Ο πατήρ Α συνάντησε στο μονοπάτι, που οδηγεί στο κελί του Γέροντα, κάποιον κύριο, που ήταν ανάπηρος. Κούτσαινε και περπατούσε με «πατερίτσες». Τον ρώτησε ο πατήρ Α πού πήγαινε και του απάντησε ότι πήγαινε στο Γέροντα Παΐσιο.
Τον ξαναρώτησε τότε τι του συνέβη και ήταν σε αυτήν την κατάσταση με τις «πατερίτσες» κι εκείνος τότε του εξήγησε:
- Να, πάτερ. Πριν λίγο καιρό είχα έρθει στο Γέροντα. Εκείνος μου έλεγε ότι έπρεπε να συμμορφωθώ σε πολλά πράγματα.
π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Άγιος Παΐσιος: Η ανάγκη της εξομολογήσεως
Εκπομπή που μεταδίδεται από τα κανάλια Atlas TV και Αχελώος TV.
Μαρτυρία του
Αγίου Παϊσίου και του Αγίου Αρσενίου για το κρυφό σχολειό
του Στέλιου Κούκου
Τι ξέρουν οι Κορεάτες που εμείς οι Έλληνες αγνοούμε; Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης θεωρούσε ως το καλύτερο θρησκευτικό βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1821 το έργο του Αγιορείτη μοναχού π. Παϊσίου (1924-1974)
-πλέον Αγίου Παϊσίου – που πρωτοκυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ο πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης». (Μετά και τη δική του αγιοκατάταξη (1986), που βεβαίως προηγήθηκε του Αγίου Παϊσίου, κυκλοφορεί με τον τίτλο «Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης»).
Άγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ο διάβολος άπλωσε τρία πλοκάμια να πιάση όλον τον κόσμο. Τους πλουσίους να τους πιάση με την μασωνία, τους φτωχούς με τον κομμουνισμό και αυτούς που θρησκεύουν με τον οικουμενισμό»
Ο Ιερομόναχος
που ταλαιπωρήθηκε από τον πειρασμό για έναν υπερήφανο λογισμό
Κάποτε, σε μια Μονή ήταν ένας Ιερομόναχος που φαινόταν ευλαβής μεν εξωτερικά, αλλά εσωτερικά είχε κρυφή υπερηφάνεια. Σε όλα του ήταν τυπικός, ευγενικός και αγωνιστής και νουθετούσε πνευματικά τους άλλους, γιατί ήταν και λόγιος.
Ο ίδιος όμως δεν βοηθιόταν από κανέναν, γιατί δίσταζαν οι άλλοι, από σεβασμό, να του πουν κάτι που έβλεπαν σ’ αυτόν. Είχε δε δημιουργήσει ψευδαισθήσεις, όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του, ότι είναι ο πιο ενάρετος της Μονής κ.λπ.
«- Γέροντα
Παΐσιε, η ζήλεια που παρουσιάζεται συνήθως στα μεγαλύτερα αδέλφια προς τα
μικρότερα πώς αντιμετωπίζεται;» 
Οι γονείς πρέπει να καλλιεργούν την αγάπη μεταξύ των παιδιών και , όταν θέλουν να ενισχύσουν το πιο αδύνατο να προετοιμάζουν το έδαφος παίρνοντας την συγκατάθεση του δυνατώτερου αδελφού. Να τον βοηθήσουν δηλαδή να καταλάβη ότι πράγματι το άλλο παιδί έχει ανάγκη.
Η δικαιοσύνη είναι του Θεού και πρέπει να απονέμεται και στον μεγάλο και στον μικρό εξίσου. Στον μεγάλο με σεβασμό, στον μικρό με αγάπη, χωρίς να βλαφθή. Αυτό το αναφέρει και το Δευτερονόμιο.
Ψάλτης συμπανηγυρίζει με αδελφό που είχε πεθάνει πριν από έξι μήνες
Κάποτε ο περίφημος ψάλτης Διακο-Γιάννης από το κελλί του «Ραβδούχου», ο οποίος πρόσφατα αναπαύθηκε, είχε πάει στην Πανήγυρη της Ι. Μονής Γρηγορίου, για να ψάλη.
Αφού έψαλε στον Μεγάλο Εσπερινό, όταν τελείωσε, και θα άρχιζε η Λιτή, αισθάνθηκε την ανάγκη να πάη στο Αρχονταρίκι, να πιη έναν καφέ, για να τονωθή λίγο το Γεροντάκι και πάλι να συνεχίση τα ψαλτικά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου