Αυτοί που δεν έχουν μέσα τους τον Χριστό, είναι γεμάτοι από άγχος. Όταν όμως ο άνθρωπος συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η Θεία παρηγοριά και θεραπεύεται. Και όταν ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το άγχος τότε αναπαύονται κοντά του κάθε είδους άνθρωποι. Για τίποτε να μην έχετε άγχος. Το άγχος είναι του διαβόλου, είναι ολιγοπιστία Όταν βλέπετε άγχος, να ξέρετε, ότι εκεί έχει βάλει την ουρά του το ταγκαλάκι. Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε, ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγει.
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Όποιος δικαιολογείται δεν μπορεί να βοηθηθή πνευματικά
Έχω παρατηρήσει ότι σήμερα μικροί-μεγάλοι όλα τα δικαιολογούν με έναν λογισμό σατανικό. Όλα ο διάβολος τους τα ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο, και έτσι βρίσκονται έξω από την πραγματικότητα. Η δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
Και πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σε κάθε λόγο να βρίσκουν αντίλογο;
– Ω, είναι φοβερό να συζητάς με έναν άνθρωπο που συνήθισε να δικαιολογήται! Είναι σαν να μιλάς με έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται – ο Θεός να με συγχώρεση – έχουν γέροντα τον διάβολο.
Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δεν έχουν μέσα τους ειρήνη. Το έχουν κάνει επιστήμη αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δεν κοιμάται όλη νύχτα και σκέφτεται πως θα τα καταφέρη για να κλέψη, έτσι και αυτοί συνέχεια σκέφτονται πως να δικαιολογήσουν το ένα ή το άλλο σφάλμα τους.
Ή, όπως κάποιος σκέφτεται πως να βρη ευκαιρία να κάνη ένα καλό η πώς να ταπεινωθή, αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δικηγόροι γίνονται! Δεν μπορείς να τα βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον ίδιο τον διάβολο.
Τι έχω πάθει με κάποιον! Ενώ του λέω: «εκείνο που κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει να το προσέξης, δεν πας καλά, πρέπει να κάνης αυτό κι αυτό…», κι εκείνος για το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου λέει: «Δεν μου είπες τι να κάνω»!
«Βρε χρυσέ μου άνθρωπε, τόσες ώρες τι λέμε; Λέμε τα σφάλματα σου, ότι δεν πας καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με έλιωσες! Πώς δεν σου είπα»;
Να του λες παραδείγματα, για να του δώσης να καταλάβη ότι είναι σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τα πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις και, αν δεν αλλάξη, χάθηκε, και τελικά να λέη: «Δεν μου είπες τι να κάνω»! Αλήθεια, είναι να μη σκάσης;
Αν είναι αδιάφορος κανείς, τα προσπερνάει όλα με το «δεν βαριέσαι». Αλλά, αν δεν είναι αδιάφορος, σκάζει. Εγώ τους μακαρίζω τους αδιάφορους.
Απόσπασμα από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, “Πνευματικός αγώνας, Λόγοι γ’» έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Αναδημοσίευση από: https://simeiakairwn.wordpress.com
Καλώς τον πατέρα Χριστόδουλο!
Ο π. Χριστόδουλος Χατζηθανάσης μας περιγράφει την πρώτη συνάντηση του συνάντηση με τον Γέροντα Εφραίμ:
«Εγώ για τον πατέρα Εφραίμ πρωτάκουσα όταν ανέβηκα στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά σε ηλικία είκοσι ετών. Πρώτος μας μίλησε για τους νεότερους αγίους της εποχής μας ο Αθανάσιος Γιέφτιτς, που μόλις ήρθε στην Ελλάδα. Την περίοδο εκείνη, είμαστε μια ομάδα, ορισμένοι κληρικοί, φοιτητές, θεολόγοι και κάποιοι που μετά έγιναν κληρικοί. Τότε για πρώτη φορά άκουσα για τον π. Παΐσιος, για τον π.Αμφιλόχιο Μακρή, για τον π.Πορφύριο, για τον π.Σίμωνα.
Τον πάτερ Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, παρ΄όλο που δεν υπήρξε πνευματικός μου με τη στενή σημασία του όρου, εγώ τον θεωρώ ως πρώτο πνευματικό μου.
Ανεβήκαμε τότε στο Όρος πέντε φίλοι αρχικά. Μετά μείναμε τέσσερις. Ανεβήκαμε, όταν ήμουν στο δεύτερος έτος στο Πανεπιστήμιο, το 1969. Όταν φθάσαμε στα Κατουνάκια, ο π.Εφραίμ μας δέχτηκε με αγάπη. Εμένα, μόλις με βλέπει μου λέει:’’Καλώς τον πατέρα Χριστόδουλο!’’ Με προσφώνησε έτσι τριανταπέντε χρόνια πριν γίνω ιερέας! Βέβαια το είπε χαμηλόφωνα, έτσι ώστε οι άλλοι δεν ακούσανε».
Από το βιβλίο Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου, Γεώργιου Κρουσταλλακή
Άγιος Παΐσιος: «Μη φοβηθήτε όταν το κράτος θα βγάζει παλαβούς νόμους…»
Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.
Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.
Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε.
Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.
Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.
Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα.
Θα αμειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.
Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως.
Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε.
Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου – Λόγοι Β΄- Πνευματικη Αφύπνιση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου