«Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί»(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )
Φωτογραφία
του 1949 η οποία εμφανίζει ασυρματιστές των ‘’Λόχων Ορεινών
Καταδρομών’’ (ΛΟΚ) στον χειρισμό ασυρμάτου κατά την περίοδο του
συμμοριτοπολέμου στην περιοχή του Γράμμου.
Ο
κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο
Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από
νεαρή ηλικία (στο τέλος του κειμένου η συνέντευξη).
Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.
Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν)...
Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.
Ο διμοιρίτης του έκανε το χατίρι, αλλά τότε ήρθε η προφητεία του νεαρού ασυρματιστή:
«Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί», είπε ο Άγιος Παΐσιος στον κ. Μπαλάσκα.
Και όντως έτσι έγινε.
Άγιος Παΐσιος: ''Την έλαβες την απάντηση''
Του Αρχιμ. π.Αχιλλίου Τσούτσουρα στην romfea.gr
[....]
Ιούλιος του 1991, μία ομάδα φοιτητών, έχουμε ξεκινήσει από την Σαλαμίνα για το Άγιον Όρος, το θαυμαστό περιβόλι της Παναγίας μας, με κύριο σκοπό να συναντήσουμε μαζί με τον αείμνηστο Γέροντά μας Ιγνάτιο(ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Ιγνάτιος (+ 26 Ιουνίου 2018)., τον πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη, γεγονός το οποίο, όπως είπα, δεν ξεχάσαμε ποτέ και για το οποίο βέβαια θα τον ευγνωμονούμε πάντοτε...
Έχουμε προσκυνήσει στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου έχουμε επισκεφθεί όπως πάντα το φιλόξενο κελλί του λογίου Μοναχού π.Μωϋσέως, του Αγιορείτου, και ανηφορίζουμε για την Παναγούδα, παρακαλώντας τον Θεό να μας ανοίξει ο ήδη καταβεβλημένος με την υγεία του, χαρισματικός Γέροντας Παΐσιος.
Στον δρόμο παντού, μας συνόδευαν ψηλά ευσκιόφυλλα δέντρα, που μετρίαζαν την υπερβολική ζέστη της εποχής και πολύχρωμα πουλιά πετούσαν δίπλα μας, τραγουδώντας, κελαηδώντας και υμνώντας με το δικό τους χαρακτηριστικό τρόπο τον Άγιον Θεό. Πλησιάζοντας στο κελλί του πατρός Παϊσίου, είδαμε μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων να αποχωρούν και να μας λένε πως είναι κουρασμένος ο Γέροντας και αποσύρθηκε.
Μπαίνουμε μέσα στην αυλή , καθόμαστε στα αυτοσχέδια σκαμνάκια που είχε σκαλίσει ο ίδιος ο Γέροντας από κορμούς δέντρων και αναμένουμε. Μετά από λίγη ώρα, ακούγοντας και τις εκκλήσεις μας, ίσως και τις φωνές μας, ξεπρόβαλε ο ασκητικός μοναχός με έναν ξεθωριασμένο μάλλινο σκούφο στην κεφαλή του, από την απλοϊκή πόρτα του κελλιού του.
-Καλώς τον π.Ιγνάτιο και την συνοδεία του.
Τί θέλετε εδώ; μας είπε. Καλώς ήλθατε!
- Την ευχή σας, φωνάξαμε όλοι μαζί .
Ήλθαμε να πάρουμε την ευχή σας.
-Και ήλθατε ως εδώ γι' αυτό το λόγο; να πάτε να προσκυνήσετε την Παναγία εδώ στο Άγιον Όρος και να κάνετε υπακοή στον πνευματικό σας. Τί άλλο ανώτερο απ' αυτό; ήταν τα πρώτα λόγια που ακούσαμε από τον χαριτωμένο αυτό άνθρωπο, που έμοιαζε με άγγελο.
Καλωσόρισες, πάτερ Ιγνάτιε! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, είπε στον Γέροντά μας.
Τί είναι όλοι ετούτοι εδώ; Είναι οι νέοι μας από την Σαλαμίνα, Γέροντα και ήλθαν να ακούσουν τα πατρικά σας λόγια.
-Τί να τους πω , να είναι καλά παιδιά, να αγαπούν τον Θεό, να μην κάνουν εκπτώσεις στην ζωή τους, και να προσπαθούν να ζουν πνευματικά.
Ιούλιος του 1991, μία ομάδα φοιτητών, έχουμε ξεκινήσει από την Σαλαμίνα για το Άγιον Όρος, το θαυμαστό περιβόλι της Παναγίας μας, με κύριο σκοπό να συναντήσουμε μαζί με τον αείμνηστο Γέροντά μας Ιγνάτιο(ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Ιγνάτιος (+ 26 Ιουνίου 2018)., τον πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη, γεγονός το οποίο, όπως είπα, δεν ξεχάσαμε ποτέ και για το οποίο βέβαια θα τον ευγνωμονούμε πάντοτε...
Έχουμε προσκυνήσει στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου έχουμε επισκεφθεί όπως πάντα το φιλόξενο κελλί του λογίου Μοναχού π.Μωϋσέως, του Αγιορείτου, και ανηφορίζουμε για την Παναγούδα, παρακαλώντας τον Θεό να μας ανοίξει ο ήδη καταβεβλημένος με την υγεία του, χαρισματικός Γέροντας Παΐσιος.
Στον δρόμο παντού, μας συνόδευαν ψηλά ευσκιόφυλλα δέντρα, που μετρίαζαν την υπερβολική ζέστη της εποχής και πολύχρωμα πουλιά πετούσαν δίπλα μας, τραγουδώντας, κελαηδώντας και υμνώντας με το δικό τους χαρακτηριστικό τρόπο τον Άγιον Θεό. Πλησιάζοντας στο κελλί του πατρός Παϊσίου, είδαμε μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων να αποχωρούν και να μας λένε πως είναι κουρασμένος ο Γέροντας και αποσύρθηκε.
Μπαίνουμε μέσα στην αυλή , καθόμαστε στα αυτοσχέδια σκαμνάκια που είχε σκαλίσει ο ίδιος ο Γέροντας από κορμούς δέντρων και αναμένουμε. Μετά από λίγη ώρα, ακούγοντας και τις εκκλήσεις μας, ίσως και τις φωνές μας, ξεπρόβαλε ο ασκητικός μοναχός με έναν ξεθωριασμένο μάλλινο σκούφο στην κεφαλή του, από την απλοϊκή πόρτα του κελλιού του.
-Καλώς τον π.Ιγνάτιο και την συνοδεία του.
Τί θέλετε εδώ; μας είπε. Καλώς ήλθατε!
- Την ευχή σας, φωνάξαμε όλοι μαζί .
Ήλθαμε να πάρουμε την ευχή σας.
-Και ήλθατε ως εδώ γι' αυτό το λόγο; να πάτε να προσκυνήσετε την Παναγία εδώ στο Άγιον Όρος και να κάνετε υπακοή στον πνευματικό σας. Τί άλλο ανώτερο απ' αυτό; ήταν τα πρώτα λόγια που ακούσαμε από τον χαριτωμένο αυτό άνθρωπο, που έμοιαζε με άγγελο.
Καλωσόρισες, πάτερ Ιγνάτιε! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, είπε στον Γέροντά μας.
Τί είναι όλοι ετούτοι εδώ; Είναι οι νέοι μας από την Σαλαμίνα, Γέροντα και ήλθαν να ακούσουν τα πατρικά σας λόγια.
-Τί να τους πω , να είναι καλά παιδιά, να αγαπούν τον Θεό, να μην κάνουν εκπτώσεις στην ζωή τους, και να προσπαθούν να ζουν πνευματικά.
Εἶναι σημεῖο καλό νά χαίρεται κανείς ὅταν δίνη καί νά λυπᾶται ὅταν παίρνη.
Ἂν κάποιος μπῆ στὸ Κελλί μου καὶ μοῦ πάρη τὰ πάντα, δὲν θὰ μὲ πειράξει.
Ἂν
δῶ ὅμως κάποιον νὰ βρίζη τὸν Χριστὸ ἢ τὴν Παναγία ἢ νὰ γκρεμίζη ἕνα
προσκυνηταράκι, τότε θὰ δώσω τὸν ἑαυτό μου ὑπερασπίζοντας τὰ ἱερά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου