Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ὅπως καὶ στὴν μοναχική ζωή ἡ μεγαλύτερη εὐλογία εἶναι νὰ πάρης τὴν εὐχή τοῦ Γέροντά σου.

Γι' αὐτὸ λένε: «Νὰ πάρης τὴν εὐχή τῶν γονέων».

Μία μάνα, θυμᾶμαι, εἶχε τέσσερα παιδιά καὶ ἔκλαιγε ἡ καημένη: «Θὰ πεθάνω μὲ τὸν καημό, μοῦ ἔλεγε, δὲν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή».

Χήρα γυναίκα ἐκείνη, ὀρφανά αὐτα τούς πόνεσα.

Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε.

Λέω, «κάτι συμβαίνει ἐδώ». «Μας ἔχουν κάνει μάγια», ἔλεγαν τὰ παιδιά.

«Δὲν εἶναι μάγια, φαίνεται αὐτό, ὅταν εἶναι ἀπὸ μάγια.

Μήπως σᾶς καταριόταν ἡ μάνα σας;»,

τὰ ρωτάω.

«Ναί, Πάτερ, μοῦ λένε, ἡ μητέρα μας, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἐπειδή ἤμασταν πολύ ζωηρά, μᾶς ἔλεγε συνέχεια ἀπὸ τὸ πρωί μέχρι τὸ βράδυ: «Κούτσουρα νὰ μείνετε, κούτσουρα νὰ μείνετε».

«Πάτε νὰ τραντάξετε τὴν μάνα σας, τὰ λέω, καὶ νὰ τῆς πῆτε νὰ μετανοήση, νὰ ἐξομολογηθῆ καὶ ἀπὸ 'δω καὶ πέρα νὰ σᾶς δίνει εὐχές συνέχεια».

Μέσα σὲ ἑνάμισι χονο παντρεύτηκαν καὶ τὰ τέσσερα.

Ἐκείνη ἡ καημένη ἦταν χήρα γυναίκα, ἦταν, φαίνεται, καὶ στενόκαρδη, καὶ ἐκεῖνα ζωηρά, τὴν ἔσκαγαν, καὶ ἔτσι τὰ καταριόταν.

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου!

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Μπορούσε να τον είχε ξεκάνει τον διάβολο ο Θεός,

Θεός είναι!

Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας.

Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να βασανίζη το πλάσμα Του; τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του, να μας πειράζη, για να τρέχουμε σʹ Αυτόν.

Μόνον αν πρόκειται να βγή καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξη.

Αν δεν βγή καλό, δεν επιτρέπει.

Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Αφήνει τον διάβολο ο Θεός, για να παλαίψη ο άνθρωπος. Χωρίς πάλη δεν γίνεται χωριό. Αν δεν μας πείραζε ο διάβολος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και άγιοι. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός στον διάβολο να μας χτυπάη με κακία, γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας.

Ή τον αφήνη να ορμάη να μας δαγκώση, για να καταφεύγουμε σʹ Αυτόν. Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό καί, μόνον αν παρουσιασθή κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. Όταν ο άνθρωπος ενωθή με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήση ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψη ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξη, για να αναγκασθή ο άνθρωπος να καταφύγη στον Θεό.

Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό, μας βοηθάει να αγιάσουμε.

Γιʹ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.

Ο Θεός έχει αφήσει ελεύθερους, εκτός από τους ανθρώπους, και τους δαίμονες, μία που την ψυχή του ανθρώπου δεν την βλάπτουν, γιατί δεν μπορούν.

Εκτός εάν θέλη ο ίδιος ο άνθρωπος να βλάψη την ψυχή του. αντίθετα, μισθό προξενούν στις ψυχές μας είτε κακοί άνθρωποι είτε απρ/οσεκτοι που άθελά τους κάνουν κακό στην ζωή μας.

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Τι μπορείς να κάνης εσύ μόνη σου;

Όσο είναι κανείς γαντζωμένος στον εαυτό του, εμποδίζει το έλεος του Θεού και μένει πίσω, δεν προχωράει.

Εάν είχες λίγη πίστη, θα άλλαζαν σχεδόν όλα και, αν είχες και λίγη ταπείνωση, θα είχες Χάρη Θεού.

Όλα οφείλονται στο ότι χωλαίνεις στην πίστη και στην ταπείνωση.

Έτσι, «δένεται» ο Θεός και δεν μπορεί να σε βοηθήση, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο.

Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»

- και να καλλιεργής την ταπείνωση.

Γέροντα, όταν ανάμεσα σε συγγενείς δημιουργηθή μια παρεξήγηση, πρέπει

να τους πη κανείς κάτι, για να τους βοηθήση;

– Ναί, πρέπει να πη κάτι με τρόπο, γιατί, αν σιωπήση, ίσως κάνη κακό. Αν τον παρεξηγήσουν, να πάη ξανά και να τους πή:

«νά με συγχωρήσετε που σάς στενοχώρησα», και στο εξής να τους αφήση και να προσεύχεται γι᾿ αυτούς.

Όποιος θέλει να ζήση ειρηνικά, πρέπει να προσέξη ιδιαίτερα τις σχέσεις του με συγγενείς και φίλους.

Να μην ξεγελιέται από την ευγένεια που ίσως συναντά. Η κοσμική ευγένεια μπορεί να κάνη πολύ κακό, γιατί έχει υποκρισία.

Η εξωτερικη συμπεριφορά μπορεί να παρουσιάζη έναν τέλειο άγιο, αλλά, όταν αποκαλυφθή ο εσωτερικός του κόσμος, να είναι τελείως το αντίθετο.

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.