Πόσοι άγιοι είναι προστάτες των ζώων! Αλλά και τι τραβάνε τα καημένα!

 Μόλις ό Όσιος άνοιξε τήν πόρτα τού είπε αυστηρά:«Δικηγόρε, τά ψέματα σου στά δικαστήρια!»

Κάποτε ένας δικηγόρος συνάντησε στο μονοπάτι πρός Παναγούδα δύο προσκυνητές και τούς είπε:« Γι' αύτόν τόν Παΐσιο πολλά λένε. Έγώ τώρα θά πάω νά τού πώ ότι είμαι γιατρός, ενώ είμαι δικηγόρος! θά τόν μπερδέψω, γιά νά δώ τί θά κάνει » . Μόλις ό Όσιος άνοιξε τήν πόρτα, στράφηκε αμέσως πρός αύτόν καί τού είπε αυστηρά:«Δικηγόρε, τά ψέματα σου στά δικαστήρια!» .

Πόσοι άγιοι είναι προστάτες των ζώων! Αλλά και τι τραβάνε τα καημένα!

 Πόσοι άγιοι είναι προστάτες των ζώων! Αλλά και τι τραβάνε τα καημένα! Εμείς ούτε μια εβδομάδα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε την υπακοή του κάνουν αυτά στον άνθρωπο. 

Αν τα ταίσουν, τα τάισαν·διαφορετικά μένουν νηστικά. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλει το αφεντικό τους, τα χτυπούν. Καί τι κόπο κάνουν, χωρίς να περιμένουν κανέναν μισθό. Εμείς ένα «Κύριε ελέησον» να πούμε, Παράδεισο έχουμε να λάβουμε. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Μας πέρασαν επομένως και στην ακτημοσύνη και στην υπομονή και στην υπακοή.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

πηγή

«Αν δεις έναν που κάνει άσκηση και τρώει πέντε παξιμάδια στη Σαρακοστή απ' αυτό είναι..... Από έρωτα...»

"Όταν βρήκα για πρώτη φορά τον π. Παΐσιο, ήμασταν με μία ομάδα παιδιών και άρχισε να λέει: 

«Έρχονται σε μένα κάποιοι που έχασαν αυτές που αγαπήσανε και τους πονάω πολύ, γιατί και εγώ ένας ερωτευμένος είμαι»....
«Αν δεις έναν που κάνει άσκηση και τρώει πέντε παξιμάδια στη Σαρακοστή απ' αυτό είναι..... Από έρωτα».

π..Νικολαος Λουδοβίκος

πηγή

Η «πλουτοταπείνωσις» του αγίου Παϊσίου

Ιερομόναχος Ισαάκ

   Όπως το άλας μπαίνει σε όλα τα φαγητά και τα νοστιμίζει, έτσι και στην ζωή του Γέροντα Παϊσίου, σε όλες τις εκδηλώσεις, στα λόγια, στα γραπτά, στις σχέσεις του με τους άλλους, συναντούμε την ταπεινοφροσύνη. Ενδύθηκε η ψυχή του σαν ένδυμα την ταπείνωση, την «στολή της θεότητος» (Αβ. Ισαάκ).
Τα θαύματα και οι ευεργεσίες του Θεού αντί να του φέρνουν λογισμούς υπερηφανείας, γίνονταν αφορμές ταπεινώσεως και μεγαλυτέρου αγώνος. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα της ταπεινώσεώς του. Ταπείνωση αρχοντική, «πλουτοταπείνωσις» (Κλίμαξ Ε’, θ’).

   Έβλεπε τον εαυτό του κάτω απ’ όλη την κτίση, χειρότερο και από τα ζώα. Αναφέρει σε επιστολή του (25-12-65): «Παρομοιάζουμε τον εαυτό μας με τα ζώα και κατηγορούμε και τα καημένα τα ζώα. Εμείς γινόμαστε χειρότεροι από αυτά. Μιαν ημέρα σκεφτόμουνα να βρω κάτι δια να παρομοιάσω τον εαυτό μου, και κατέληξα τελικά στο σκαθάρι. Μετά από μια καλή εξέταση είδα να το αδικώ και αυτό το καημένο, διότι και αυτό εκτελεί τον προορισμό του εις το να κόβη κομματάκια-κομματάκια την κοπριά και να την κάμη μικρά μπαλάκια και να την αφανίζη. Ενώ εγώ, λογικός άνθρωπος, πλάσμα του Θεού κατ’ εικόνα και ομοίωσιν, συγκεντρώνω κοπριά στον ναό του Θεού δια της αμαρτίας. Και το κακό είναι, που όχι σκαθάρι δεν δέχομαι να με ειπή κανείς, αλλ’ ούτε και γαϊδουράκι, που είναι τουλάχιστον σ’ όλους γνωστές οι πολλές και κοπιαστικές υπηρεσίες που προσφέρει στον άνθρωπο με μεγάλη υπομονή και στο τέλος αφανίζεται».

Ζούσε βαθειά το μυστήριο της ταπεινώσεως και ο νους του γεννούσε έννοιες και λόγους ταπεινούς. Ονόμαζε τον εαυτό του «λειψό», «μυξιάρικο», «χωριάτη», «χαμένο», «σκιάχτρο», «αγράμματο», «ολιγόμυαλο» κ.ά.
 Ασφάλιζε τον εαυτό του με την ταπείνωση. Ήξερε ότι «εν τη υπερηφανεία απώλεια και ακαταστασία πολλή» (Τωβ. 4:13), ενώ η ταπείνωση είναι θείος μαγνήτης που φέρνει στον άνθρωπο όλα τα χαρίσματα και τις ευλογίες του Θεού. Γι’ αυτό την αγάπησε από την καρδιά του και αρεσκόταν να χρησιμοποιή ανάλογες εκφράσεις: «ταπείνωσε την λάμπα», «ένα σκαμνάκι ταπεινό», «αυτό το δένδρο θέλει ταπείνωμα» (κλάδεμα), κ.ά.
Αν έπεφτε έξω στην κρίση του, είχε την ταπείνωση να το ομολογήση και, αν κατέκρινε, να ζητήση συγχώρεση. Γνώριζε τα μέτρα του. Δεν πίστευε ότι μπορεί να απαντά σε όλα. Όταν τον ρωτούσαν για θέματα ειδικά, εκκλησιαστικά, κανονικά ή επιστημονικά, τους παρέπεμπε στα κατάλληλα πρόσωπα για να συμβουλευθούν.
Ο Γέροντας Παΐσιος αποστρεφόταν και απέφευγε τις τιμές, τις διακρίσεις, τα αξιώματα, την προβολή, όπως η μέλισσα τον καπνό. Είχε βαθειά και αληθινή ταπεινοφροσύνη, όπως φαίνεται από αυθόρμητες εκδηλώσεις του.
  Όταν ήταν στρατιώτης του απένειμαν παράσημο ανδρείας και στην θέση του πήγε

Διαβάστε περισσότερα »