Όταν εξετάζετε τον εαυτό σας, πολύ βοηθάει να παίρνετε μερικές φορές την ζωή σας με την σειρά, από την παιδική ηλικία, για να βλέπετε που βρισκόσασταν, που βρίσκεστε και που έπρεπε να βρίσκεστε. Αν δεν συγκρίνετε το παρελθόν με το παρόν, δεν καταλαβαίνετε ότι μπορεί μεν να είστε κάπως σε καλή κατάσταση, αλλά δεν βρίσκεστε εκεί που έπρεπε να βρίσκεστε και στενοχωρείτε τον Θεό. Όταν είναι κανείς νέος και βρίσκεται σε μια κατάσταση όχι πολύ καλή, δικαιολογείται· αλλά, όταν μεγαλώση, αν παραμένη στην ίδια κατάσταση ή έχη διορθωθή λίγο, δεν δικαιολογείται.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο ωριμάζει ο άνθρωπος πνευματικά καί, αν αξιοποιήση την πείρα από το παρελθόν, προχωρεί πιο σταθερά και πιο ταπεινά. Πολλές φορές και τα ανεβοκατεβάσματα στον αγώνα βοηθούν για μια θετική και σταθερή πνευματική πορεία προς τα άνω.
Το μικρό παιδί, όταν αρχίση να περπατάη, επόμενο είναι να πάρη και καμμιά κουτρουβάλα από την σκάλα, να χτυπήση και το κεφάλι στην κουπαστή, να ανεβή και στην καρέκλα και να πέση. Δεν καταλαβαίνει ότι, αν ανεβή στην καρέκλα και πατήση στην άκρη, θα τουμπάρη. Όσο όμως μεγαλώνει, αποκτάει πείρα, ωριμάζει και αρχίζει να προσέχη. «Την άλλη φορά, σκέφτεται, ανέβηκα εκεί πέρα και τουμπάρισα. Δεν θα ανεβώ τώρα». Έτσι και στον αγώνα μας, όταν όλα τα παρακολουθούμε και τα αξιοποιούμε για το καλό, αποκτούμε πείρα, καί, αν την χρησιμοποιούμε, πολύ μας βοηθάει.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας», σελ. 80
Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν.
Ὅταν ὅμως θέλει νά ζήσει κανείς, ὁπωσδήποτε θά ἀγωνιστεῖ καί θά ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν ψυχή του, γιά τήν ἄλλη ζωή θά ἐνδιαφερθεῖ. Θά σκεφτεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θά σκεφτεῖ τί τοῦ προσφέρει ὁ Θεός, τί πρέπει νά κάνει αὐτός σάν παιδί τοῦ Θεοῦ. Θά κινηθεῖ μέ φιλότιμο, μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό, πρός τούς συνανθρώπους, θά ἐργαστεῖ καί ὁπωσδήποτε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ θά καλλιεργήσει τόν ἐσωτερικό του ἄνθρωπο, τό ἐσωτερικό του χωράφι θά τό τακτοποιήσει.
Αὐτό πού τονίζει ὁ ὅσιος Παΐσιος εἶναι ὅτι εἶναι δύσκολοι οἱ καιροί μας. Ὁ σατανᾶς θά κινηθεῖ «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς». Θά δοῦμε πολλά, λέγω. Ἤδη βλέπουμε. Θά δοῦμε ἀκόμη περισσότερα. Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν. Μή μᾶς σκανδαλίζει αὐτό τό πρᾶγμα. Γιατί εἶναι ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. Εἶναι σάν λιοντάρι, ἀπολυμένο, ἀφημένο, πού τσακίζει, κομματιάζει, τρώει. Ἔτσι εἶναι σήμερα ὁ σατανᾶς. Πέφτει ἐπάνω καί ὅ,τι βρεῖ… Μιά πορτούλα λίγο ἀφύλακτη νά βρεῖ, κάνει τήν καταστροφή.
Ἐμεῖς νά προσέχουμε, νά ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας ταπεινά στά χέρια τοῦ Κυρίου, νά θέλουμε νά εἴμαστε δικοί Του, νά μή μᾶς συγκινεῖ ὁ κόσμος καί τα τοῦ κόσμου. Μέσα στόν κόσμο θά εἴμαστε βέβαια. Καί ὅταν λέγω «κόσμος», ἐννοῶ τήν ἁμαρτία. Μέσα στήν κόσμο θά ζοῦμε. Μέσα σέ αὐτήν τήν κοινωνία θά κινούμαστε, θά περάσουμε τά χρόνια μας, ἀλλά νά ζοῦμε σάν Χριστιανοί σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅπως θέλει ὁ Θεός!
«Ὁμιλίες Γέροντος Γρηγορίου – Β’», (2021) Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς: Ἱερόν ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»
Πηγή: proskynitis.blogspot.com
Θα μάθεις να είσαι δυνατός
Και θα κλάψεις. Και θα λείψεις. Και θα μετανιώσεις. Και θα χάσεις. Και θα φύγεις. Και θα πονέσεις. Και θα μάθεις. Θα μάθεις να ζεις με τα πάντα.
Θα μάθετε να κοιτάτε τους ανθρώπους στα μάτια και να αντιμετωπίζετε τα άδικα λόγια τους. Θα μάθετε να περπατάτε ευθεία και με αυτοπεποίθηση. Θα μάθεις να αφήνεις τους ανθρώπους πίσω και να προχωράς. Θα μάθεις να είσαι δυνατός....
Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Καλύτερα να ζεις αποξενωμένος από κοσμικό περιβάλλον και να βρίσκεσαι κοντά στον Θεό, παρά να συναναστρέφεσαι με περιβάλλον κοσμικό, για να μην σε θεωρήσουν δήθεν ακοινώνητο και αποξενωθείς, χωρίς να το καταλάβεις από τον Θεό.
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Μήν τυχόν πής ότι θα γίνη πόλεμος ή ότι θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία…
Μήν τυχόν πής ότι θα γίνη πόλεμος ή ότι θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία και γιʹ αυτό πρέπει να ετοιμασθούμε, μην τυχόν στενοχωρηθούν οι άνθρωποι. Σαν μερικές γριές που λένε «μή μιλάς για θάνατο· μόνο για χαρές και για βαφτίσια να μιλάς», σαν να μην τις περιμένη θάνατος. Έτσι νιώθουν μια ψεύτικη χαρά. Ενώ, αν σκέφτονταν ότι το τάδε γεροντάκι που έμενε λίγο πιο κάτω πέθανε χθές, ο άλλος είναι στα τελευταία του και θα πεθάνη, μεθαύριο θα γίνη του τάδε το μνημόσυνο που ήταν και πολύ νεώτερος από αυτές, θα σκέφτονταν τον θάνατο και θα έλεγαν: «Πρέπει να εξομολογηθώ, να ετοιμασθώ πνευματικά, γιατί μπορεί κι εμένα σε λίγο να με καλέση ο Χριστός για την άλλη ζωή». Διαφορετικά, έρχεται ύστερα ο θάνατος και τις παίρνει ανέτοιμες. Άλλοι πάλι από... «καλωσύνη» λένε: «Στους αιρετικούς μη λέτε ότι είναι στην πλάνη, για να δείξουμε αγάπη». Και έτσι τα ισοπεδώνουν όλα.
Αν ζούσαν αυτοί στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, δεν θα είχαμε ούτε έναν Άγιο. Έλεγαν τότε στους Χριστιανούς: «Ρίξε μόνο λιβάνι στην φωτιά και μην αρνήσαι τον Χριστό». Δεν το δέχονταν. «Κάνε μόνον πώς ρίχνεις». Δεν το δέχονταν. «Μη μιλάς για τον Χριστό και πήγαινε ελεύθερος σε άλλο μέρος», και δεν το δέχονταν. Σήμερα βλέπεις έναν νερόβραστο κόσμο.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» σελ.27
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου