πλούσια στον καθένα που τον επισκεπτόταν, ιδιαίτερα στους πονεμένους ανθρώπους και στα νέα παιδιά. Θυμάμαι κάτι που το έζησα πολύ καλά, το 1982, όταν είχε έρθει στο Άγιον Όρος ένα παιδί από την Αθήνα, ο οποίος ήταν ένας σύγχρονος νέος, γεμάτος ανησυχίες, μπλεγμένος με πολλά πράγματα δύσκολα, απογοητευμένος από τη ζωή του και το περιβάλλον του, με ρούχα βρώμικα- μια κατάσταση που μαρτυρούσε την ακαταστασία και την ανησυχία του νέου αυτού. Πήγε το παιδί αυτό στον πατέρα Παΐσιο, μίλησαν και μετά έφυγε.
Μετά από δύο-τρεις μήνες ξαναγύρισε και μού διηγήθηκε κλαίγοντας το εξής πράγμα. Στην Αθήνα, όταν είχε κάποιες ατυχίες και τον έπιασε η μελαγχολία αυτή, η κατάθλιψη, ανέβηκε στη μηχανή του να πάει να αυτοκτονήσει. Τρέχοντας, έλεγε: "Δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο, κανένας δε με αγαπάει, δεν έχει ενδιαφέρον, καλύτερα να σκοτωθώ, να τελείωση η ζωή μου".
Βγήκε από την Αθήνα, πορευόταν στον δρόμο και είχε σκοπό να τελείωση τη ζωή του. Ενώ έτρεχε, ξαφνικά ακινητοποιήθηκε η μηχανή του δίχως να πάθη τίποτα. Συγχρόνως είδε μπροστά του τον πατέρα Παΐσιο, ο οποίος του είπε: "Σταμάτα- μην κάνης αυτό το πράγμα". Μόλις είδε τη μορφή του Γέροντα, αμέσως θυμήθηκε ότι αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που τον αγάπησε πραγματικά και του εξέφρασε την αγάπη του. Ο πατήρ Παΐσιος ήταν άνθρωπος πολύ εκδηλωτικός. Όταν πήγαιναν παιδιά με προβλήματα, τους έδειχνε τόση αγάπη, όπως σ' ένα μικρό παιδί. Έτσι τα παιδιά αυτά παρηγοριόντουσαν. Μετά. αφού μού είπε την ιστορία αυτή, πήγα στον Γέροντα και τον ρώτησα: "Μα αλήθεια είναι ότι έγινε αυτό το γεγονός;" Μού λέει: "Δεν ξέρω, αλλά εκείνο που ξέρω είναι ότι πολλές φορές εκεί που προσεύχομαι στο κελλί μου, το Πνεύμα το Άγιο με μεταφέρει σε νοσοκομεία, σπίτια πονεμένων ανθρώπων, σε ανθρώπους που είναι έτοιμοι ν' αυτοκτονήσουν κ.λ.π. Εγώ δεν κάνω τίποτε, παρά μόνο προσεύχομαι και ανάβω κεριά".





– Γιατί μερικὲς φορές, ἐνῶ ἡ συνείδηση μᾶς ἐλέγχει, δὲν κάνουμε τὸν ἀνάλογο ἀγώνα, γιὰ νὰ διορθωθοῦμ...
choratouaxoritou.gr
Φωτογραφία της Δέσποινα Θεωνά.