Γέροντα, ὅλα τὰ ἀντιμετωπίζω μὲ μιὰ στενότητα· μήπως δὲν ἔχω καρδιά;
–Ἐσὺ δὲν ἔχεις καρδιά;
Ξέρεις τί καρδιὰ ἔχεις; Ἀλλὰ ἀφήνεις νὰ τὴν πνίγη ἡ στενοκεφαλιά σου καὶ ὕστερα βασανίζεσαι. Ὅποιος ἔχει πλατειὰ καρδιά, ὅλα τὰ σηκώνει· ἐνῶ ὁ στενόκαρδος ἀπὸ μιὰ παρατήρηση ἢ ἀπὸ ἕνα δυσάρεστο γεγονὸς λυπᾶται πολύ· δὲν τὸ σηκώνει.
–Γιατί, Γέροντα;
–Γιατὶ τόσο σηκώνει ἡ μπαταρία του.
–Τί νὰ κάνω, Γέροντα, γιὰ νὰ σηκώνη πιὸ πολὺ ἡ μπαταρία μου;
–Νὰ δικαιολογῆς τὶς ἀταξίες καὶ τὶς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζης ὅλα πνευματικά, μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί, ἂν δὲν γίνεται κάτι ὅπως τὸ θέλεις καὶ τὸ ἐπιθυμεῖς, νὰ τὸ δέχεσαι μὲ δοξολογία.
–Γέροντα, πῶς θὰ πλατύνη ἡ καρδιά μου;
–Γιὰ νὰ πλατύνη ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ ἀφαιρέσης κάτι ἀπὸ μέσα της: νὰ πετάξης τὴν φιλαυτία σου. Ἂν ξεραθῆ ὁ κισσὸς τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς στενῆς λογικῆς ποὺ σὲ πνίγει, θὰ ἀναπτυχθῆ ἐλεύθερα πιὰ τὸ πνευματικό σου δένδρο. Θὰ εὔχωμαι γρήγορα νὰ ἐλευθερωθῆ τελείως ἡ καρδιά σου, γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ νὰ πλατυνθῆ. Ἀμήν.
Ἐγὼ τώρα ξέρετε πῶς νιώθω;
Νιώθω τέτοια μητρικὴ ἀγάπη, τέτοια στοργὴ καὶ τρυφερότητα, ποὺ δὲν εἶχα πρῶτα8.. Χωράει μέσα μου ὅλος ὁ κόσμος. Θέλω νὰ ἀγκαλιάσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσω. Γιατὶ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ μείνη κλεισμένη στὴν καρδιά. Ὅπως τὸ γάλα μιᾶς μητέρας ποὺ τὸ παιδάκι της πέθανε, τρέχει καὶ χύνεται, ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη θέλει νὰ δοθῆ.
–Ἐσὺ δὲν ἔχεις καρδιά;
Ξέρεις τί καρδιὰ ἔχεις; Ἀλλὰ ἀφήνεις νὰ τὴν πνίγη ἡ στενοκεφαλιά σου καὶ ὕστερα βασανίζεσαι. Ὅποιος ἔχει πλατειὰ καρδιά, ὅλα τὰ σηκώνει· ἐνῶ ὁ στενόκαρδος ἀπὸ μιὰ παρατήρηση ἢ ἀπὸ ἕνα δυσάρεστο γεγονὸς λυπᾶται πολύ· δὲν τὸ σηκώνει.
–Γιατί, Γέροντα;
–Γιατὶ τόσο σηκώνει ἡ μπαταρία του.
–Τί νὰ κάνω, Γέροντα, γιὰ νὰ σηκώνη πιὸ πολὺ ἡ μπαταρία μου;
–Νὰ δικαιολογῆς τὶς ἀταξίες καὶ τὶς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζης ὅλα πνευματικά, μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Νὰ σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί, ἂν δὲν γίνεται κάτι ὅπως τὸ θέλεις καὶ τὸ ἐπιθυμεῖς, νὰ τὸ δέχεσαι μὲ δοξολογία.
–Γέροντα, πῶς θὰ πλατύνη ἡ καρδιά μου;
–Γιὰ νὰ πλατύνη ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ ἀφαιρέσης κάτι ἀπὸ μέσα της: νὰ πετάξης τὴν φιλαυτία σου. Ἂν ξεραθῆ ὁ κισσὸς τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς στενῆς λογικῆς ποὺ σὲ πνίγει, θὰ ἀναπτυχθῆ ἐλεύθερα πιὰ τὸ πνευματικό σου δένδρο. Θὰ εὔχωμαι γρήγορα νὰ ἐλευθερωθῆ τελείως ἡ καρδιά σου, γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ νὰ πλατυνθῆ. Ἀμήν.
Ἐγὼ τώρα ξέρετε πῶς νιώθω;
Νιώθω τέτοια μητρικὴ ἀγάπη, τέτοια στοργὴ καὶ τρυφερότητα, ποὺ δὲν εἶχα πρῶτα8.. Χωράει μέσα μου ὅλος ὁ κόσμος. Θέλω νὰ ἀγκαλιάσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσω. Γιατὶ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ μείνη κλεισμένη στὴν καρδιά. Ὅπως τὸ γάλα μιᾶς μητέρας ποὺ τὸ παιδάκι της πέθανε, τρέχει καὶ χύνεται, ἔτσι καὶ ἡ ἀγάπη θέλει νὰ δοθῆ.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -114-
8Ὁ Γέροντας τὸ 1981 εἶχε πεῖ: «Εἶναι δυνατὸ στὸν ἄνθρωπο νὰ ἔχη μέσα του πάντα τὴν φλόγα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Ἐγὼ εἶχα συνέχεια αὐτὴν τὴν οὐράνια γλυκύτητα. Καιγόμουνα ὁλόκληρος καὶ τὰ κόκκαλα γίνονταν σὰν ἀναμμένες λαμπάδες. Ὅταν ἔπρεπε νὰ κάνω κάτι ἢ νὰ πάω κάπου, βίαζα τὸν ἑαυτό μου νὰ βγῶ ἀπ ̓ αὐτὴν τὴν κατάσταση. Πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὴν γλυκύτητα αὐτὴ τὴν οὐράνια ἔπεφτα κάτω. Τώρα μετατράπηκε αὐτὸ σὲ πόνο γιὰ τὸν κόσμο. Πονάω γιὰ τὸν κόσμο καὶ μέρα μὲ τὴν μέρα μεγαλώνει αὐτὸς ὁ πόνος. Λειώνω κυριολεκτικά».
8Ὁ Γέροντας τὸ 1981 εἶχε πεῖ: «Εἶναι δυνατὸ στὸν ἄνθρωπο νὰ ἔχη μέσα του πάντα τὴν φλόγα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Ἐγὼ εἶχα συνέχεια αὐτὴν τὴν οὐράνια γλυκύτητα. Καιγόμουνα ὁλόκληρος καὶ τὰ κόκκαλα γίνονταν σὰν ἀναμμένες λαμπάδες. Ὅταν ἔπρεπε νὰ κάνω κάτι ἢ νὰ πάω κάπου, βίαζα τὸν ἑαυτό μου νὰ βγῶ ἀπ ̓ αὐτὴν τὴν κατάσταση. Πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὴν γλυκύτητα αὐτὴ τὴν οὐράνια ἔπεφτα κάτω. Τώρα μετατράπηκε αὐτὸ σὲ πόνο γιὰ τὸν κόσμο. Πονάω γιὰ τὸν κόσμο καὶ μέρα μὲ τὴν μέρα μεγαλώνει αὐτὸς ὁ πόνος. Λειώνω κυριολεκτικά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου