Μεγάλη υποχρέωση αισθάνομαι στον ΑΓΙΟ Πατέρα Αρσένιο, τόσο για τ’ όνομα του που μούδωσε μαζί με τις άγιες του ευχές στην κολυμβήθρα, όσο και αργότερα, μικρός, που θήλαζα στα λίγα του βιβλία, που διέσωζε ο γερο‐Πρόδρομος ο Κορτσινόγλου (του Χατζητσινή). Το σπουδαιότερο δε βιβλίο του για μένα ήταν ο ίδιος ο Πρόδρομος, ο οποίος ήταν και το ζωντανό βιβλίο του Πατρός Αρσενίου, διότι αυτός διέσωζε στην καθαρή του μνήμη όλη την αγία ζωή του Πατρός. Είχε την μεγάλη ευλογία το Γεροντάκι αυτό – σαν ψάλτης του και ακόλουθος του παντού – να γνωρίζη πολλά, διότι, εκτός από αυτά που έβλεπε, άκουγε και πολλά επάνω σε συζητήσεις τους, από όσα του διηγόταν ο Πατήρ, διάφορα δηλαδή περιστατικά από την ζωή του. Όποτε λοιπόν πήγαινα στο σπίτι του Προδρόμου, που έμενε στην γειτονιά μου, όλο και κάτι θα μου διηγόταν για τον Πατέρα Αρσένιο, και εγώ συνέχεια με την παιδική μου περιέργεια τον ρωτούσα.
Ήμουν φυσικά μικρός τότε, και γι’ αυτό είχαν χαραχθή με ευκολία μεγάλη τα λόγια του στην τότε απαλή καρδιά μου, η οποία δεν είχε πιάσει ακόμη πουρί. Όταν αργότερα οικονόμησε ο Θεός και βρέθηκα ξανά, ως μοναχός πια, στην Κόνιτσα στην Ιερά Μονή Στομίου, το 1958, το ενδιαφέρον μου για τον Πατέρα Αρσένιο είχε μεγαλώσει· και πάλι περνούσα από τον γερο‐Πρόδρομο, για να μάθω περισσότερα· παρ’ όλο που ήταν ενενήντα ετών, ήταν πρόθυμο και ακούραστο το ευλαβέστατο Γεροντάκι να μου διηγήται πάντοτε.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
– Γέροντα, όταν δεν έχω όρεξη για πνευματικά, πώς να βάλω αρχή;
– Να κάνης κάτι πνευματικό που σε ευχαριστεί, και θα σού έρθη η όρεξη και για τα άλλα. Να απλώσης μπροστά σου την πνευματική τράπεζα και να βρής τί τραβά η όρεξή σου. Θέλεις να διαβάσης λίγο;
Θέλεις να κάνης ένα κομποσχοίνι; Θέλεις να κάνης μια Παράκληση; Θέλεις να διαβάσης Ψαλτήρι ή να κάνης λίγες μετάνοιες; Αν δεν έχης όρεξη για τίποτε, έ, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για την μετεμψύχωση
- Γέροντα, πώς μερικοί άνθρωποι, ακόμη και μορφωμένοι, πιστεύουν στην μετεμψύχωση;
- Η μετεμψύχωση βολεύει τους ανθρώπους, και ειδικά τους αθέους, τους απίστους. Είναι η μεγαλύτερη πονηριά του διαβόλου. Τους κρατά ο διάβολος στην ζωή της αμαρτίας, με τον λογισμό ότι η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται σε αυτόν τον κόσμο.
«Ε, και αυτήν την φορά αν δεν πετύχης, τους λέει ο διάβολος, θα ξαναρθής στην ζωή και θα πετύχης την επόμενη φορά....
Γέροντα, η πίστη πώς δυναμώνει;
– Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη.
Ένας άνθρωπος που δεν καλλιέργησε την πίστη του από μικρός, αλλά έχει διάθεση, μπορεί να την καλλιεργήση με την προσευχή, ζητώντας από τον Χριστό να του προσθέση πίστη.
Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση.
Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό.
Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός;
Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐ 149
Ο Χριστός μας δίνει την δυνατότητα να μιλάμε μαζί Του
– Γέροντα, ο καημός και ο πόνος μου είναι το θέμα της προσευχής. Βρίσκομαι
πολύ πίσω. Τί να κάνω;
– Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις. «Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!».
Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
Γέροντα, δεν προσεύχομαι συγκεντρωμένα. – Όταν προσεύχεσαι, να σκέφτεσαι με ποιόν μιλάς.
Μιλάς με τον Θεό! Μικρό πράγμα είναι αυτό; Σε ένα επίσημο πρόσωπο με πόση προσοχή μιλάει κανείς!
Προσέχει να μην πη καμμιά ανοησία, πότε‐πότε μπερδεύεται και η γλώσσα του από συστολή. Έ, από την στιγμή που προσέχει κανείς τόσο πολύ, όταν μιλάη με έναν άνθρωπο, πόσο πιο προσεκτικός πρέπει να είναι, όταν μιλάη με τον Θεό; Βλέπεις, ακόμη και ένα μικρό παιδί, όταν πηγαίνη να μιλήση στον πατέρα του ή σε έναν ηλικιωμένο, πηγαίνει με συστολή.
Αν πρόκειται να μιλήση στον δάσκαλό του, που τον φοβάται και λίγο, πλησιάζει με πιο μεγάλη συστολή. Κι εμείς, τώρα, μιλάμε με τον Ίδιο τον Θεό, με την Παναγία, με τους Αγίους, και να μην το καταλαβαίνουμε;
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου