Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, όταν θυμώνω, γίνομαι σάν χείμαρρος δεν μπορώ να συγκρατηθώ.
-Γιατί να μην μπορής να συγκρατηθής;
-Γιατί πιστεύω στον λογισμό μου.
-Έ, τότε έχεις δικό σου πιστεύω, δικό σου σύμβολο πίστεως!... Ό εγωισμός φταίει.
Νά μη δικαιολογής τον λογισμό σου. Έναν μπανταλό {Χαζούλικο } λογισμό, μόνη σου νά τον πετάς, νά μην τον δέχεσαι.
-Και πώς θά καταλάβω ότι ένας λογισμός είναι μπανταλός;
-Έ, άν δεν καταλαβαίνης, νά τον λες στην Γερόντισσα καί, τάκ, νά τον πετάς, κάνοντας υπακοή σε ο,τι σοϋ πή. Το νά εμπιστεύεται ένας πνευματικός άνθρωπος στον λογισμό του είναι αρχή πλάνης. Σκοτίζεται το μυαλό του άπό τήν υπερηφάνεια και μπορεί νά πλανηθή.
Καλύτερα νά τρελλαθή, γιατί τότε θά εχη ελαφρυντικά.
-Δέν χωράει βοήθεια,
Γέροντα, άπό τους άλλους;
-Γιά νά βοηθηθή, στην κατάσταση πού βρίσκεται, πρέπει και ο ϊδιος νά βοηθήση. Να καταλάβη ότι το να πιστεύη στον λογισμό πού τοϋ λέει λ.χ. πώς είναι ο καλύτερος από όλους, ότι είναι άγιος κ.λπ., αυτό είναι πλάνη. Ούτε μέ το πυροβόλο δεν φεύγει αυτός ο λογισμός, άν ο ίδιος τόν κρατάη. Πρέπει νά ταπεινωθή, γιά νά φύγη. Μερικές φορές μοΰ ζητούν νά προσευχηθώ γιά τέτοιες περιπτώσεις.
Τί προσευχή νά κάνω;
Αφού εκείνος έχει μέσα του το φιτίλι τού διαβόλου, πάλι θά τιναχθή. Σάν νά κρατάη κάποιος στά χέρια του φιτίλια άπό φουρνέλα και ζητάη νά τόν βοηθήσης, γιά νά μην άνατιναχθή.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.