Το άγνωστο πέρασμα του Αγίου Παϊσίου από τα Καλάβρυτα - Μοναχός στους Αγίους Θεοδώρους Αροανίας
Όσιος Παΐσιος, ένας σύγχρονος Άγιος, μία εμβληματική φυσιογνωμία που φώτισε με τον πνευματικό του λόγο πλήθος ανθρώπων. Η μνήμη του τιμάται ...
Όσιος
Παΐσιος, ένας σύγχρονος Άγιος, μία εμβληματική φυσιογνωμία που φώτισε
με τον πνευματικό του λόγο πλήθος ανθρώπων. Η μνήμη του τιμάται 12
Ιουλίου
Η
μορφή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου συγκινεί όλους μας, γι’ αυτό και
μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα μετά την επίσημη αναγραφή του ονόματος του στο
Αγιολόγιο της Εκκλησίας, χιλιάδες είναι εκείνοι, που αναζητούν κάθε βήμα
του και διψούν για κάθε λόγο του.
Η πορεία του στην αναζήτηση της Αλήθειας μεγάλη. Από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, μέχρι το Σινά και το Περιβόλι της Παναγίας το Άγιο όρος.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζουμε είναι ότι, ένας από τους σταθμούς του υπήρξε το μοναστήρι, των Αγίων Θεοδώρων Αροανίας Καλαβρύτων στις αρχές τις δεκαετίας του ’60, πιθανότατα πριν την παραμονή του στην έρημο του Σινά.
Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα "Ωρα των Καλαβρύτων", στους Αγίους Θεοδώρους και επί ηγουμενίας Αρχιμανδρίτου Παρθενίου ο Άγιος πατήρ παρέμεινε ένα περίπου χρόνο, ασχολούμενος με το διακόνημα του μαραγκού. Πολλά από τα παράθυρα της Ι. Μονής είναι έργα του.
Η επιμονή του Ηγουμένου (κατά πληροφορίες) να λάβει το μυστήριο της Ιερωσύνης, σιωπηλά οδήγησε τον Γέροντα να απέλθει της περιοχής μας και να αναζητήσει αλλού τόπου ασκήσεως και προσευχής.
Εμείς νιώθουμε ότι το πέρασμά του αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς και πνευματικό στόχο για όλους μας.
Να έχουμε την ευχή του.
Η πορεία του στην αναζήτηση της Αλήθειας μεγάλη. Από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, μέχρι το Σινά και το Περιβόλι της Παναγίας το Άγιο όρος.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζουμε είναι ότι, ένας από τους σταθμούς του υπήρξε το μοναστήρι, των Αγίων Θεοδώρων Αροανίας Καλαβρύτων στις αρχές τις δεκαετίας του ’60, πιθανότατα πριν την παραμονή του στην έρημο του Σινά.
Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα "Ωρα των Καλαβρύτων", στους Αγίους Θεοδώρους και επί ηγουμενίας Αρχιμανδρίτου Παρθενίου ο Άγιος πατήρ παρέμεινε ένα περίπου χρόνο, ασχολούμενος με το διακόνημα του μαραγκού. Πολλά από τα παράθυρα της Ι. Μονής είναι έργα του.
Η επιμονή του Ηγουμένου (κατά πληροφορίες) να λάβει το μυστήριο της Ιερωσύνης, σιωπηλά οδήγησε τον Γέροντα να απέλθει της περιοχής μας και να αναζητήσει αλλού τόπου ασκήσεως και προσευχής.
Εμείς νιώθουμε ότι το πέρασμά του αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς και πνευματικό στόχο για όλους μας.
Να έχουμε την ευχή του.
Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Όπως ο ίδιος γράφει: «Εμεγάλωσα στην νυν Ηρωϊκήν Πατρίδα μου Κόνιτσα» Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές στο Α΄Δημοτικό Σχολείο Κόνιτσας δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Το 1949 μετέβη στο Άγιο Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία.
Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος. Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι.
Τo 1962 μ.Χ., δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση.
Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιο Όρος το 1964 μ.Χ., μετά την παραμονή του στους Αγίους Θεοδώρους Καλαβρύτων, έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του.
Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00. Στο ίδιο Ησυχαστήριο ενταφιάστηκε και τον τάφο του επισκέπτονται διαρκώς χιλιάδες άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο.
Στις 13 Ιανουαρίου 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπόλεως αποφάσισε την κατάταξη του μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου