«…ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΟΨΟΝΤΑΙ» (ΜΑΤΘ Ε’8’)!!!
“ Από ένδεκα χρονών εδιάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες.
Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος, έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Επήγαινα στο δάσος καί συνέχιζα.
Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήσει όλα». Ήλθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Εκλονίσθηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιασθή να πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μου έκοβε. Επήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή γιά ώρες, αλλά τίποτε!
Στο τέλος, τσακισμένος εσταμάτησα. Μου ήλθε τότε στην σκέψη κάτι που μου ’χε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον Οποίο εμίσησαν από φθόνο γιά την αρετή Του και Τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες Του».
Τότε είπα: «Αφού ήταν τέτοιος, και άνθρωπος να ήταν, αξίζει να Τον αγαπήσω, να Τον υπακούσω και να θυσιασθώ γι’ Αυτόν. Δεν θέλω ούτε Παράδεισο, ούτε τίποτε. Γιά την αγιότητά Του και την καλοσύνη Του αξίζει κάθε θυσία». (Καλός λογισμός καί φιλότιμο!!). Ο Θεός επερίμενε την αντιμετώπισή μου.
Ύστερα από αυτό, επαρουσιάσθηκε ο Ίδιος ο Χριστός, μέσα σε άφθονο φως. Εφαινόταν από την μέση και πάνω. Με εκοίταξε με πολλή αγάπη και μου είπε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται». Τα λόγια αυτά ήταν γραμμένα και στο Ευαγγέλιο, που εκρατούσε ανοικτό στο αριστερό χέρι Του ”.
Το γεγονός αυτό, διέλυσε στον δεκαπενταετή Αρσένιο τους λογισμούς αμφιβολίας, που ετάραζαν την παιδική του ψυχή, και εγνώρισε με την Χάρι του Θεού τον Χριστόν, ως Θεόν Αληθινόν και Σωτήρα του κόσμου. Εβεβαιώθηκε γιά τον Θεάνθρωπον, όχι από άνθρωπο ή από βιβλία, αλλά από τον Ίδιο τον Κύριο, που του αποκαλύφθηκε και μάλιστα σε τέτοια ηλικία. Στερεωμένος πλέον στην πίστη μονολογούσε: «Κώστα, άμα θέλεις τώρα, έλα να συζητήσουμε»!!!
Πηγή: ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ(1924-1994) - Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού.
Του Σχη (ΤΘ) Καραΐσκου Δημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου