ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ!!
«Γέροντα Παΐσιε, μαθαίνω γιά την ταλαιπωρία των δικών μου και αναρωτιέμαι εάν θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους...».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα, από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες γιά ένα “λαμπικάρισμα” πνευματικό, ολόκληρης της οικογένειας! Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεσθε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είσθε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι! Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μιά που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! “Τίς οίδε τα κρίματα του Θεού;”. Ο Θεός να βάλη το Χέρι Του και να δώση αίσιο τέλος, όπως κρίνει Εκείνος, στις δοκιμασίες»!
«Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;».
ΑΛΛΟ ΤΑΠΕΙΝΟΣΧΗΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΝΗΣΙΑ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ!!
<< Όταν ήμουν στο Σινά, ήταν εκεί και ένας λαϊκός· Στρατή τον έλεγαν.
Εάν τον φώναζες:
«Κύριε Στρατή».
Αυτός έλεγε:
«Αμαρτωλό Στρατή, να με λες, αμαρτωλό Στρατή».
Όλοι τότε, έλεγαν:
«Τί ταπεινός που είναι!».
Ένα πρωί λοιπόν, τον πήρε ο ύπνος τον Στρατή, και δεν κατέβηκε στην Εκκλησία. Επήγε λοιπόν κάποιος να τον ξυπνήσει.
«Στρατή», του λέει «ακόμη κοιμάσαι; Τελείωσε και ο Εξάψαλμος, δεν θα έλθης στην Εκκλησία;».
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΠΑΪΣΙΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΝ!!!
Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη:
«Γέροντα Παΐσιε, το σταυρουδάκι που μου δώσατε, το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τί νομίζεις; Έχουμε μεγάλο Σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς!!! Διότι, ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους, δεν θέλησε να χρησιμοποιήση γιά τον Εαυτό Του την Θεϊκή Του Δύναμη! Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του Κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την Θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά!
ΑΞΙΕΠΑΙΝΟΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ!!
Δύο αδέλφια, επήγαν γιά πρώτη φορά στο Κελλί του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και δεν έφαγαν το λουκούμι ούτε ήπιαν το νερό που είχε ο γέροντας Παΐσιος γιά τους προσκυνητές, έξω από το κελλί του.
Όταν το είδε αυτό ο Άγιος Παΐσιος, ερώτησε τα αδέλφια, γιατί δεν έφαγαν το λουκούμι, και εκείνα απάντησαν:
«Θέλαμε πάτερ, πρώτα να προσκυνήσουμε στο Εκκλησάκι σας και έπειτα να φάμε το λουκούμι».
ΑΛΛΟ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΗ «ΑΓΙΟΦΑΝΕΙΑ» ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΙΟΤΗΣ!!
<<Εγνώρισα κάποιον που εκκλησιαζόταν τακτικά και νήστευε, και είχε την εντύπωση ότι ζούσε πνευματικά… Εν τω μεταξύ, ενώ είχε πέντε διαμερίσματα και δύο μισθούς και παιδιά δεν είχε, δεν έδινε δραχμή σε κανένα πτωχό...
Και του είπα:
«Έχεις τόσους πτωχούς συγγενείς, γιατί δεν τους δίνεις κάτι; Τί θα τα κάνεις; Δώσε σε χήρες, σε ορφανά».
Και ξέρετε τί μου είπε;
«Καλά, να μην παίρνω ενοίκιο από την χήρα αδελφή μου…;;».
Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου, όταν το άκουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου