«Η ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ» (Α.Παΐσιος ο Αγιορείτης)!!
«Κοίταξε», έλεγα μέσα μου, «εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει»!
Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω!
Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;
Η ΟΡΘΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ!!
Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεόν να του λευκάνη την ψυχή! Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται… Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν! Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έλθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δεν βρίσκει...
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ-ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ!!!
Βρεθήκαμε 4-5 χρόνια μετά την κοίμηση του Αγίου Παϊσίου, στο κελλάκι του σοφού γέροντα Θεοκλήτου του Διονυσιάτη, στο Άγιον Όρος και τον ερωτήσαμε:
«Γέροντα, ήταν ο πάτερ-Παΐσιος Άγιος;».
Και ο διακριτικός γέροντας απάντησε ως εξής:
«Θα σας πω ένα περιστατικό, που μου διηγήθηκαν πριν λίγες ημέρες:
“Μία ηλικιωμένη κυρία από την Τρίπολη πίνοντας καφέ με κάποιες φίλες της, αναφέρθηκε στον Γέροντα Παΐσιο και είπε:
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΝΙΣΜΕΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!!
<<Γιά να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, θα πρέπει ο άνθρωπος να εργασθή τις εντολές του Θεού και να καθαρισθή από τα πάθη του. Επίσης, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέπτεται πονηρά. Να προσπαθή να βάζει πάντα καλό λογισμό, να μην σκανδαλίζεται εύκολα, και να βλέπει με επιείκεια και αγάπη τα σφάλματα των άλλων, να ενεργεί με καλωσύνη και απλότητα. Έτσι έρχεται η διαύγεια η πνευματική, ο Θείος Φωτισμός και τότε ο άνθρωπος βλέπει καρδιές ανθρώπων και δεν βγάζει ανθρώπινα συμπεράσματα!
Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ!!!
Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην Αληθινή Ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του... Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του...
ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!
<<Είχε έλθη κάποιος στο καλύβι, ο οποίος ήταν πολύ στενοχωρημένος, διότι από απροσεξία είχε κτυπήσει, με το αυτοκίνητό του, ένα παιδάκι.
«Είμαι ένοχος», έλεγε.
«Προσευχόσουν εκείνη την ώρα;», τον ερώτησα.
«Όχι δεν προσευχόμουν», μου είπε.
«Δεν είσαι τόσο ένοχος που κτύπησες το παιδί», του είπα, «όσο είσαι ένοχος, επειδή δεν προσευχόσουν».
Και του ανέφερα ένα άλλο περιστατικό που είχα υπ’ όψιν μου:
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑΙ ΑΓΑΠΗΤΙΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!!!
Επλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα!
«Είσαι ένας άγγελος», του είπα, «το ξέρεις;»!
ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ!!
<<Μερικές φορές, ξεκινάμε να κάνουμε κάποια εργασία και μας παρουσιάζονται ένα σωρό εμπόδια. Πώς θα καταλάβουμε αν τα εμπόδια είναι από τον Θεόν;
Να εξετάσουμε αν φταίμε εμείς. Αν δεν φταίμε, το εμπόδιο θα είναι από τον Θεό, γιά το καλό μας! Γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να στενοχωριέται, εάν δεν έγινε η δουλειά ή αν καθυστέρησε να τελειώσει.
Κάποτε, κατέβαινα βιαστικός από την Ιερά Μονή Στομίου, να πάω στην Κόνιτσα γιά μία επείγουσα εργασία. Σ’ ένα δύσκολο σημείο του δρόμου (“Γολγοθά” το έλεγα), συνάντησα έναν γνωστό του Μοναστηριού, τον μπάρμπα-Αναστάση, με τρία ζώα φορτωμένα. Από την πολλή ανηφόρα είχαν αναποδογυρισθή τα σαμάρια τους, και ένα ζώο ήταν κοντά στον γκρεμό και κόντευε να πέσει κάτω…
Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΕΥΧΗ: «ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ»!!!
Γέροντα Παΐσιε, τί θα πει:
«Καλό Παράδεισο»;
Θα πει:
«Με το καλό να πας στον Παράδεισο!».
Μπορεί, Γέροντα, να εννοεί:
«Να πας στον καλό Παράδεισο;».
Και απαντά ο γέροντας:
«Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν γιά κακό Παράδεισο;
Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΛΗΡΟΤΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΑΓΑΠΗΝ!!!
«Να έχετε το νου σας συνέχεια στον Θεό! Να λέτε την ευχή! Να μιλάτε με τον Θεό! Όταν ο άνθρωπος κάνει αυτήν την εργασία, κατ’ αρχάς νοιώθει λίγο την Αγάπη του Θεού και αργότερα, όσο προχωράει, την νοιώθει όλο και πιο πολύ! Ο νους του ευρίσκεται μόνιμα πλέον στον Θεό, και δεν τον συγκινεί τίποτε πλέον το γήϊνο και το μάταιο! Στην καρδιά του φουντώνει η αγάπη προς τον Θεό, γεμίζει και δε θέλει πιά να σκέπτεται τίποτε άλλο εκτός από τον Θεό! Αδιαφορεί γιά όλα τα του κόσμου και σκέπτεται συνέχεια τον Ουράνιο Πατέρα! Βλέπεις, όσοι ασχολούνται με εφευρέσεις, απορροφούνται από την επιστήμη. Πού είναι όμως η δική μας απορρόφηση από τον Χριστό;;
ΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΑΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΑΘΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…
Είπε κάποτε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:
«Είναι μερικοί γονείς που, αν μάθουν ότι το παιδί τους θα γεννηθή “μογγολάκι”, πάνε και το σκοτώνουν. Κάνουν έκτρωση. Λες και δεν είναι άνθρωπος ή δεν έχει ψυχή... Λες και δεν μπορεί να κερδίση τον Παράδεισο... Και ξέρεις τί καλωσύνη έχουν τα καϋμένα!!
Ένα πού γνωρίζω κάνει και καλή προσευχή! Κάνει και πολλές μετάνοιες! Μούσκεμα στον ίδρωτα γίνεται! Τέτοιο φιλότιμο έχει! Μετά, όταν πεινάσει, τρίβει την κοιλίτσα του με το χέρι, και λέει στην εικόνα της Παναγίας: “Παναγίτσα, τώρα πάω φάω και μετά πάλι έλθω προσευχή”»!
Γέλασε μετά χαρούμενος ο γέροντας!
ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ, ΕΚ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ!!
«Κάποτε, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντί γιά λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο γιά το πρόβλημα που είχα στα έντερα, μου έφεραν από το Μοναστήρι, κατά λάθος, ένα μπουκάλι ξύδι.
Δεν είπα τίποτε, γιατί εσκέφθηκα ότι, έτσι ήθελε ο Θεός...
Πέρασαν περίπου σαράντα ημέρες και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάστασή μου. Υπέφερα πολύ, καιγόμουν γιά νερό, αλλά φοβόμουν να πιώ, επειδή την προηγούμενη ημέρα που ξεθάρρεψα λίγο, είχα όλη την νύκτα πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου