Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ἡ προσευχή, ὅπλο ἰσχυρὸ.
Χρειάζεται πολλὴ προσευχὴ .
Παλιά, γιὰ νὰ κάνη κάτι κανείς, ἂν ἦταν κοσμικὸς ἄνθρωπος, θὰ σκεφτόταν. Ἂν ἦταν πνευματικὸς ἄνθρωπος, θὰ σκεφτόταν καὶ θὰ προσευχόταν. Στὴν ἐποχή μας ἀκόμη καὶ «πνευματικοὶ» ἄνθρωποι ὄχι μόνο δὲν προσεύχονται, ἀλλὰ οὔτε σκέφτονται. Καὶ μάλιστα, συχνὰ πρόκειται γιὰ σοβαρὰ θέματα, καὶ αὐτοὶ κάνουν πρόβες μὲ τὸν κόσμο. Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις, πρὶν ἐνεργήσουμε, νὰ λέμε: «Σκέφθηκα γι ̓ αὐτό; Προσευχήθηκα γι ̓ αὐτό;». Ὅταν κανεὶς ἐνεργῆ, χωρὶς νὰ σκεφθῆ καὶ χωρὶς νὰ προσευχηθῆ, ἐνεργεῖ σατανικά. Καὶ βλέπεις, συχνὰ πολλοὶ Χριστιανοὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺἐνεργοῦν, δὲν ἀφήνουν τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη. Νομίζουν ὅτι αὐτοὶ θὰ τὰ καταφέρουν ὅλα μόνοι τους. Ἐνῶ ἀκόμη καὶ ὁ ἄπιστος λέει «ἔχει ὁ Θεός», αὐτοὶ δὲν τὸ λένε. Τὰ βάζει λ.χ. κάποιος μὲ τὸν καρνάβαλο, ἐνῶ μπορεῖ νὰ κάνη προσευχὴ καὶ νὰ ρίξη ὁ Θεὸς τέτοιο χαλάζι, ποὺνὰ σκορπίσουν ὅλοι καὶ νὰ ματαιωθῆ κάθε ἐκδήλωση. Ἤ, ἂς ὑποθέσουμε, μερικοὶ κατηγοροῦν ἕναν δεσπότη καὶ οἱ ἄλλοι καταφεύγουν στὸ Συμβούλιο Ἐπικρατείας. Ἀλλὰ οὔτε ἐκεῖ σταματοῦν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, ἄρθρα στὶς ἐφημερίδες... Συνέχεια ἀνθρώπινες προσπάθειες καὶ δὲν ἀφήνουν τὸν Θεὸ νὰ ἐνεργήση. Δὲν καταφεύγουν στὴν προσευχή, ὥστε νὰ ἀπαντήση ὁ Θεὸς διὰ τῆς προσευχῆς. Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν προσευχὴ διορθώνονται ὅλα τὰ ἀδιόρθωτα.Σήμερα ζοῦμε σὲ χρόνια Ἀποκαλύψεως. Δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι κανεὶς Προφήτης γιὰ νὰ τὸ καταλάβη. Τὰ πράγματα προχωροῦν τὰκ–τάκ. Τί μᾶς περιμένει δὲν ξέρουμε. Ὅλη αὐτὴ ἡκατάσταση ποὺἐπικρατεῖ, τὸ δείχνει. Γι' αὐτό, γιὰ ἕναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει νὰ στηριχθοῦμε πιὸ πολὺστὴν προσευχὴ καὶ νὰ πολεμήσουμε τὸ κακὸ μὲ τὴν προσευχή.
Ἡμόνη λύση αὐτὴ εἶναι. Νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ λυπηθῆ τὰ πλάσματά Του –ἂν καὶ δὲν εἴμαστε γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ. Δὲν θὰ βρεθῆ ἄκρη. Καθένας ὅ,τι τοῦ λέει ὁ λογισμὸς θὰ κάνη. Θὰ γίνη αὐτὸ ποὺλέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς: «Θὰ περπατᾶς ὥρα, γιὰ νὰ βρῆς ἄνθρωπο· καὶ ὅσοι ζήσουν, θὰ τρῶνε μὲ χρυσὰ κουτάλια». Μερικοὶ βέβαια ἔχουν τὸν λογισμό: «Ἀφοῦ οἱ προφητεῖες θὰ ἐκπληρωθοῦν ὁπωσδήποτε, τί θὰ ὠφελήση ἡπροσευχή;». Ὁ Θεὸς βλέπει ὅτι ἔτσι θὰ ἐξελιχθοῦν τὰ πράγματα, ἀλλὰ ἐμεῖς κάνουμε προσευχή, γιὰ νὰ εἶναι πιὸ ἀνώδυνο ἕνα κακὸ καὶ νὰ μὴν πάρη ἔκταση. Γι' αὐτὸ λέει καὶ στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι γιὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς θὰ κολοβωθοῦν οἱ ἡμέρες. Σὲ ἕναν πόλεμο λ.χ. μὲ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς γίνεται ἕνα θαῦμα, σώζονται περισσότεροι, ὑπάρχουν λιγώτερα θύματα, ὁπότε βοηθιοῦνται πνευματικὰοἱ ἄνθρωποι, πιστεύουν καὶ ἀλλοιώνονται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια.Τὰ πράγματα εἶναι σοβαρά. Καὶ μέχρι τώρα ποὺδὲν τινάχθηκε ὁ κόσμος στὸν ἀέρα, θαῦμα εἶναι.
Ὁ Θεὸς νὰ βάλη τὸ χέρι Του, γιατὶ ὅλος ὁ κόσμος ἐξαρτᾶται ἀπὸ τρία-τέσσερα ἄτομα.
Κρέμεται ἡ τύχη τοῦ κόσμου στὰ χέρια μερικῶν παλαβῶν. Λέει μιὰ παροιμία: «Τὰ ἄλογα κλωτσοῦν καὶ τὰ κοτόπουλα ψοφοῦν». Ἔτσι εἶναι. Τὰ μεγάλα κράτη ὅταν πιάνωνται, τὰ μικρὰ τὰ καημένα ἀδικοῦνται. Κλωτσιοῦνται τὰ μεγάλα καὶ καταστρέφονται τὰ μικρά. Χρειάζεται πολλὴ προσευχή, πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ φωτίση ὁ Θεὸς τοὺς μεγάλους, γιατί, ἂν θέλουν, μποροῦν νὰ καταστρέψουν τὸν κόσμο. Ξέρει ὁ Θεὸς πολὺεὔκολα καὶ σ' αὐτοὺς νὰ δώση λίγη φώτιση. Ἂν ὁ Θεὸς φωτίση, βγάζει ἕνας μιὰ διαταγὴ καὶ ἀλλάζουν ὅλα.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -167-