Γέροντα, βοηθάει να σημειώνη κανείς τα σφάλματά του, για να μην τα
ξεχάση, μέχρι να τα εξομολογηθή;
– Όταν έχω πονέσει πραγματικά για ένα σφάλμα που έκανα, δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Με ελέγχει η συνείδησή μου, πονάει η ψυχή μου και το θυμάμαι συνέχεια. Όσο διάστημα μεσολαβεί μέχρι να το εξομολογηθώ, τόσο το σφάλμα δουλεύει μέσα μου, κεντάει την καρδιά μου, και ελέγχομαι. Υποφέρω δηλαδή, αλλά και ανταμείβομαι από τον Θεό ανάλογα. Όταν όμως κάνω ένα σφάλμα και δεν το ξανασκέφτωμαι, τότε το σφάλμα δεν με κεντάει καθόλου· το ξεχνάω και μένω αδιόρθωτος.
Γι᾿ αυτό μερικοί, ενώ τους κάνεις παρατήρηση για ένα σφάλμα που έκαναν, γελάνε, σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Αυτό έχει αναίδεια, αδιαφορία· είναι κάτι τελείως σατανικό. Είδες τί λέει ο Δαβίδ; «Την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου»12 και «η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός»13
Παρόλο που ο Θεός τον είχε συγχωρήσει, εκείνος από φιλότιμο πάλι μέσα του πονούσε, γι᾿ αυτό δεχόταν συνέχεια θεία παρηγοριά.
Άλλοι πάλι χάνονται με συνεχείς διαγνώσεις του εαυτού τους.Σημειώνουν‐σημειώνουν σχολαστικά τα σφάλματά τους, δήθεν για να κάνουν πιο λεπτή εργασία, τα περνάνε από διυλιστήριο, ζαλίζονται, αλλά δεν διορθώνονται. Ενώ, αν πιάσουν ένα‐ένα τα μεγάλα ελαττώματα και αγωνισθούν να διορθωθούν σ᾿ αυτά, θα εξαφανισθούν και τα μικρά. . – Γέροντα, αν κάποιος δεν ζη εν μετανοία και δοξολογή τον Θεό, την δέχεται αυτήν την δοξολογία ο Θεός;
– Όχι, πώς να δεχθή αυτήν την δοξολογία ο Θεός; Πρώτα του χρειάζεται μετάνοια. Γιατί, όταν παραμένη στην αμαρτία, σε τί τον ωφελεί να πή: «Δόξα Σοι, τω δείξαντι το φώς...»;
Αυτό έχει αναίδεια.
Το μόνο που ταιριάζει να πή, είναι: «Σ᾿ ευχαριστώ, Θεέ μου, που δεν ρίχνεις έναν κεραυνό να με κάψης», γιατί αυτού του είδους η δοξολογία έχει μετάνοια.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας»
12 Ψαλμ. 37, 19.
13 Ψαλμ. 50, 5.
Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη.
Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι καί, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει και φεύγει η φάλαγγα των δαιμόνων και γλυτώνουμε. Όταν ενωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί ο διάβολος να κάνη κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται. Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορεί κανείς να προχωρήση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος· καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν και πειρασμοί.
Πώς θα απαλλαγούμε από τα πάθη
– Γέροντα, γιατί πέφτω συνέχεια στην γαστριμαργία;
– Γιατί εκεί έχεις αδυναμία.
Ο διάβολος πολεμάει το φυλάκιο που είναι αδύνατο· τα άλλα που είναι οχυρωμένα καλά δεν τα χτυπάει. «Αν καταλάβω αυτό το φυλάκιο, λέει, εύκολα θα καταλάβω ένα‐ένα και όλα τα άλλα φυλάκια». Γι᾿ αυτό, το αδύνατο φυλάκιο πρέπει να οχυρώσης καλά.
– Γέροντα, πελαγώνω, όταν βλέπω τα πάθη μου.
– Να μην πελαγώνης ούτε να δειλιάζης. Με θάρρος να παίρνης ένα–ένα τα πάθη σου, αρχίζοντας τον αγώνα σου από το πιο μεγάλο.
Στην αρχή βοηθάει να μην τα λεπτολογής, αλλά να χτυπάς και να ξερριζώνης τα πιο χοντρά που βλέπεις.
Και καθώς θα αχρηστεύωνται οι ρίζες των μεγάλων παθών, θα ξεραίνωνται και οι λεπτές ρίζες από τα μικρότερα πάθη. Επομένως, όταν ξερριζώσης ένα μεγάλο πάθος, μαζί με αυτό θα ξερριζωθούν και άλλα μικρότερα.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου