Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Μη με κουράζεις, βρε παιδί μου, κι αναγκάζομαι να έρχομαι ως την Αμερική!»

  Αν δεν υπηρετείς τον πλησίον, δε θα αποκτήσεις ποτέ τη χαρά.

Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε: 

«Αν δεν υπηρετείς τον πλησίον, δε θα αποκτήσεις ποτέ τη χαρά. Η χαρά θα είναι υποκατάστατο. Και όταν θα υπηρετείς, θα αφοσιωθείς στον πλησίον, θα δεις τη χαρά που θα σου δώσει ο Θεός». 

 Το ότι είχε δίκιο επιβεβαιώνεται ανά πάσα στιγμή. Κοιτάξτε γύρω σας: πόσοι είναι οι δυστυχείς εγωιστές που μιλούν για την ευτυχία! Οι άνθρωποι υποφέρουν, πίνουν διάφορα χάπια, τρέχουν σε «σεμινάρια ευτυχίας», κάνουν οτιδήποτε για να την αποκτήσουν, αλλά πάντα το αποτέλεσμα θα είναι πονεμένα μάτια και άδειες ψυχές. Ξανά και ξανά πρέπει να επιστρέφουμε στις αρχές της πνευματικής ζωής: ο δρόμος προς την ευτυχία είναι πολύ απλός, πρέπει απλώς να αρχίσουμε να αγαπάμε τον άλλον.

Ο καθηγητής Θεολογίας κ.Χάννου Πιογιουχιόνεν, ιδρυτής μονής στην πόλη Λάμμι της Φινλανδίας διηγείται ιστορίες από τις συναντήσεις του με τον Όσιο γέροντα.

ΠΗΓΗ

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Μη με κουράζεις, βρε παιδί μου, κι αναγκάζομαι να έρχομαι ως την Αμερική!»

Μαρτυρία Λουκά Γεωργίου (Συνταγματάρχης Ε.Α., Σαλαμίνα):

«Όταν υπηρετούσα στην Κύπρο, το 1989, ο λοχίας μού ανέφερε ότι, όταν αυτός φοιτούσε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, είχε έναν φίλο δημοσιογράφο από Θεσσαλονίκη, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη (1924–1994).
Αυτός, λοιπόν, ο δημοσιογράφος τού είπε ότι κάποια εποχή (δε θυμόταν ακριβώς πότε) έπρεπε να πάει στην Αμερική, για να συναντήσει κάποιον Ελληνοαμερικάνο για κάποιο επαγγελματικό ραντεβού.
Πήγε, λοιπόν, συνάντησε τον Ελληνοαμερικάνο, τελείωσε τη δουλειά που είχε και στη συνέχεια επισκέφτηκαν ορισμένες πόλεις της Αμερικής.
«Κάποια στιγμή, ενώ οδηγούσε ο δημοσιογράφος, μπήκαν σ’ ένα στενό δρομάκι. Στην άκρη του δρόμου εμφανίστηκαν κάποιοι με μαχαίρια και άγριες διαθέσεις. Του λέει, λοιπόν, ο Ελληνοαμερικάνος:

 “Κάνε όπισθεν να φύγουμε, γιατί εδώ σε σφάζουνε για ένα δολάριο!”. Προσπάθησε να κάνει όπισθεν, αλλά τους είχαν κλείσει στη μέση και τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. 

Πετάγεται ο Ελληνοαμερικάνος και του λέει: 

“Κάνε κάτι να σωθούμε!”. 

“Τι να κάνω;”, του λέει ο δημοσιογράφος. 

Του λέει μέσα στην απελπισία του ο Ελληνοαμερικάνος:

 “Σκέψου κάτι, εσύ που πηγαίνεις στο Άγιον Όρος, διότι θα μας σφάξουν!”.
Ο δημοσιογράφος, σ’ εκείνη τη δύσκολη ώρα που βρέθηκε, επικαλέσθηκε τη βοήθεια του Παππούλη και, ξαφνικά, βρέθηκαν σε μια άλλη συνοικία, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι έγινε.
«Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, πήγε κατευθείαν στο Άγιον Όρος, στην Καλύβα του Πατρός Παϊσίου.
Μόλις τον είδε ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, τον κτύπησε χαμογελαστός στον ώμο και του λέει: «Μη με κουράζεις, βρε παιδί μου, κι αναγκάζομαι να έρχομαι ως την Αμερική!”».

※
ΠΗΓΗ Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου (Επισμηναγού Α.Ε.): «Μαρτυρίες Προσκυνητών –Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης– (1924–1994)», Τόμ. Α΄, Κεφ. Ι΄, §145, σελ. 385–386, Εκδόσεις «Αγιοτόκος Καππαδοκία», Νοέμβριος 20116.

Ποιός δεν αισθάνεται ότι τριγυρνά με το φτωχό ρασάκι του ανάμεσά μας;

  13 Ιανουαρίου έγινε η αγιοκατάταξη ενός πλάσματος χαριτωμένου. Του γέροντα Παϊσίου που παρά τις προσπάθειές του να κρύβεται, να αποφεύγει κόσμο και φήμη, πλήθη αναγκεμένων ψυχών τον εντόπισαν στην ερημιά του και τον γύρεψαν.

Επειδή ακριβώς απέφευγε τη δόξα, την προβολή, επειδή οι τιμές τον αρρώσταιναν, ο κόσμος τον εκτιμούσε και τον κυνηγούσε και μετά θάνατο.

Πέθανε ένα καυτό Ιούλιο, όμως ποιος από όσους τον γνωρίσαμε με τα μάτια ή με ψυχή, αισθανεται πως είναι νεκρός, και πως δεν τριγυρνά με το φτωχό
ρασάκι του ανάμεσά μας; 

Ολοζώντανος, πολυάσχολος, βιαστικός, φορτωμένος διακονίες και προσευχές για τους άλλους και τα παιδάκια...
Πότε πότε σταματά μπροστά σε κάποιον πονεμένο και του λέει με βεβαιότητα: "Έχεις λύπη;Ο Χριστός σου λείπει!.."

Μάρω Βαμβουνάκη