Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» ‐ 177.Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μὲ Συνόδους. Τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νὰ λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ Γεροντική Σύναξη στὰ Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Σύνοδος νὰ ἀποφασίζουν μαζί.
Ἀντιμετώπιση ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων .
– Γέροντα, ποιά εἶναι ἡ σωστή ἀντιμετώπιση, ὅταν προκύπτουν δύσκολα ἐκκλησιαστικά θέματα;
– Νὰ ἀποφεύγωνται τὰ ἄκρα∙ μὲ τὰ ἄκρα δὲν λύνονται τὰ θέματα. Βλέπαμε παλιά, ὁ μπακάλης ἔβαζε λίγο‐λίγο μὲ τὴν σέσουλα στὴν ζυγαριά, καὶ ἔτσι ἔβρισκε τὴν ἀκρίβεια καὶ ἰσορροποῦσε καὶ ἡ ζυγαριά. Δηλαδή δὲν ἔβαζε ἀπότομα πολύ οὔτε ἀφαιροῦσε ἀπότομα πολύ. Τὰ δύο ἄκρα πάντα ταλαιπωροῦν τὴν Μητέρα Ἐκκλησία καὶ οἱ ἴδιοι ποὺ τὰ κρατοῦν ταλαιπωροῦνται, γιατί τὰ δύο ἄκρα συνήθως καρφώνουν... Εἶναι σάν νὰ κρατάη τὸ ἕνα ἄκρο δαιμονισμένος, ὅταν ἔχη ἀναίδεια πνευματική (περιφρόνηση γιὰ ὅλα), καὶ τὸ ἄλλο ἄκρο σάν νὰ τὸ κρατάη τρελλός, ὅταν ἔχη μωρό ζῆλο μὲ στονοκεφαλιά.
Ἕνας πνευματικά ἀναιδής δηλαδή μὲ ἕναν ζηλωτή,ποὺ ἔχει μωρό ζῆλο, ποτέ δὲν συμφωνοῦν, ἀλλὰ τρώγονται καὶ χτυπιοῦνται, γιατί καὶ οἱ δύο στεροῦνται τὴν θεία Χάρη.
Τότε –Θεὸς φυλάξοι!– μπορεῖ νὰ χτυπιοῦνται συνέχεια τὰ δύο ἄκρα καὶ «ἄκρη νὰ μήν τούς βρίσκη»κανείς. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ μπορέσουν νὰ λυγίσουν τὰ δύο αὐτὰ ἄκρα, γιὰ νὰ ἑνωθοῦν –νὰ ὁμονοήσουν‐, θὰ στεφανωθοῦν ἀπὸ τὸν Χριστό μὲ δύο ἀμάραντα στεφάνια.Νὰ προσέχουμε νὰ μή δημιουργοῦμε θέματα στὴν Ἐκκλησία οὔτε νὰ μεγαλοποιοῦμε τὶς μικρές ἀνθρώπινες ἀταξίες ποὺ γίνονται, γιὰ νὰ μή δημιουργοῦμε μεγαλύτερο κακό καὶ χαίρεται ὁ πονηρός. Ὅποιος γιὰ μικρή ἀταξία ταράσσεται πολύ καὶ ὁρμάει ἀπότομα μὲ ὀργή, δῆθεν νὰ τὴν διορθώση, μοιάζει μὲ ἐλαφρόμυαλο νεωκόρο ποὺ βλέπει νὰ στὰζη ἕνα κερί καὶ ὁρμάει ἀπότομα, μὲ φόρα, γιὰ νὰ τὸ διορθώση δῆθεν, ἀλλὰ παίρνει σβάρνα ἀνθρώπους καὶ μανουάλια, καὶ δημιουργεῖ μεγαλύτερη ἀταξία τὴν ὥρα τῆς λατρείας. Δυστυχῶς στὴν ἐποχή μᾶς ἔχουμε πολλούς ποὺ ταράσσουν τὴν Μητέρα Ἐκκλησία.
Ὅσοι ἀπὸ αὐτούς εἶναι μορφωμένοι ἐπίασαν τὸ δόγμα μὲ τὸ μυαλό καὶ ὄχι μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Ὅσοι πάλι εἶναι ἀγράμματοι ἐπίασαν καὶ αὐτοί τὸ δόγμα μὲ τὰ δόντια, Γι’ αὐτὸ καὶ τρίζουν τὰ δόντια,ὅταν συζητοῦν ἐκκλησιαστικά θέματα, καὶ ἔτσι δημιουργεῖται μεγαλύτερη ζημία στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ αὐτούς παρά ἀπὸ τούς πολέμιους τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καλά εἶναι τὸ ποτάμι νὰ μήν εἶναι πολύ ὁρμητικό, γιατί παίρνει σβάρνα κούτσουρα, πέτρες,ἀνθρώπους, ἀλλὰ οὔτε βέβαια καὶ πολύ ρηχό, γιατί θὰ κάθωνται κουνούπια...Εἶναι μερικοί πάλι ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν κριτική ὁ ἕνας του ἄλλου καὶ ὄχι μὲ τὸ γενικώτερο καλό. Παρακολουθεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.Κοιτάζει τί θὰ πῆ ἤ τί θὰ γράψη ὁ ἄλλος, γιὰ νὰ τὸν χτυπήση κατόπιν ἀλύπητα, ἐνῶ ὁ ἴδιος, ἐὰν ἔλεγε ἤ ἔγραφε τὸ ἴδιο πράγμα, θὰ τὸ ὑποστήριζε καὶ μὲ πολλές μαρτυρίες ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή καὶ τούς Πατέρες. Τὸ κακό ποὺ κάνει εἶναι μεγάλο, γιατί ἄφ ́ ἑνός μέν ἀδικεῖ τὸν πλησίον του, ἄφ ́ ἑτέρου δέ τὸν γκρεμίζει μπροστὰ στὰ μάτια τῶν πιστῶν. Πολλές φορές μάλιστα σπέρνει καὶ τὴν ἀπιστία στὶς ψυχές τῶν ἀδυνάτων,γιατί τούς σκανδαλίζει. Ὅσοι δικαιολογοῦν τὴν κακία τους μὲ τὸν δῆθεν ἔλεγχο τῶν ἄλλων καὶ ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ τους ἤ μὲ τὸ νὰ δημοσιεύουν στὸν κόσμο ἐκκλησιαστικές καταστὰσεις
–ἀκόμη καὶ πράγματα ποὺ δὲν λέγονται
– προφασιζόμενοι τὸ «εἶπε τή Ἐκκλησία»161, ἄς κάνουν πρῶτα ἀρχή ἀπὸ τὴν μικρή τους ἐκκλησία, τὴν οἰκογένειά τους ἤ τὴν Ἀδελφότητά τους καὶ, ἐὰν τούς φανῆ καλό, τότε ἄς ρεζιλέψουν καὶ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία. Τὰ καλά παιδιά, νομίζω, ποτέ δὲν κατηγοροῦν τὴν μάνα τους.Ὅλοι χρειάζονται στὴν Ἐκκλησία. Ὅλοι προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τούς σ ́ αὐτήν∙ καὶ οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καὶ οἱ αὐστηροί. Ὅπως στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καὶ τὰ γλυκά καὶ τὰ ξινά, ἀκόμη καὶ τὰ πικρά ραδίκια, γιατί τὸ καθένα ἔχει τὶς δικές του οὐσίες καὶ βιταμίνες, ἔτσι καὶ στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι. Ὁ ἕνας συμπληρώνει τὸν χαρακτήρα τοῦ ἄλλου καὶ ὅλοι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀνεχώμαστε ὄχι μόνον τὸν πνευματικό χαρακτήρα τοῦ ἄλλου ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὶς ἀδυναμίες ποὺ ἔχει σάν ἄνθρωπος.
Δυστυχῶς μερικοί ἔχουν παράλογες .
161. Ματθ.18,17.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’«Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» ‐ 177 ‐
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου