Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: Κάποτε συνάντησα στὸ ἀεροδρόμιο ἕναν νέο ἀρχιμανδρίτη μὲ λαϊκά…

Κάποτε συνάντησα στὸ ἀεροδρόμιο ἕναν νέο ἀρχιμανδρίτη μὲ λαϊκά. Πήγαινε στὸ ἐξωτερικό καὶ μοῦ συστήθηκε: «Εἶμαι ὁ πατήρ τάδε». «Ποῦ εἶναι τὰ ράσα σου;», τοῦ εἶπα καὶ φυσικά δὲν τοῦ ἔβαλα μετάνοια.

– Γέροντα, μερικοί ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ κλῆρος, ἄν ἐκσυγχρονισθῆ, θὰ βοηθήση πιὸ πολύ.
– Ὅταν εἶχε πάει ὁ Πατριάρχης Δημήτριος στὴν Ἀμερική στὴν Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πῆγαν μερικοί εὐλαβεῖς φοιτητές Ἀμερικάνοι καὶ τοῦ εἶπαν:

«Παναγιώτατε, στὴν ἐποχή μας πρέπει ὁ κλῆρος νὰ ἐκσυγχρονισθῆ».

Καὶ ὁ Πατριάρχης ἀπάντησε:

«Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς λέει: «ὅταν οἱ κληρικοί γίνουν λαϊκοί, οἱ λαϊκοί θὰ γίνουν δαίμονες!».«Καλά δὲν τούς εἶπε; Τοῦ ἑτοίμασαν γιὰ νὰ μείνη, ἕνα πολυτελέστατο δωμάτιο μὲ κρεββάτι ἐπίσημο κ.λπ. Μόλις τὸ εἶδε, εἶπε:

«Ποῦ θὰ μείνω; Σ΄ αὐτὸ τὸ δωμάτιο; Φέρτε μου καλύτερα ἕνα ράνζο. Ὁ κληρικός, ὅταν κοσμικοποιηθῆ, γίνεται ὑποψήφιος διάβολος».

==========================================================

Πρόσεξε λ.χ. δυὸ ἐλιές ποὺ ἡ μία ἔχει φύλλα καὶ ἡ ἄλλη δὲν ἔχει. Ποιά ἀπὸ τὶς δυὸ σου ἀρέσει; Αὐτή πού ἔχει φύλλα ἤ αὐτή πού δὲν ἔχει; Ὅταν ἤμουν στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μία φορά ξεφλούδισα τὸν κορμό τῆς ἐλιᾶς ποὺ ἦταν στὴν αὐλή καὶ ἔγραψα:

«Τὰ Δὲνδρα πέταξαν τὴν στολή τους, θὰ δοῦμε τὴν προκοπή τους!…»καὶ δίπλα: «Παπάς ἀράσοτος, ἄρα ἄσωτος». Ἐκεῖνον τὸν καιρό συζητοῦσαν πολύ τὸ θέμα νὰ μή φοροῦν ράσα οἱ ἱερεῖς καὶ ἔρχονταν μερικοί ἐκεῖ, γιὰ νὰ πάρουν ἀπὸ μένα… εὐλογία!

==========================================================

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει καμμία ἔλλειψη. Ἡ μόνη ἔλλειψη ποὺ παρουσιάζεται, εἶναι ἀπὸ μᾶς τούς ἴδιους, ὅταν δὲν ἀντιπροσωπεύουμε σωστὰ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὸν πιὸ μεγάλο στὴν ἱεραρχία μέχρι τὸν ἁπλό πιστό. Μπορεῖ νὰ εἶναι λίγοι οἱ ἐκλεκτοί, ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι ἀνησυχητικό.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησιά τοῦ Χριστοῦ καὶ Αὐτός τὴν κυβερνάει. Δὲν εἶναι Ναός ποὺ κτίζεται μὲ πέτρες, ἄμμο καὶ ἀσβέστη ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ καταστρέφεται μὲ φωτιά βαρβάρων, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· *«καὶ ὁ πεσῶν ἐπί τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἔφ΄ ὄν δ΄ ἄν πέση, λικμήσει αὐτόν»*(Ματθ. 21, 44)

==========================================================

Ὁ Χριστός ἀνέχεται σήμερα μία κατάσταση. Ἀνέχεται καὶ ἐνεργεῖ ἡ θεία Χάρις γιὰ χάρη τοῦ λαοῦ. Μία μπόρα εἶναι· θὰ ξεκαθαρίσουν τὰ πράγματα· δὲν θὰ σταθοῦν. Εἶδες ποὺ ἀναφέρει στὸ Εὐαγγέλιο:

«Λυχνάρι μισοσβησμένο δὲν θὰ τὸ φυσήξω. Καλάμι ραγισμένο δὲν θὰ τὸ ἀγγίξω» ;

Αὐτὸ τὸ εἶπε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Βλέπεις, ὅταν τὸ λυχνάρι δὲν ἔχη ἄλλο λάδι στὴν κούπα καὶ μείνη μόνο λίγο λάδι στὸ φιτίλι, θὰ σβήση μετά ἀπὸ λίγο, ἔστω καὶ ἄν τὸ φιτίλι πάη μία ἐπάνω μία κάτω. Εἶναι σάν τὸν ἑτοιμοθάνατο ποὺ ἔχει τὶς τελευταῖες ἀναλαμπές.

Ὁ Χριστός ὅμως δὲν θέλει νὰ τὸ φυσήξη καὶ νὰ τὸ σβήση, γιατί μετά θὰ πῆ:

«Ἐγώ θὰ ἔκαιγα, ἀλλὰ μὲ φύσηξες καὶ ἔσβησα!».Τί σὲ φύσηξα; Ἡ κούπα δὲν εἶχε καθόλου λάδι! Οὔτε τὸ ραγισμένο καλάμι θέλει νὰ τὸ ἀγγίξη, γιατί μετά, ἄν σπάση, θὰ πῆ: «Μὲ ἄγγιξες καὶ ἔσπασα!».Μά ἀφοῦ ἤσουν ραγισμένο καὶ θὰ ἔσπαζες, τί μου λές ὅτι σὲ ἄγγιξα καὶ ἔσπασες;

 

 

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης