Είδα τον Γέροντα,τον Άγιο Παΐσιο, να κάθεται στον τάφο και μόλις πήγα εγώ, μπήκε μέσα στον τάφο!
Μα είναι έτσι; είναι δυνατόν;
Κι όμως είναι δυνατόν! Αφού μου έλεγε κάποιος γνωστός μου που ήρθε, λέει, ήμασταν με την οικογένεια στο σπίτι μας και επειδή είμαστε κοντά στη Σουρωτή, λέμε θα πάμε να προσκυνήσουμε τον τάφο του Αγίου Παϊσίου.
Ήταν απόγευμα και ο αρραβωνιαστικός της κόρης του λέει:
"Εγώ δεν πάω, εγώ είμαι άθεος".
Του λέει εκείνος: "Σε παρακαλώ, να έρθεις για μένα".
"Τέλος πάντων",λέει,"για το χατήρι σου θα πάω αλλά δεν πάω για τον Άγιο Παΐσιο".
Λοιπόν πήγε εκεί, προσκύνησε κι αυτός και αποχώρησε. Αυτός μετά ήταν σκεπτικός. Του λέει:
"Τι έχεις; δεν μιλάς, συνέχεια είσαι σύννους".
-Λέει, μα δεν είδατε τίποτα;
-Δεν είδαμε, λέει, τίποτα.
-Εγώ μόλις πήγα, λέει, είδα τον Γέροντα,τον Άγιο Παΐσιο, να κάθεται στον τάφο και μόλις πήγα εγώ, μπήκε μέσα στον τάφο!
-Λέει, μα δεν είδατε τίποτα;
-Δεν είδαμε, λέει, τίποτα.
-Εγώ μόλις πήγα, λέει, είδα τον Γέροντα,τον Άγιο Παΐσιο, να κάθεται στον τάφο και μόλις πήγα εγώ, μπήκε μέσα στον τάφο!
Αυτό γιατί συμβαίνει; Για να δείξει ο Θεός ότι οι Άγιοι είναι κάτι το αληθινό. Οι Άγιοι εἰς τΌν αἰῶνα ζῶσι. Οι Άγιοι είναι μαζί μας. Οι Άγιοι θαυματουργούν σήμερα, παρά πολλά θαύματα γίνονται.
Παπά Χριστόδουλε...έτσι είναι η Παναγία μας!
Κάποτε σὲ τούτην τὴν ἀγρυπνία βρισκόταν, στὸ παρεκκλήσι καθισμένος ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Φοβερὰ Προστασία καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος! Πόση ἀγάπη εἶχαν αὐτοὶ οἱ δύο μεταξύ τους!
Καὶ πόσο νοιαζόταν ὁ πατὴρ Χριστόδουλος τὸν Ἅγιο! Λίγο πρὶν ἀσθενήσει βαριὰ ὁ Ἅγιος ἂν καὶ τακτικὰ ἐκκλησιαζόταν στὸ μοναστήρι εἶχε νὰ παρουσιαστεῖ περίπου σαράντα μέρες. Ἀνησύχησαν πάνω στὴν μονὴ οἱ πατέρες καὶ κατέβηκε ὡς τὴν Παναγούδα ὁ Γέροντας γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Χτυποῦσε τὴν πόρτα ἀλλὰ καμιὰ ἀπόκριση δὲν λάβαινε ἀπὸ μέσα! Δίνει μιὰ μὲ δύναμη καὶ ἀνοίγει. Μόλις μπῆκε μέσα γαλήνεψε μέσα του, ἐνῶ πρὶν εἶχε ἔνταση καὶ ἀγωνία. Βρῆκε τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται κάτω σὲ ἕνα μαξιλαράκι καὶ νὰ προσεύχεται. Μπροστά του ἕνα τσαμπὶ σταφύλι καὶ λίγο ψωμάκι.
-Γέροντα τί συμβαίνει; Μὲ συγχωρεῖτε ποὺ μπῆκα ἔτσι μέσα! Μὰ ἀνησυχήσαμε τόσες
Καὶ πόσο νοιαζόταν ὁ πατὴρ Χριστόδουλος τὸν Ἅγιο! Λίγο πρὶν ἀσθενήσει βαριὰ ὁ Ἅγιος ἂν καὶ τακτικὰ ἐκκλησιαζόταν στὸ μοναστήρι εἶχε νὰ παρουσιαστεῖ περίπου σαράντα μέρες. Ἀνησύχησαν πάνω στὴν μονὴ οἱ πατέρες καὶ κατέβηκε ὡς τὴν Παναγούδα ὁ Γέροντας γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Χτυποῦσε τὴν πόρτα ἀλλὰ καμιὰ ἀπόκριση δὲν λάβαινε ἀπὸ μέσα! Δίνει μιὰ μὲ δύναμη καὶ ἀνοίγει. Μόλις μπῆκε μέσα γαλήνεψε μέσα του, ἐνῶ πρὶν εἶχε ἔνταση καὶ ἀγωνία. Βρῆκε τὸν Ἅγιο νὰ κάθεται κάτω σὲ ἕνα μαξιλαράκι καὶ νὰ προσεύχεται. Μπροστά του ἕνα τσαμπὶ σταφύλι καὶ λίγο ψωμάκι.
-Γέροντα τί συμβαίνει; Μὲ συγχωρεῖτε ποὺ μπῆκα ἔτσι μέσα! Μὰ ἀνησυχήσαμε τόσες
«-Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων...
-Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα… Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
-Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;
–Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.
-Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;
-Ναι, είναι φυσικό. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση. Σιγά-σιγά όμως,κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.
-Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα;
-Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.
Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί- καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το « Αναστάσεως ημέρα…».
Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε με αγαλλίαση πνευματική,με συνεχή πνευματική χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.»
Από το βιβλίο Λόγοι Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204
Γέροντας Θεόκλητος Μπόλκας ~ Γνωριμία με τον Άγιο Παΐσιο
O Ηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου «Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης» που
βρίσκεται στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, το οποίο συστάθηκε με προτροπή και
την ευχή του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη κατά το έτος 1986, μιλάει για
τη γνωριμία και τη βιωματική του σχέση με τον Όσιο Παΐσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου