Λέγεται πως τρεις Άγιοι επηρέασαν περισσότερο από κάθε άλλον το σύγχρονο μοναχισμό αλλά και πολλούς αδιάφορους χριστιανούς

Λέγεται πως τρεις Άγιοι επηρέασαν περισσότερο από κάθε άλλον το σύγχρονο μοναχισμό αλλά και πολλούς αδιάφορους χριστιανούς

  Λέγεται πως τρεις Άγιοι επηρέασαν περισσότερο από κάθε άλλον το σύγχρονο μοναχισμό αλλά και πολλούς αδιάφορους χριστιανούς ή μη οδηγώντας τους στην Ορθοδοξία και τη ζωή της Εκκλησίας. 

 Ο πρώτος είναι ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης.

   Ο δεύτερος είναι ο χθες τιμώμενος όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ο Ησυχαστής και νέος Θεολόγος, ιδιαίτερα με το βιβλίο του που ιστορεί το άγιο πρόσωπο και τη ζωή του γέροντα του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου. 

 Ο τρίτος είναι ένα φτωχό, πονεμένο κι αδύνατο προσφυγόπουλο της Καππαδοκίας, ένας ταπεινός ξυλουργός.

  Είναι ο πρώτος από το χορό των νέων οσίων που επίσημα αγιοκατατάχτηκε. Αγαπήθηκε κι αγαπιέται πάρα πολύ από μικρούς και μεγάλους. 

Ο άγιος μας. 

Ο άγιος των φτωχών κι αδικημένων. 

Ο προφήτης του ποθούμενου. 

Ο ασκητής της Παναγούδας. 

Ο άγρυπνος ασυρματιστής του Ουρανού.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Ο τάφος του στο ιερό ησυχαστήριο της Σουρωτής αποτελεί καταφυγή και τόπο ιαμάτων, ανάπαυση ψυχών και πηγή θαυμάτων. Όπως και το ταπεινό κελάκι του όσο ζούσε στο αγιώνυμο Όρος του Άθωνα.

Έλεγε με απλότητα:'' o Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση, που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας τα δίνει Εκείνος. Αγάπη και ταπείνωση. Σε αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός''.

 Μόλις βγείτε από την Εκκλησία σήμερα, στις 11 το πρωί, θυμηθείτε να κοιτάξετε ψηλά στον Ουρανό κάνοντας το σταυρό σας. Εκείνη την ώρα στις 12 του Ιούλη το '94 φτερούγισε η ψυχή του στην αγκαλιά του Λυτρωτή και Σωτήρα Χριστού και της Παναγίας Μητέρας του. Εκεί όπου βρήκε ξανά τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, τον άγιο Πορφύριο, τον άγιο Ιάκωβο, τον παπά-Τύχωνα.

Εκεί που θα τον ανταμώσουμε κι όλοι εμείς με τη Χάρη του Θεού. Και δε θα χωρίσουμε ποτέ ξανά.

ΠΗΓΗ

Η παστρική εξομολόγηση...(Με ένα τετράδιο στην Παναγούδα…)

Ήθελε μόνο να τον δει! Να εκπλαγεί το μέσα του στο πρώτο αντάμωμα της ματιάς του! Να δροσιστεί με μια του κουβέντα μόνο! Καλοκαιράκι ήταν στα μέσα του! Μπορεί και 12 του Αλωνάρη! Δεν θυμάται ακριβώς! Δεν λησμονά το καταμεσήμερο στα μέρη της Παναγούδας 40 χρόνια πριν! Στάθηκε έξω στην αυλή μαζί με άλλους πολλούς! Ζωγραφισμένη η αδημονία στο πρόσωπά τους! Βγήκε μετά από λίγο ο Γέροντας! Πως αγκάλιαζε τους νιόφερτους!

-Καλώς το παλικάρι, είπε και ο Αθανάσιος ένιωσε, πως αυτές ήταν οι πιο γλυκές λέξεις που είχε ποτέ του ακούσει! Σουρούπωνε πιά, όταν ήρθε η σειρά του να δει τον Γέροντα κατά μόνας! Ξεκίνησε να του μιλά για όσα τον ταλάνιζαν…

-Αθανάσιε για όλα αυτά που μου λες, ένα είναι το φάρμακο παιδάκι μου! Η παστρική εξομολόγηση! Τίποτε άλλο! Αυτό θα σε λυτρώσει!

Δεν το κατάλαβε το για πότε επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και για πότε ξαναβρέθηκε ύστερα από λίγες μόνο μέρες στην αυλή του Γέροντος Παϊσίου! Ακολούθησε την συμβουλή του! Είχε επιστρέψει μαζί με ένα τετράδιο…παραμάσχαλα! Γεμάτο εκείνο από αμαρτίες! Εγκαύματα ηδονών, τραύματα και μώλωπες από τα αμείλικτα πάθη της πειραστικής νεότητας… Σχεδόν το γέμισε εξιλεωτικά ως το τέλος του! Μα δεν αρκούσε μόνο αυτό! Ήταν έτοιμος και αποφασισμένος όσο ποτέ του, να μην παραλείψει ούτε μια λέξη μπροστά στον Γέροντα! Του το έδειξε λοιπόν με λαχτάρα, μα η απάντησή του του έκοψε τον ενθουσιασμό!

-Δεν εξομολογώ εγώ παιδάκι μου! Δεν έχω ιεροσύνη! Εγώ είμαι ένας αμαρτωλός μοναχός! Μην απογοητεύεσαι! Δόξα τω Θεώ! Υπάρχουν πνευματικοί ενάρετοι και ευλαβέστατοι! Θα σου πω, πώς να πας να συναντήσεις τον δικό μου πνευματικό τον παπά-Νικόδημο! [ΕΔΩ]  Αν δώσει ο Θεός και τον βρεις…θα σε αναπαύσει ο Γέροντας! Μακάριος και πτωχός! Τα αρετής τέκνο εκλεκτό! Για να καταλάβεις, κάποτε μου παραπονιόταν ότι έκανε αγρυπνία και δεν είχε μια στάλα λάδι για το καντήλι! Θεοσκότεινα μέσα στο κελί και εκείνος με ένα αποσωμένο κεράκι διάβαζε τα γράμματα των ακολουθιών.

-Ξαφνικά Παϊσιε, άρχισε να μου περιγράφει, γέμισε με Φως το κελί! Ω πόσο Φως! Δεν ξέρω αν χθες τη νύχτα το αντιλήφθηκες και εσύ! Όλη η περιοχή μας ήταν γεμάτη από Φως! Και το έλεγε έτσι απλά σαν να σου περιέγραφε κάτι τόσο καθημερινό! Καταλαβαίνεις παιδί μου ποιον θα πας να συναντήσεις;

Μετά από λίγο ήταν έξω από το κελάκι του! Έδωσε ο μακρόθυμος Κύριος και ήταν εκεί!

-Σε περίμενα! του είπε σαν τον είδε, με το που άνοιξε με δυσκολία μια σιδερένια μαγκωμένη από τον χρόνο πόρτα! Με ένα χιλιομπαλωμένο ράσο, με γένια και μαλλιά απεριποίητα και κολλημένα από την αλουσία! Μα με ένα ασύλληπτο φως να ξεβγαίνει από το μέτωπο και τους κροτάφους… Και ευωδία! Απερίγραπτη ευωδία!

Διαβάστε περισσότερα »