Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Άγιος Παΐσιος: Το να ζει κανείς Ορθόδοξα θέλει…κόπο!
Άγιος Παΐσιος: Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό, βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.
Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα, γιατί υπήρχε ανάγκη. Και πράγματι πολλοί παρα…
Για να σταματήση ο άνθρωπος να κάνη μια αμαρτία, πρέπει να προσπαθήση να αποφύγη κάθε ερέθισμα που προκαλεί αυτήν την αμαρτία.
Ο μέθυσος λ.χ., αν θέλη να βοηθηθή και να μην ξαναπιή, δεν πρέπει ούτε έξω από ταβέρνα να περάση.
Μικρή προσπάθεια χρειάζεται και καλή διάθεση, και ο Καλός Θεός θα μας βοηθήση να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Έχει, ας πούμε, κάποιος ένα πάθος. Το αναγνωρίζει, αγωνίζεται να το κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται. Η διάθεση που έχει να κόψη το πάθος του πληροφορεί τον Θεό και τον βοηθάει. Αλλά, αν δεν καταβάλλη προσπάθεια, για να αλλάξη, και συνεχίζη να αμαρτάνη, πώς ο Θεός να δώση την Χάρη Του;
Η Χάρις του Θεού δεν έρχεται σε λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δεν βοηθάει τον άνθρωπο. Αν ήταν έτσι, θα έστελνε ο Θεός την Χάρη Του και στον διάβολο. Ο άνθρωπος που δεν παραμένει στην πτώση του, στις αμαρτωλές σκέψεις του, αλλά μετανοεί για τα σφάλματά του και αγωνίζεται να μην αμαρτάνη, δέχεται την Χάρη του Θεού και βοηθιέται.
Όταν όμως δεν υπάρχη μετάνοια και η αμαρτία θεωρήται μόδα, αυτό είναι δαιμονική κατάσταση.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, εἶναι καλὸ νὰ προσευχώμαστε γιὰ τὴν ὑγεία μας;
–Καλύτερα εἶναι νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη μας.
Νὰ ζητοῦμε δηλαδὴ πρῶτα τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἂν παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς κάνη καλά, τρῶμε τὴν οὐράνια περιουσία. Ὅταν ὅμως δὲν ἀντέχουμε τοὺς πόνους τῆς ἀρρώστιας, τότε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς θεραπεύση, καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἐνεργήση ἀνάλογα.
–Γέροντα, τὸ ἂν βοηθηθῆ ἕνας ἄρρωστος ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ κάνουμε, ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὸ τί ζητάει καὶ ὁ ἴδιος ἀπὸ τὸν Θεό;
–Ὁ ἄρρωστος, ἂν ζητάη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνη καλὰ μόνον ἐκεῖνος καὶ δὲν προσεύχεται νὰ γίνουν καλὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἄρρωστοι, δὲν κάνει καλά. Ἐσύ, ἀδελφή, ὅταν ἤσουν στὸν κόσμο καὶ ἐργαζόσουν στὸ νοσοκομεῖο, τί ἔκανες, ὅταν ὁ ἄρρωστος δὲν μποροῦσε νὰ λέη τὴν εὐχή;–Τὴν ἔλεγα ἐγώ, Γέροντα.–Καλὰ ἐσύ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄρρωστος ἔπρεπε νὰ λέη κάποια προσευχή
–Ἔλεγε καὶ ἐκεῖνος «Παναγία μου» ἢ «Παναγία μου, σῶσε με». Ἀλλά, Γέροντα, καὶ ἡ ὑπομονὴ στὸν πόνο δὲν εἶναι προσευχή;
–Ναί, μπράβο! Εἶναι καὶ αὐτό! Ἐσεῖς, ὅταν σᾶς ζητάη κάποιος νὰ κάνετε προσευχή, γιατὶ τὴν τάδε ἡμέρα θὰ μπῆ στὸ χειρουργεῖο, νὰ προσεύχεσθε ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ σᾶς τὸ ζητάει. Νὰ μὴν περιμένετε τὴν ὥρα ποὺ θὰ μπῆ στὸ χειρουργεῖονὰ προσευχηθῆτε. Καὶ στὶς ἀκολουθίες, ὅταν λέη ὁ ἱερέας «ὑπὲρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων»15, νὰ λέτε μὲ πόνο τὸ «Κύριε, ἐλέησον».
Ἂν κάνετε μὲ τὸ διαπασῶν «βού...», γιὰ νὰ πῆτε «Κύριε, ἐλέησον» μουσικό, ὁ νοῦς σας θὰ εἶναι στὸ «βού...» καὶ στὸν χαβᾶ, καὶ οἱ ἄρρωστοι οἱ καημένοι ποὺ ὑποφέρουν θὰ περιμένουν ἀπὸ σᾶς λίγη βοήθεια!
Ἐκεῖνοι ἔχουν τὸν πόνο τους. Ἐσύ, ποὺ δὲν ἔχεις πόνο, προσευχήσου γιὰ ἐκείνους, νὰ βοηθηθοῦν. Ἀφοῦ δὲν ἀναστενάζεις στὸ κρεββάτι, ἀναστέναξε τοὐλάχιστον στὴν προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους. Ἂν οἱ ὑγιεῖς δὲν κάνουν λίγη προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους, θὰ τοὺς πῆ μεθαύριο ὁ Χριστός: «Εἴχατε τὴν ὑγεία σας καὶ δὲν κάνατε προσευχὴ γι ̓ αὐτοὺς ποὺ ὑπέφεραν; "Οὐκ οἶδα ὑμᾶς..."16».
Ἂν γιὰ ἕναν ἄρρωστο δὲν κάνουμε προσευχή, ἡ ἀρρώστια θὰ ἀκολουθήση τὴν φυσική της πορεία. Ἐνῶ, ἂν κάνουμε προσευχή, μπορεῖ νὰ ἀλλάξη δρόμο. Γι ̓ αὐτὸ πάντα νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -124-
16Ματθ. 25, 12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου