Ω!! ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΑΘΑΝΑΤΗ!!!
ΙΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ!!
«Παιδί μου, εξομολογείσαι, εκκλησιάζεσαι;».
«Α, αυτά είναι τυπικά πράγματα γέροντα», του απάντησε ο νεαρός.
ΑΙ ΟΥΡΑΝΙΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ!!
Γέροντα Παΐσιε, μερικοί λένε:
«Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;».
Και απαντά ο Άγιος Παΐσιος:
«Ο
πόνος του Θεού γιά τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από
δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ., έχει συγχρόνως και χαρά, γιά την Ουράνια
αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει!
Έχοντας
δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό
όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας αυτά που τον αναμένουν στην
άλλη Ζωή, χαίρεται όταν υπάρχει υπομονή!
Εδώ επέτρεψε να κάνη τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης.
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ!!
«Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο να τα εύρω».
Και απήντησε ο Άγιος:
<<Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει “ειδικότητα” σ’ αυτό;
Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ό,τι χάσαμε, χωρίς να έχει πολλές απαιτήσεις! Εγώ μία φορά, όταν ήμουν στο Κοινόβιο, είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου. Tότε κλειδώναμε τα κελλιά, γιατί μέσα στο Μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί.
“Δεν πειράζει”, λέω, “θα πάω να το βρω στο μαραγκούδικο”.
Κοιτάζω, έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο.
ΣΟΦΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΕΙΣ ΒΑΡΕΩΣ ΑΣΘΕΝΟΥΝΤΑΣ!!
Ενίοτε, με ρωτάει κανένας καρκινοπαθής:
«Τί λες, Γέροντα, θα ζήσω ή θα πεθάνω;».
Αν του πω, «θα πεθάνεις», θα πεθάνει εκείνη την ώρα από την στενοχώριά του.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ!!
<<Κάποτε, ήλθε και με βρήκε ένας πολύ γνωστός ιατρός, γιά να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του ιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν, ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις Εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογενείας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Επί πλέον, τα παιδιά τους, χαρακτήριζαν τους Χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους, έλεγαν, δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους, και τα έργα τους δεν είναι Χριστιανικά… Ακόμη και στο Ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους, τα παιδιά αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται, ενώ όταν ήταν μικρά συμμετείχαν.
Ο ιατρός, έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος γιά την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι, όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του, πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Κάποια στιγμή, ο ιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δύο του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε:
«Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα, μάς έχει κάνει ζημιά».
Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΦΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΙΚΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ!!
Γέροντα Παΐσιε, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;
«Από την Αγάπη του Θεού!!
Εσύ
σαν μοναχή, σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις
κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ.. Γιά τους κοσμικούς, οι δυσκολίες που
περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ’ αυτές. Τους κάνουν
μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει
ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό Ουράνιο. Γι’
αυτό πρέπει, να τις δέχονται ως δώρα από τον Θεό.
Ο
Καλός Θεός με τις δοκιμασίες, παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά
Του, από Αγάπη, από Θεία Καλωσύνη, και όχι από κακότητα, ούτε από
κοσμική, νομική δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή
δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την Ουράνια
Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, γιά να παλέψη ο άνθρωπος, να
αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην
μπορή να Του πη ο διάβολος:
“Πώς τον ανταμείβεις αυτόν ή πώς τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;”.
Τον Θεό, δεν Τον ενδιαφέρει τόσο αυτή η ζωή, όσο η άλλη! Πρώτα μας φροντίζει γιά την άλλη ζωή και ύστερα γι’ αυτήν!
Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;
Η, ΕΚ ΤΗΣ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ, ΘΕΟΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΙΣ.
«Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός! Ενώ, όταν δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού. Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια γιά κάποιον ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια, γιά την αγάπη του Χριστού.
Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα...», και δεν λέει ένα: «Δόξα Σοι ο Θεός!». Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά» να πη, «αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι’ αυτό ο Θεός με οικονομάει»...
ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ!!
«Γέροντα Παΐσιε, μαθαίνω γιά την ταλαιπωρία των δικών μου και αναρωτιέμαι εάν θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους...».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα, από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες γιά ένα “λαμπικάρισμα” πνευματικό, ολόκληρης της οικογένειας! Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεσθε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είσθε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι! Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μιά που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! “Τίς οίδε τα κρίματα του Θεού;”. Ο Θεός να βάλη το Χέρι Του και να δώση αίσιο τέλος, όπως κρίνει Εκείνος, στις δοκιμασίες»!
«Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;».
ΑΛΛΟ ΤΑΠΕΙΝΟΣΧΗΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΝΗΣΙΑ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ!!
<< Όταν ήμουν στο Σινά, ήταν εκεί και ένας λαϊκός· Στρατή τον έλεγαν.
Εάν τον φώναζες:
«Κύριε Στρατή».
Αυτός έλεγε:
«Αμαρτωλό Στρατή, να με λες, αμαρτωλό Στρατή».
Όλοι τότε, έλεγαν:
«Τί ταπεινός που είναι!».
Ένα πρωί λοιπόν, τον πήρε ο ύπνος τον Στρατή, και δεν κατέβηκε στην Εκκλησία. Επήγε λοιπόν κάποιος να τον ξυπνήσει.
«Στρατή», του λέει «ακόμη κοιμάσαι; Τελείωσε και ο Εξάψαλμος, δεν θα έλθης στην Εκκλησία;».
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΪΣΙΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΝ!!!
Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη:
«Γέροντα Παΐσιε, το σταυρουδάκι που μου δώσατε, το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τί νομίζεις; Έχουμε μεγάλο Σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς!!! Διότι, ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους, δεν θέλησε να χρησιμοποιήση γιά τον Εαυτό Του την Θεϊκή Του Δύναμη! Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του Κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την Θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου