Νά μὴν κάνουμε καλωσύνες, γιὰ νὰ πάρουμε εὐλογίες. Νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἀρχοντική, τὴν ἀκριβὴ ἀγάπη, τὴν ὁποία ἔχει ὁ Θεός, καὶ ὄχι τὴν φθηνὴ κοσμικὴ ἀγάπη, ἡ ὁποία ἔχει κάθε ἀνθρώπινη ἀδυναμία.
–Γέροντα, δυσκολεύομαι νά δώσω τὴν ἀγάπη μου ἐκεῖ ποὺ δὲν θὰ τὴν ἐκτιμήσουν.
–Δὲν ἔχεις πραγματικὴ ἀγάπη, γι ̓ αὐτὸ δυσκολεύεσαι.
Ὅποιος ἔχει πραγματικὴ ἀγάπη, δὲν τὸν ἀπασχολεῖ ἂν ἐκτιμήσουν τὴν ἀγάπη του ἢ ὄχι. Τὴν θυσία ποὺ κάνει γιὰ τὸν πλησίον του, ἐπειδὴ τὴν κάνει ἀπὸ καθαρὴἀγάπη, οὔτε κἂν τὴν θυμᾶται.
–Πῶς μπορῶ, Γέροντα, νὰ ξεχνῶ τὸ καλὸ ποὺ κάνω;
–Ρίξ ̓ το στὸ γιαλό...
Ἔτσι θὰ τὸ ξεχνᾶς. Ἀλλὰ καὶ τὸ κακὸ ποὺ σοῦ κάνουν, κι αὐτὸ νὰ τὸ ξεχνᾶς. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ συγκεντρώσης ἕναν πλοῦτο πνευματικό, χωρὶς κἂν νὰ τὸ ἀντιληφθῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου