Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αἰτήματα στὴν προσευχὴ.
–Γέροντα, ἂν εἶναι εὐλογημένο, νὰ μᾶς λέγατε μερικὰ θέματα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἰδιαίτερα πρέπει νὰ προσευχώμαστε.
–Νὰ παρακαλοῦμε κατ' ἀρχὰς ἡπροσευχή μας νὰ ἔχη ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἔρθουν σὲ θεοσέβεια ὅσοι ζοῦν καὶ ὅσοι θὰ ζήσουν. Ἐγὼ στὴν προσευχή μου λέω «Παράτεινον τὸ ἔλεός Σου τοῖς γινώσκουσί Σε» καὶ προσθέτω «καὶ τοῖς μὴ γινώσκουσί Σε». Ἀκόμη λέω «Κύριε, σῶσον τοὺς ἀσεβεῖς». (Βέβαια ἡἘκκλησία καλὰ κανόνισε νὰ λέη «Κύριε, σῶσον τοὺς εὐσεβεῖς...», γιατὶ μπορεῖ νὰ βρίζουν οἱ ἀσεβεῖς, ἐπειδὴ προσεύχονται γι ̓ αὐτούς).Ὅταν πάλι ὁ ἱερεὺς λέη «Ὑπὲρ τῶν ἐντειλαμένων ἡμῖν τοῖς ἀναξίοις εὔχεσθαι ὑπὲρ αὐτῶν», προσθέτω καὶ «ὑπὲρ τῶν μὴ ἐντειλαμένων». Γιατὶ πρέπει νὰ προσευχώμαστε καὶ γι ̓ αὐτοὺς ποὺμᾶς ζήτησαν νὰ προσευχηθοῦμε, ἀλλὰ καὶ γι ̓ αὐτοὺς ποὺδὲν μᾶς ζήτησαν, καὶ γιὰτοὺς γνωστοὺς καὶ γιὰ τοὺς ἀγνώστους. Τόσες χιλιάδες ἄνθρωποι ὑπάρχουν ποὺἔχουν μεγαλύτερη ἀνάγκη καὶ σοβαρώτερα προβλήματα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺμᾶς ζήτησαν νὰ προσευχηθοῦμε. Νὰ κάνουμε προσευχὴ καὶ γιὰ ὅσους ἔχουν ἀδικηθῆ, νὰ φανῆ τὸ δίκαιο· νὰ δοθῆ χάρη στοὺς φυλακισμένους, νὰ πιάση τόπο ἡταλαιπωρία ποὺπέρασαν καὶ νὰ βοηθηθοῦν.Ὅταν βάζω ξύλα στὴν φωτιά, δοξολογῶ τὸν Θεὸ καὶ λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, ὅσους δὲν ἔχουν ζεστασιά». Ὅταν πάλι καίω τὰ γράμματα ποὺμοῦ στέλνουν
–τὰ διαβάζω καὶ μετὰ τὰ καίω, γιατὶ ἔχουν καὶ θέματα ἀπόρρητα καὶ ἐξομολογήσεις –, λέω: «Νὰ τοὺς κάψη ὁ Θεὸς ὅλα τὰ κουσούρια. Νὰ τοὺς βοηθάη νὰ ζοῦν πνευματικὰ καὶ νὰ τοὺς ἁγιάζη». Ἀκόμη συνηθίζω νὰ ζητῶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους νὰ προστατεύουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺφέρουν τὸ ὄνομά τους καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πάντες νὰ προστατεύουν αὐτοὺς ποὺδὲν ἔχουν προστάτη Ἅγιο.–Γέροντα, τί εἶναι καλύτερα, νὰ ζητῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γενικὰ ἢ νὰ ἀναφέρω καὶ συγκεκριμένα αἰτήματα σύμφωνα μὲ τὸ «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν»
;–Νὰ προσεύχεσαι γενικὰ καὶ νὰ λὲς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τοὺς πάσχοντας σωματικὰ καὶ ψυχικά». Σ ̓ αὐτὴν τὴν εὐχὴ περιλαμβάνονται καὶ οἱ κεκοιμημένοι. Ἂν σοῦ ἔρχεται στὸν νοῦ ἕνα συγγενικό σου πρόσωπο, πὲς καὶ μιὰ εὐχὴ γι ̓ αὐτό, «... ἐλέησον τὸν δοῦλόν Σου τάδε», καὶ πέρασε ἀμέσως στὴν γενικὴ εὐχὴ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο, «... ἐλέησον τὸν κόσμον Σου ἅπαντα». Μπορεῖς νὰ φέρνης στὸν νοῦ σου ἕναν συγκεκριμένο ἄνθρωπο ποὺἔχει ἀνάγκη, νὰ προσεύχεσαι λίγο γι' αὐτὸν καὶ μετὰ νὰ λὲς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς» καὶ νὰ πονᾶς γιὰ ὅλους, γιὰ νὰ μὴ φεύγη ἡ... ἁμαξοστοιχία μὲ ἕναν ἐπιβάτη. Νὰ μὴ σκαλώνουμε σὲ ἕνα πρόσωπο καὶ μετὰ δὲν μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε μὲ τὴν προσευχὴ οὔτε τὸν ἑαυτό μας οὔτε τοὺς ἄλλους. Ὅταν προσεύχεσαι λ.χ. γιὰ ἕναν καρκινοπαθῆ, νὰ προσεύχεσαι γιὰ ὅλους τοὺς καρκινοπαθεῖς καὶ νὰ λὲς καὶ μιὰ εὐχὴ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους. Ἢ βλέπεις ἕναν δυστυχισμένο· νὰ πηγαίνη ἀμέσως ὁ νοῦς σου σὲ ὅλους τοὺς δυστυχισμένους καὶ νὰ προσεύχεσαι γι' αὐτούς. Νά, θυμᾶμαι, μικρὸς εἶχα δεῖ ἕναν ζητιάνο ποὺπέθανε ἔξω ἀπὸ ἕνα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριὰ ἀπὸ τὸ δικό μας. Πέτρο τὸν ἔλεγαν. Τὸν βρῆκε τὸ πρωὶ ἡΤουρκάλα πεσμένον ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ τὸν σκουντοῦσε νὰ σηκωθῆ· τότε κατάλαβε ὅτι εἶχε πεθάνει. Ἀκόμη τὸν μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» ὑπάρχουν στὸν κόσμο! Ὅταν πηγαίνη κανεὶς σὲ εἰδικὰ θέματα καὶ σκέφτεται ὅτι ὑποφέρουν οἱ συνάνθρωποί μας, βοηθιέται, γιατὶ κεντιέται ἡκαρδιά. Ἔτσι, μὲ πονεμένη καρδιὰ ἀπὸ τὰ εἰδικὰ θέματα πηγαίνει καὶ στὰ γενικά, καὶ βοηθάει περισσότερο μὲ τὴν καρδιακὴ προσευχή.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -169