Το θαύμα είναι μυστήριο· μόνο ζήται και δεν εξηγείται· το μυαλό δεν μπορεί να το ερμηνεύση.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Ο

Γέροντα, ενώ αισθάνομαι την ανάγκη επικοινωνίας με τον Θεό, δεν μπορώ να προσευχηθώ.
– Αν νιώθης την ανάγκη να επικοινωνήσης με τον Θεό, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορής να προσευχηθής. Ίσως να είναι και του πειρασμού. Ο πειρασμός πάντοτε βάζει τρικλοποδιές, για να μην μπορέση να προσευχηθή ο άνθρωπος. – Γέροντα, την ώρα της προσευχής με απασχολούν διάφορες δουλειές.
– Να λές: «Αυτό θα το σκεφτώ αργότερα...» και να συνεχίζης να προσεύχεσαι. – Πιό πολύ,
Γέροντα, στενοχωριέμαι, επειδή τις περισσότερες φορές είναι επουσιώδη πράγματα.
– Γι’ αυτό ακριβώς να τα αφήνης για αργότερα, γιατί, αν διακόπτης την προσευχή και ασχολήσαι με αυτά, ο πειρασμός θα αφήση τα επουσιώδη και θα σού φέρη ουσιώδη, για να σταματήσης τελείως την προσευχή. Πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του. Γιατί ξέρεις τί κάνει το ταγκαλάκι; Στους κοσμικούς φέρνει βρώμικες σκέψεις και το καταλαβαίνουν αμέσως. Στους πνευματικούς όμως ανθρώπους φέρνει διάφορα μπανταλά {χαζα} και δεν το καταλαβαίνουν.
Αυτό είναι πιο επικίνδυνο, γιατί νομίζουν ότι πάνε καλά, επειδή δεν έχουν βρώμικους λογισμούς, κι έτσι ούτε ταπεινώνονται, αλλά και ο νούς τους γυρνά δεξιά και αριστερά και η καρδιά τους μένει πέτρα.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Γέροντα, εγώ δεν έχω συνηθίσει να κρατώ κομποσχοίνι.
– Το κομποσχοίνι να το κρατάς, για να μην ξεχνάς την ευχή, την οποία πρέπει να εργάζεσαι εσωτερικά, στην καρδιά. Όταν μάλιστα βγαίνης από το κελλί σου, να θυμάσαι ότι ο εχθρός είναι έτοιμος για επίθεση.
Γι’ αυτό, να μιμήσαι τον καλό στρατιώτη που βγαίνοντας από το πολυβολείο έχει πάντοτε «ανά χείρας» το αυτό‐ματο όπλο. Το κομποσχοίνι έχει μεγάλη δύναμη· είναι το όπλο του μοναχού και οι κόμποι είναι σφαίρες, που «κρά‐κρά» θερίζουν τα ταγκαλάκια.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τι δύναμη έχει;
Βάλε εσύ την ευχή στη δουλειά σου «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»
και θα αγιασθεις εσύ,θα αγιασθεί και η δουλ...
Δείτε περισσότερα

Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος είτε από κοντά, θα υπάρχη.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Γέροντα, πώς έρχεται ο θείος φωτισμός;
- Αν ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ο παλαιός άνθρωπος γίνεται καλός αγωγός και τότε περνάει η Χάρις του Θεού και δέχεται το φως της Χάριτος. Αλλιώς γίνονται βραχυκυκλώματα και δεν ενεργεί η Χάρις. Όλη η βάση είναι να προσέξη ο άνθρωπος να μην τον εγκαταλείψη η Χάρις του Θεού, για να έχη τον θείο φωτισμό. Γιατί αν δεν υπάρχη θείος φωτισμός, όλα χαμένα είναι.
Τι τράβηξε ο Χριστός με τους Μαθητές, πριν τους επισκιάση η Χάρις, γιατί ήταν γήινοι! Πριν από την Πεντηκοστή είχε δοθή εξουσία από τον Θεό στους Μαθητές να βοηθούν τον κόσμο. Δεν είχαν όμως ακόμη τον θείο φωτισμό που πήραν την Πεντηκοστή. Ενώ τους έλεγε ο Χριστός ότι θα πάη στα Ιεροσόλυμα και θα σταυρωθή ο Υιός του ανθρώπου κ.λπ., εκείνοι νόμιζαν ότι, όταν θα πάη στα Ιεροσόλυμα, θα Τον κάνουν βασιλιά. Σκέφτονταν ανθρώπινα.
Γι’ αυτό τους απασχολούσε ποιος θα καθήση δεξιά και ποιος αριστερά από τον Χριστό.
Πήγε η μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου και Τον παρακαλούσε να βάλη στην βασιλεία Του το ένα παιδί της από τα δεξιά Του και το άλλο από τα αριστερά Του!
Από την ημέρα όμως της Πεντηκοστής, που ο Χριστός τους έστειλε τον Παράκλητο, το Άγιο πνεύμα, είχαν πλέον οι Απόστολοι μόνιμα την θεία Χάρη.
Προηγουμένως μόνο μερικές φορές είχαν θείο φωτισμό∙ ήταν σαν να γέμιζε η μπαταρία τους και πάλι εξηντλείτο. Πάλι έπρεπε να την βάλουν στην μπρίζα!
Όταν τους έστειλε τον Παράκλητο, δεν χρειαζόταν πια η …μπρίζα. Όχι ότι εμείς τώρα είμαστε καλύτεροι και εκείνοι ήταν χειρότεροι, αλλά εμείς ζούμε στον καιρό της χάριτος, γι’ αυτό δεν έχουμε ελαφρυντικά.
Είμαστε βαπτισμένοι, έχουμε και τον Παράκλητο, τα έχουμε όλα. Τότε δεν είχε σταυρωθή ακόμα ο Χριστός, και είχε, κατά κάποιον τρόπο, εξουσία ο διάβολος και εύκολα παρέσυρε τους ανθρώπους.
Μετά την Σταύρωση δόθηκε σ’ όλους η δυνατότητα από τον Χριστό να έχουν τον θείο φωτισμό. Θυσιάσθηκε ο Χριστός και μας ελευθέρωσε. Βαπτισθήκαμε στο όνομά Του. Την μπρίζα την έχει συνέχεια βαλμένη. Τώρα εμείς γινόμαστε αιτία να μην περνάη το ρεύμα της θείας Χάριτος, γιατί αφήνουμε τα καλώδιά μας σκουριασμένα.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Γέροντα, όταν είσαστε στο μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια.
Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.
– Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας· να μην τους αφήνετε, να τους ενοχλήτε συνέχεια. Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος είτε από κοντά, θα υπάρχη. Εάν στην κοσμική ζωή τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή, που είναι ανώτερη.
Γι’ αυτό και σάς έχω αφήσει τον θησαυρό που είχα, τον Άγιο Αρσένιο, και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου, γιατί «όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδία.
Άλλωστε σάς το είχα πεί: «Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στην Μονή σας, όπου μένει και ο Άγιός μου», ο οποίος σε κάποιον είπε: «Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη».
Γι’ αυτό, αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου – εάν διστάζης –, να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύη με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Ο 

Και όταν, Γέροντα, νιώθεις ένα πλάκωμα την ώρα που κοιμάσαι;
-Μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μια αγωνιώδη κατάσταση που ζει κανείς μέσα στην ημέρα ή σε διάφορους φόβους, σε διάφορες υποψίες κ.λπ. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει το ταγκαλάκι, να κάνει κάποιον συνδυασμό, για να ζαλίσει τον άνθρωπο. Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ο ύπνος, που νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός και ότι προσεύχεται, για να φύγει αυτό το πλάκωμα, από το οποίο του κρατιέται ακόμη και η αναπνοή.
Καμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρει την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου και να παρουσιασθεί στον ύπνο κάποιου. Κάποτε παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου και του είπε: «Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνεις.
Τα’; ακούς; Θα πεθάνεις». Τρόμαξε ο άνθρωπος. Ποτέ ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο. Και αν τυχόν είναι να πεθάνει ο άρρωστος και παρουσιασθεί ένας Άγιος να τον πληροφορήσει για τον θάνατο του, θα του το πει μe καλό τρόπο: «Επειδή είδε ο Θεός που ταλαιπωρείσαι, γι’ αυτό θα σε πάρει από αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθείς». Δεν θα του πει: «Τ’; ακούς; Θα πεθάνεις»!
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

Σοφία Κανλή

– Τί εἶναι, Γέροντα, ἡ πνευματική συστολή;
– Πνευματική συστολή εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν καλή ἔννοια. Ὁ φόβος αὐτός, τὸ σφίξιμο αὐτό, φέρνει ἀγαλλίαση, στὰζει μέλι στὴν καρδιά· πνευματικό μέλι!
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου