Όταν, Γέροντα, ζηλεύω, προσπαθώ να τοποθετηθώ λογικά.
– Αν εξ αρχής προσπαθήσης να μη ζηλέψης, δεν είναι πιο καλά; Η ζήλεια είναι γελοίο πράγμα.
Λίγη σκέψη χρειάζεται, για να ξεπεράση την ζήλεια κανείς· δεν
χρειάζεται να κάνη μεγάλους αγώνες και πολλή άσκηση, γιατί είναι ψυχικό
πάθος.
Πρόσεξε, μην αφήσης ποτέ το πάθος της ζήλειας να σε κυριέψη, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάθη.
Ξέρεις από την ζήλεια που μπορεί να φθάση ο άνθρωπος; Στον φθόνο και στην διαβολή. Και οι διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από τον φθόνο.
– Γέροντα, τί έχει μέσα η ζήλεια;
– Και τί δεν έχει!... Υπερηφάνεια έχει, εγωισμό έχει, φιλαυτία έχει... Δεν έχει αγάπη ούτε φυσικά και ταπείνωση.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
– Γέροντα, θέλω να απαλλαγώ από τον θυμό. Βλέπω πόσο ανάρμοστο είναι να θυμώνη ο μοναχός.
– Ο θυμός, ο καθαρός θυμός, είναι δύναμη της ψυχής. Εάν ο εκ φύσεως
πράος βοηθιέται μια φορά από τον χαρακτήρα του για την πνευματική του
πρόοδο, ο θυμώδης βοηθιέται δυο φορές από την δύναμη που έχει ο
χαρακτήρας του, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την αξιοποιήση κατά
των παθών του και του πονηρού. Αν δεν την αξιοποιήση, θα την
εκμεταλλευθή ο διάβολος.
Ο εκ φύσεως ήπιος, εάν δεν αγωνισθή να αποκτήση ανδρισμό, δεν μπορεί να κάνη άλματα.
Ενώ ο θυμώδης, εάν πάρη μια γενναία απόφαση και στρέψη τον θυμό του
εναντίον του κακού, πάει, πήδησε. Γι᾿ αυτό τα άλματα στην πνευματική ζωή
τα κάνουν όσοι έχουν παλαβή φλέβα. – Καταλαβαίνω, Γέροντα, ότι θα
έπρεπε να θυμώνω με τον διάβολο και όχι με τις αδελφές.
– Κοίταξε,
στην αρχή θυμώνει κανείς με τους άλλους· ύστερα, αν αγωνισθή, θα θυμώνη
με το ταγκαλάκι και στο τέλος φθάνει να θυμώνη μόνο με τον παλαιό του
άνθρωπο, με τα πάθη του.
Προσπάθησε λοιπόν να θυμώνης μόνον με το ταγκαλάκι και εναντίον των παθών σου και όχι με τις αδελφές.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, ποιές αρετές πρέπει να έχη ο άνθρωπος, για να τον επισκιάση η
Χάρις του Θεού;
– Και μόνον η ταπείνωση φθάνει.
Συχνά με ρωτούν: «Πόσος καιρός χρειάζεται, για να αποκτήση κανείς την θεία Χάρη;».
Μερικοί μπορεί σε όλη τους την ζωή να ζουν δήθεν πνευματικά, να κάνουν
άσκηση κ.λπ., αλλά να νομίζουν ότι κάτι είναι, και γι᾿ αυτό να μη
λαμβάνουν την Χάρη του Θεού. Και άλλοι σε λίγο χρόνο χαριτώνονται,
επειδή ταπεινώνονται. Αν ο άνθρωπος ταπεινωθή, μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να
τον λούση η θεία Χάρις, να γίνη άγγελος και να βρεθή στον Παράδεισο.
Ενώ, αν υπερηφανευθή, μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να γίνη ταγκαλάκι και να
βρεθή στην κόλαση.
Αν θέλη δηλαδή ο άνθρωπος, γίνεται αρνί· αν θέλη,
γίνεται κατσίκι. Τα καημένα τα κατσίκια, και να θέλουν να γίνουν αρνιά,
δεν μπορούν· στον άνθρωπο όμως ο Θεός έδωσε την δυνατότητα να γίνη από
κατσίκι αρνί, αρκεί να το θελήση.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, ένας που από την φύση του σκέφτεται πολύ και ζορίζεται το κεφάλι του, πώς πρέπει να αντιμετωπίση τα πράγματα, για να μην κουράζεται;
– Αν κινήται κανείς απλά, δεν κουράζεται. Όταν όμως μπη έστω και λίγο ο εγωισμός, σφίγγεται, για να μην κάνη κανένα λάθος, και κουράζεται. Δεν πειράζει, ας κάνη και κανένα λάθος και ας τον μαλώσουν και λίγο. Αυτό που λες, μπορεί να δικαιολογηθή λ.χ. σε έναν Δικαστικό, που συνέχεια έχει να αντιμετωπίση δύσκολες υποθέσεις και φοβάται μήπως κρίνη άδικα και γίνη αυτός αιτία να τιμωρηθούν αθώες ψυχές. Πονοκέφαλος στην πνευματική ζωή παρουσιάζεται, όταν κανείς φέρνη ευθύνη και βρίσκεται σε αδιέξοδο, γιατί πρέπει να πάρη μια απόφαση, η οποία θα είναι εις βάρος κάποιων και, αν δεν την πάρη, αδικούνται άλλοι. Όταν δηλαδή στριμώχνεται συνέχεια η συνείδηση. Εσύ, αδελφή, να προσέξης να μην κάνης πνευματική δουλειά με το μυαλό αλλά με την καρδιά. Και να μην κάνης και δουλειά, χωρίς να εμπιστεύεσαι στον θεό ταπεινά, γιατί αλλιώς θα αγωνιάς, θα κουράζης και το μυαλό και θα νιώθης άσχημα ψυχικά. Μέσα στην αγωνία συνήθως είναι κρυμμένη η απιστία. Αλλά και από υπερηφάνεια μπορεί να έχη κανείς αγωνία.
Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου