– Γέροντα, ὅταν κάποιος νιώθη ὅτι ἕνα χάρισμα ποὺ ἔχει εἶναι τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κλέβεται ἀπὸ τὸν πειρασμό;
– Κλέβεται, γιατὶ δὲν προσέχει. Ὁ Θεὸς προικίζει τὸν κάθε ἄνθρωπο μὲ πολλὰ χαρίσματα, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ εὐγνωμονῆ γι᾿ αὐτὰ τὸν Θεό, πολλὲς φορὲς δὲν προσέχει, οἰκειοποιεῖται τὰ χαρίσματα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ καυχᾶται ἐσωτερικά. Τότε ὁ πονηρὸς διάβολος, σὰν κλέφτης ποὺ εἶναι, πηγαίνει, τοῦ κλέβει τὰ χαρίσματα, τὰ δηλητηριάζει μὲ τὰ δηλητήριά του καὶ ἔτσι τὰ ἀχρηστεύει.