Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

 

Είχα ξεχάσει όμως να πάρω το αναπηρικό καροτσάκι! !(Προσωπική μαρτυρία)

 (Προσωπική μαρτυρία της Georgia Mantzoula )


''Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ''.
Σε μια στιγμή εκεί που είσαι πεσμένος στο χώμα και νομίζεις πως οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειψαν έρχεται μια Μαρία και σου συστήνει έναν Άγιο.
Η ιστορία της Μαρίας είναι αληθινή. Μου τη διηγήθηκε η ίδια το 1996. Απόγευμα χειμωνιάτικο, Δεκέμβριο μήνα νομίζω, γονατισμενη από πολλά... Τελειώσαμε το μάθημα αγγλικών με τη γλυκιά Ζωιτσα και η μαμά Μαρία βλέποντας με σκυφτή και χάλια, μου ζήτησε να καθίσω για να τα πούμε λιγάκι..Τόσο καιρό μπαινοβγαινα σε κείνο το ζεστό σπιτικό μα μόνο εκείνη τη μέρα την γεμάτη πίκρα ήτανε για να τα πούμε.
Τι να πούμε δηλαδή.. Να μου πει ήθελε η γυναίκα.(μπας και με σώσει)

.." Ξέρεις Γεωργία μου είχα ένα γιο το Νίκο μου. Σκοτώθηκε πριν τρία χρόνια σε τροχαίο με μηχανάκι..."
Για πρώτη φορά σήκωσα τα μάτια μου και κοίταξα απέναντι.
Πάνω σε ένα μπουφέ μια φωτογραφία.
Ο Νίκος της, ένας ξανθός νέος 20 χρονών περίπου...
Την κοίταξα σαστισμένη μα εκείνη χαμογελούσε.
Τι παιχνίδι σκέφτηκα είναι αυτό πάλι..

Η Μαρία συνέχισε:
"Εχασα τη γη, έχασα τον κόσμο όλο, παρέλυσαν τα πόδια μου κυριολεκτικά. Ενάμισι χρόνο μετα το αναπηρικό καροτσάκι ήταν ακόμη εκεί να μου θυμίζει την αδυναμία μου να δεχτώ το θέλημα του Θεού."..
(τι λέει.. ποιο θέλημα Θεού... Έχασε το παιδί της και μιλά για Θεό; υπάρχει Θεός;)

"Μας είπαν τότε για ένα Αγιορείτη γέροντα που έκανε πολλά θαύματα... Πίστευα στο Θεό μα όχι στα θαύματα Γεωργία μου, αλλά είπα θα πάω να πάρω την ευχή του.. Έτσι να κάνεις μου είπαν. Νοσηλευόταν στο Θεαγενειο. Ήταν στα τελευταία του. Με πήρε ο άντρας μου με πήγε. Όταν φτάσαμε εκεί κόσμος πολύς έξω από το δωμάτιο"
(..και δεν έκανε ένα θαύμα να διώξει τον καρκίνο μπας και ζήσει λίγο παραπάνω;)

Άγιος Παΐσιος: Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, ο «ασυρματιστής του Θεού» συντονίζεται όλο και περισσότερο με την καρδιά της Ελλάδας

Ελευθέριος Ανδρώνης


Άγιος Παΐσιος: Στους διαταραγμένους καιρούς που ζούμε όπου για πολλούς οι αξίες τείνουν να γίνουν ένας φευγαλέος καπνός και τα ιδανικά της ζωής απομυθοποιούνται και ξεθωριάζουν, το διαμέτρημα του Αγίου Παϊσίου όχι μόνο δεν ελαττώνεται, άλλα 29 χρόνια μετά την οσιακή κοίμησή του, ο «ασυρματιστής του Θεού» συντονίζεται όλο και περισσότερο στη συχνότητα που χτυπά η καρδιά της Ελληνορθοδοξίας.

Μήπως δεν είναι αυτό ένα διαρκές θαύμα; Ποιος ηγέτης, ποιος διάσημος, ποια κοσμική προσωπικότητα έχει τη δυνατότητα να μιλά σε ψυχές, να αλλάζει ζωές, να εμπνέει συνειδήσεις, να θαυματουργεί, να διαμορφώνει καταστάσεις σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του; Μόνο τα θεϊκά, τα αιώνια και τα αληθινά μπορούν να σπάσουν τον νόμο της σιωπής που συντροφεύει έναν τάφο.

Ο Άγιος Παΐσιος είναι μια αδιάκοπη υπενθύμιση για το πόσο ζωντανή είναι η Ορθοδοξία μας. Όλος του ο βίος ήταν λουσμένος από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, και η ακτινοβολία της αγιότητάς του όχι μόνο δεν σκοτείνιασε από το παροδικό σύννεφο του θανάτου, άλλα έγινε υπέρλαμπρο άστρο που φωτίζει το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.

Και αν τον καιρό που ζούσε ο Άγιος, το κελί της ευλογημένης Παναγούδας είχε γίνει πνευματικό κέντρο για χιλιάδες χριστιανούς, ο σπόρος που άφησε πίσω του απέδωσε ατελείωτη καρποφορία, και έτσι σήμερα όλη η Ελλάδα, ολάκερη η χριστιανοσύνη απανταχού της γης έχει γίνει μια νοητή «Παναγούδα», με αμέτρητες ψυχές να ξαποσταίνουν στους λόγους του Αγίου για να βρουν πνευματική δροσιά και να λαμβάνουν ατίμητη παρηγοριά και μόνο από τη μορφή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου