Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αγωνιάτε

Γέροντα;

–Άχ, τί άσπρισαν τα γένια μου πρόωρα; Εγώ πονάω δυο φορές, μία, όταν προβλέπωμία κατάσταση και φωνάζω,για να προλάβουμε ένα κακόπου πρόκειταινα γίνη,και μία, όταν δεν δίνουν σημασία –ίσως όχι από περιφρόνηση –,και συμβαίνη μετάτο κακόκαι μου ζητούν τότε την συμπαράστασή μου. Τώρα καταλαβαίνω τί τραβούσαν οι Προφήτες. Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες! Πιό μεγάλοι Μάρτυρες από ό λους τους Μάρτυρες, παρ' όλου που δεν πέθαναν όλοι με μαρτυρικό θάνατο. Γιατί οι Μάρτυρες για λίγο υπέφεραν, ενώ οι Προφήτες έβλεπαν μία κατάστασηκαι υπέφεραν συνέχεια. Φώναζαν-φώναζαν,και οι άλλοι τον χαβά τους. Και όταν έφθανε η ώρακαι ερχόταν η οργή του Θεού εξ αιτίας τους, βασανίζοντανκαι εκείνοι μαζί τους. Τουλάχιστον όμως τότε τόσο έφθανε το μυαλό των ανθρώπων. Άφηναν τον Θεό και προσκυνουσαν τα είδωλα. Σήμερα που καταλαβαίνουν, είναι η μεγαλύτερη ειδωλολατρία.

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οδιάβολος βάλθηκε να καταστρέψητα πλάσματατου Θεού. Έχει κάνει παγοινιά ,να καταστρέψητον κόσμο. Λύσσαξε, γιατί άρχισενα μπαίνη στον κόσμο ηκαλή ανησυχία. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη ηδράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας πού, όταν τον κυκλώνουν, λέει: «Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!».και τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά. Ή όπως οι

στρατιώτες,που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουντα πυρομαχικά, βγάζουντην λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονταικαι ό,τι γίνει. Σού λέει: «Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε,ας σκοτώσουμε όσοπιο πολλούς μπορούμε». Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος,που ούτε όλοι οι πυροσβέστεςαν μαζευθούν,δεν μπορούννα κάνουν τίποτε, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούνστον Θεό και να Τον παρακαλέσουννα ρίξη μία βροχή γερή,για να σβήση. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε οδιάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται,για να βοηθήση ο Θεός.Όλος οκόσμος πάεινα γίνη μία περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναινα πής: «Σ' ένα σπίτι χάλασε λίγοτο παράθυρο ήκάτι άλλο,ας το διορθώσω». Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. Μόνον από πάνω, ό,τι κάνει ο Θεός. Τώρα είναιν α δουλεύη ο Θεός με το κατσαβίδι,με χάδια,με σκαμπίλια,να το διορθώση. Μία πληγή έχει ο κόσμοςπου κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσητο κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «ΜεΠόνο καιΑγάπη»-15-