Ἡ εὐχαρίστηση ἀπὸ τὸ λιτὸ φαγητὸ εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν εὐχαρίστηση ποὺ δίνουν τὰ καλύτερα φαγητά. Ὅταν μικρὸς ἔφευγα στὸ δάσος καὶ ἔτρωγα μόνον ἕνα κομμάτι κουλούρα, ὤ, δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο! Τὰ καλύτερα φαγητὰ δὲν
μποροῦσαν νὰ ἀντικαταστήσουν ἐκείνη τὴν πνευματικὴ εὐχαρίστηση ποὺ ἔνιωθα.
Ἀλλὰ τὸ ἔκανα μὲ χαρά. Πολλοὶ ἄνθρωποι ὅμως δὲν ἔχουν αἰσθανθῆ τὴν εὐχαρίστηση τοῦ ἐλαφροῦ στομαχιοῦ. Στὴν ἀρχή, ὅταν τρῶνε κάτι νόστιμο,
αἰσθάνονται μιὰ εὐχαρίστηση καὶ μετὰ μπαίνει ἡ λαιμαργία, ἡ γαστριμαργία, τρῶνε πολὺ καί, ἰδίως ὅταν εἶναι ἡλικιωμένοι, νιώθουν βάρος, καὶ ἔτσι στεροῦνται τὴν εὐχαρίστηση τοῦ ἐλαφροῦ στομαχιοῦ .