Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Καλοί λογισμοί, τὸ ἀντίδοτο τοῦ θορύβου.

Φυσικά, ἐπειδή οἱ σημερινοί ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν, δυστυχῶς, θορυβώδη μέ-σα ἀκόμη καὶ γιὰ μικρές ἐξυπηρετήσεις, ἄν βρεθῆ κανεὶς γιὰ ἕνα διάστημα κάπου ποὺ ἔχει φασαρία, θὰ πρέπη νὰ καλλιεργήση καλούς λογισμούς. Δὲν μπορεῖς νὰ πῆς, «μή χρησιμοποιῆς αὐτό, μή χρησιμοποιῆς ἐκεῖνο, γιατί κάνει θόρυβο», ἀλλὰ νὰ φέρνης ἀμέσως καλό λογισμό. Π.χ. ἀκοῦς ψεκαστήρα καὶ νομίζεις περνᾶ ἑλικόπτερο. Νὰ σκεφθῆς: «Μπορεῖ νὰ ἦταν αὐτήν τὴν ὥρα μία ἀδελφή ἄρρωστη βαριά καὶ νὰ ἐρχόταν ἕνα ἑλικόπτερο νὰ τὴν πάρη γιὰ τὸ νοσοκομεῖο. Τί στενοχώρια θὰ εἶχα τότε; Δόξα τῷ Θεῶ, εἴμαστε ὅλες καλά». Ἐδῶ χρειάζεται τὸ μυαλό καὶ ἡ ἐξυπνάδα, ἡ τέχνη νὰ φέρης καλό λογισμό. Ἀκοῦς π.χ. τὸν θόρυβο τῆς μπετονιέρας, τοῦ ἀναβατόρ κ.λπ. Νὰ πεῖς: «Δόξα σοί ὁ Θεός, δὲν γίνεται βομβαρδισμός, δὲν γκρεμίζονται σπίτια. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν εἰρήνη καὶ χτίζουν σπίτια».–Καὶ ὅταν, Γέροντα, εἶναι χαλασμένα τὰ νεῦρα;–Χαλασμένα τὰ νεῦρα; Τί θὰ πῆ αὐτό; Μήπως εἶναι χαλασμένος ὁ λογισμός; Τὸ πιὸ καλό ἀπ' ὅλα εἶναι ὁ καλός λογισμός. Κάποιος κοσμικός εἶχε φτιάξει σπίτι σὲ ἕνα ἥσυχο μέρος. Ἀργότερα ἀπὸ τὴν μία μεριά ἔγινε γκαράζ, ἀπὸ τὴν ἄλλη δρόμος καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἕνα κοσμικό κέντρο. Μέχρι τὰ μεσάνυχτα νταούλια. Δὲν μποροῦσε ὁ καημένος νὰ κοιμηθῆ, ἔβαζε ὠτασπίδες στ' αὐτιά, ἄρχισε νὰ παίρνη καὶ χάπια. Κόντευε νὰ τρελλαθῆ. Ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε. «Γέροντα, αὐτὸ καὶ αὐτό, μοῦ λέει, δὲν μποροῦμε νὰ ἡσυχάσουμε. Τί νὰ κάνω; Σκέφτομαι νὰ φτιάξω ἄλλο σπίτι». «Νὰ βάλης καλό λογισμό, τοῦ λέω. Νὰ σκέφτεσαι, ἄν γινόταν πόλεμος καὶ στὸ γκαράζ ἐφτίαχναν τὰ τάνκς, δίπλα ἦταν νοσοκομεῖο καὶ ἔφερναντὰ ἀσθενοφόρα τούς τραυματίες καὶ ἐσένα σου ἔλεγαν: «Κάθησε ἐδῶ. Σοῦ ἐξασφαλίζουμε τὴν ζωή, δὲν θὰ σὲ πειράξουμε. Μπορεῖς νὰ βγαίνης ἀπὸ τὸ σπίτι σου ἐλεύθερα μόνο στὴν ἀκτίνα ποὺ εἶναι κτισμένα αὐτά, γιατί ἐκεῖ δὲν θὰ πέση σφαίρα» ἤ «Νὰ μείνης στὸ σπίτι σου καὶ δὲν θὰ σὲ ἐνοχλήση κανείς», μικρό πράγμα θὰ ἦταν αὐτό; Δὲν θὰ τὸ θεωροῦσες εὐλογία; Γι' αὐτὸ τώρα νὰ πῆς: «Δόξα σοί ὁ Θεός, δὲν γίνεται πόλεμος, ὁ κόσμος εἶναι καλά καὶ κάνει τὶς δουλειές του.

Στὸ γκαράζ ἀντί τάνκς φτιάχνουν τὰ αὐτοκίνητά τους οἱ ἄνθρωποι. Δόξα σοί ὁ Θεός, δὲν ὑπάρχει νοσοκομεῖο, τραυματίες κ.λπ. Δὲν περνοῦν τάνκς, αὐτοκίνητα περνοῦν καὶ οἱ ἄνθρωποι τρέχουν στὶς δουλειές τους». Ἄν φέρης ἔτσι καλό λογισμό, θὰ ἔρθη ἡ δοξολογία μετά». Κατάλαβε ὁ καημένος ὅτι ὅλη ἡ βάση εἶναι σωστή ἀντιμετώπιση καὶ ἔφυγε ἀναπαυμένος. Τὰ ἀντιμετώπισε σιγά-σιγὰ μὲ καλούς λογισμούς, πέταξε καὶ τὰ χάπια καὶ κοιμόταν χωρίς δυσκολία. Βλέπεις μὲ ἕναν καλό λογισμό πῶς τακτοποιεῖται κανείς;Μία φορά ταξίδευα μὲ τὸ λεωφορεῖο καὶ ὁ εἰσπράκτορας ἔβαλε τὸ ράδιο δυνατά. Μερικοί νεαροί ποὺ θρήσκευαν, εἶπαν ὅτι εἶναι καὶ ἕνας μοναχός καὶ τοῦ ἔκαναν ἐπανειλημμένως νόημα νὰ τὸ κλείση. Μία-δύο, τίποτε αὐτός, τὸ ἔβαλε πιὸ δυνατά. «Αφήστε τὸν, τούς εἶπα, δὲν πειράζει, μοῦ κάνει ἰσοκράτημα στὴν ψαλμωδία μού». Μὲ τὸν λογισμό μου ἔλεγα: «Ἄν, Θεὸς φυλάξοι, γινόταν ἕνα ἀτύχημα λίγο πιὸ πέρα καὶ ἀναγκάζονταν νὰ βάλουν στὸ δικό μας αὐτοκίνητο ἀνθρώπους σακατεμένους, ἄλλος νὰ εἶναι μὲ σπασμένο πόδι, ἄλλος μὲ σπασμένο κεφάλι, πῶς θὰ ἄντεχα αὐτήν τὴν σκηνή; Δόξα σοί ὁ Θεός, οἱ ἄνθρωποι εἶναι καλά καὶ τραγουδοῦν κιόλας»! Ἔτσι ταξίδευα μία χαρὰ ψάλλοντας.Νὰ σᾶς πῶ καὶ ἄλλο παράδειγμα, γιὰ νὰ δῆτε πῶς τακτοποιεῖται κανεὶς σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις μὲ ἕναν καλό λογισμό! Ἤμουν στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ κάποιον γνωστό,. Ἐκεῖ εἶχαν μία γιορτή. Γιόρταζαν καὶ φώναζαν συνέχεια «ἅ λάλα...ἀχ» Χαλασμός γινόταν! «Ἐν ἀλαλαγμῶ... καὶ ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμού»! Δὲν καταλάβαινες τί ἔλεγαν! Ὅλη νύχτα φώναζαν. Ὁ γνωστός μου νευρίασε, βγῆκε στὸ παράθυρο, δὲν ἔκλεισε μάτι. Ἐγώ μὲ ἕναν καλό λογισμό ποὺ ἔβαλα, κοιμήθηκασάν τὸ πουλάκι. Θυμήθηκα τὴν Ἔξοδο τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἐνίωθα μία συγκίνηση.Ἔτσι καὶ ἐσεῖς πάντα μὲ καλούς λογισμούς ὅλα νὰ τὰ ἀντιμετωπίζετε. Χτύπησε π.χ. μία πόρτα; Νὰ πῆτε: «Ἄν, Θεὸς φυλάξοι, πάθαινε κάτι μία ἀδελφή, χτυποῦσε καὶ ἔσπαζε τὸπόδι της, θὰ κοιμόμουν ἐγώ; Τώρα χτύπησε ἡ πόρτα, θὰ εἶχε κάποια δουλειά ἡ ἀδελφή». Ἄν ὅμως μία ἀρχίση νὰ κατακρίνη καὶ πῆ: «Χτύπησε τὴν πόρτα, ἀπρόσεκτη εἶναι! Τί κατάσταση εἶναι αὐτή!»., ποῦ νὰ ἡσυχάση μετά! Ἀπὸ τὴν στιγμή ποὺ θὰ βάλη τέτοιους λογισμούς, μετά τὸ ταγκαλάκι θὰ τὴν ἀναστατώση. Ἤ μπορεῖ νὰ ἀκούη μία ἀδελφή τὴν νύχτα τὰ ξυπνητήρια ποὺ χτυπᾶνε. Χτύπησε λ.χ. τὸ ἕνα μία φορά, μετά ἀπὸ λίγο ξαναχτυπάει τὸ ἴδιο. Ἄν σκεφθῆ: «Αὐτή ἡ ψυχή ἦταν κατάκοπη, δὲν μπόρεσε νὰ σηκωθῆ. Καλύτερα νὰ ξεκουραζότανμισή ὥρα παραπάνω καὶ μετά νὰ ἔκανε τὰ πνευματικά της», δὲν θὰ ἀνησυχήση οὔτε θὰ στενοχωρηθῆ ποὺ ξύπνησε. Ἄν ὅμως σκεφθῆ τὸν ἑαυτό της ποῦ ξύπνησε ἀπὸ τὰ ρολόγια, μπορεῖ νὰ πῆ: «Τί γίνεται ἐδῶ; Δὲν μπορεῖ νὰ ἡσυχάση κανεὶς λίγο!».. Γι' αὐτό, ὅσο βοηθάει ἕνας καλός λογισμός, δὲν βοηθάει καμμιά ἄλλη ἄσκηση.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «ΜὲΠόνο καὶἈγάπη»-101-