Μόλις ὁ Ὅσιος ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ εἶπε αὐστηρά:«Δικηγόρε, τά ψέματά σου στά δικαστήρια!»
Κάποτε
ένας δικηγόρος συνάντησε στο μονοπάτι πρός Παναγούδα δύο προσκυνητές
και τούς είπε:« Γι' αύτόν τόν Παΐσιο πολλά λένε. Έγώ τώρα θά πάω νά τού
πώ ότι είμαι γιατρός, ενώ είμαι δικηγόρος!
Μακαριστός π. Δαβίδ γιά τίς προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Παϊσίου
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Π. ΔΑΒIΔ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ"
Τον
αοίδιμο πατέρα Δαυίδ τον αγαπημένο "Τυπικάρη" του Αγίου Όρους είχαμε
την ευλογία να τον γνωρίσουμε και να λάβουμε την ευχή του! Πάντοτε
χαμογελαστός, εύθυμος και οξυδερκής, σε κέρδιζε με την πρώτη ματιά! Ήταν
στενοί φίλοι με τον επίσης μακαριστό π. Εμμανουήλ και είχαν την μεγάλη
ευλογία να γνωρίσουν τον Άγιο Παΐσιο όταν ήταν μαθητές στην Αθωνιάδα!
Να
έχουμε την ευχή τους και τις πρεσβείες τους! Υπάρχει ένα συγκλονιστικό
γεγονός που έζησε ο πατέρας Δαυίδ με τον Άγιο Παΐσιο, το οποίο δείχνει
την αέναη πρόνοια της Υπεραγίας Θεοτόκου για το Γένος μας, την οποία
πρώτα ο Θεός, θα σας την διηγηθώ μια αλλά φορά!
«Βλέπουμε
μέσα στην Αγία Γραφή ότι όλοι σχεδόν οι Προφήτες ήταν συνυφασμένοι με
την ζωή και την ιστορία της θλίψης και τις χαρές του Έθνους του Ισραήλ.
Προφήτεψαν τις καταστροφές που θα έρχονταν, λόγο της αποστασίας τους από
τον ζώντα Θεό. Προφήτεψαν την Παλιγγενεσία του Έθνους τους. Πολλοί
Προφήτες έζησαν αυτές τις καταστροφές, ζυμώθηκαν με αυτόν τον ανυπότακτο
λαό και ταλαιπωρήθηκαν μαζί του. Δεν ήσαν αδιάφοροι αντιεισαγγελείς
αυτών των τιμωριών. Αυτή είναι η ζωή του κάθε Προφήτη. Το Προφητικό
κάλεσμα μέσα από την εκκλησία ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει….
Όμως
το προφητικό κάλεσμα έχει μεγαλύτερη ευρύτητα και αφορά όλη τη ζωή του
λαού. Με αυτήν την διάσταση δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Είναι από τα
υψηλά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Η μορφή του Κοσμά του Αιτωλού ήταν
καταλυτική για την ιστορία του έθνους μας. Είναι ο Προφήτης της
Ρωμηοσύνης που με το μαρτυρικό του αίμα ζωοποίησε τις σκλαβωμένες ψυχές
των ρωμηών. Τα Προφητικά του λόγια τα κράτησαν μέσα στις ψυχές τους
πολλές γενιές ρωμηών. Πολλά πράγματα ακόμη τα αναμένουμε να γίνουν.
Μίλησε για το μικρό και μεγάλο Ρωμαίικο. Μίλησε για τον προεδρικό στρατό
που θα πορεύεται για την πόλη. Μίλησε για τους φόρους που θα βάλουν στα
κοτέτσια και στα παράθυρα των σπιτιών, για την τηλεόραση, για το
τηλέφωνο, για την εκδήλωση άλλων γεγονότων που άλλα έγιναν και άλλα
αναμένονται να γίνουν.
Τό κοριτσάκι μας Γέροντα ἐπιτρέπεται νά φοράει παντελόνια;
Η
παρούσα δημοσίευση αναδημοσιεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, με
στόχο ένας ακόμη άνθρωπος να διαβάσει τα λόγια των Αγίων της Ορθοδόξου
μας πίστεως, με τα οποία πολύ απλά και κατανοητά μεταφέρεται ο λόγος και
ο νόμος του Θεού.
Αδελφοί!
Όπως
βλέπουμε και κατανοούμε, από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, τους
Πατέρες της Ορθοδόξου μας πίστεως, έως και τους Αγίους της δικής μας
εποχής, (Αγ. Παΐσιος, Αγ. Πορφύριος, Αγ.Ιάκωβος κ.α...) τίποτα δεν
αλλάζει σε σχέση με το νόμο του Θεού για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων.
Είναι
αυτό αναμενόμενο διότι ο νόμος του Θεού δεν θα αλλάξει έως της δευτέρας
παρουσίας του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού. Ματθ.5,18
Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Γιατί ο σημερινός Χριστιανός δεν εφαρμόζει το λόγο και το νόμο του Θεού;
Η
απάντηση είναι απλή, και μας τη δίνουν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας, οι
οποίοι συμβουλεύουν τα παιδιά του Θεού και λένε μόνο τα λόγια της Αγίας
Γραφής. Λένε πως ο αχάριστος άνθρωπος ακολουθεί την Θεοκατάρατο μόδα,
την οποία διευθύνει ο διάβολος. Ρωμ.12,2
Έχουμε
ευθύνη ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι, να μιλήσουμε και να πούμε την αλήθεια
της Αγίας Γραφής, σε όλους όσους δεν τη γνωρίζουν. Θα δώσουμε λόγο στον
Χριστό, όχι μόνο για όσα κάναμε και είπαμε, αλλά και για όσα δεν κάναμε
και για εκείνα που δεν είπαμε...
Πόσοι
διδάσκαλοι μεταδίδουν σήμερα την αλήθεια της Αγίας Γραφής στα
Ελληνόπουλα; Γιατί οι μαθήτριες φορούν τα παντελόνια; Γιατί ενώ υπάρχουν
κατηχητικά σχολεία στις ενορίες, ελάχιστα παιδιά του κατηχητικού
εκκλησιάζονται την Κυριακή;
Ρώτησαν τον Άγιο Πορφύριο.
Το κοριτσάκι μας Γέροντα επιτρέπεται να φοράει παντελόνια; Και τούς είπε αυτό ακριβώς.
Ὅποιος πιστεύει στό Θεό, δέν φοβᾶται τίποτα!!!
Ὅποιος πιστεύει στό Θεό, δέν φοβᾶται τίποτα!!!
– Γέροντα, οἱ παπποῦδες μᾶς ἔλεγαν ὅτι θά ἔρθει καιρός πού θά ἔχουμε ἀπ’ ὅλα τά ἀγαθά, ἀλλά δέν θά μποροῦμε νά φᾶμε.
Σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιά τίς περισσότερες τροφές ἔχουν ἐρωτηματικά.
– Τί νά κάνουμε; Μόλυναν ὅλο τό περιβάλλον. Μή σᾶς πιάνει ὅμως φοβία. Νά κάνετε τόν σταυρό σας καί νά μή φοβᾶσθε.
Ἔχω
ὑπ’ ὄψιν μου ἀνθρώπους πού κάνουν τήν ζωή τους μαρτύριο, γιατί
φοβοῦνται τά πάντα καί εἶναι Χριστιανοί, βαπτισμένοι, μυρωμένοι,
κοινωνοῦν, διαβάζουν τό Εὐαγγέλιο, τά ἔχουν μάθει ἀπ’ ἔξω τά ρητά.
Δέν
βλέπουν τί δύναμη ἔχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ; «Ὁτιδήποτε θανάσιμο κι ἄν
πιῆτε, δέν θά σᾶς βλάψει», εἶπε ὁ Χριστός καί, «σᾶς δίνω ἐξουσία νά
πατᾶτε πάνω στά φίδια καί στούς σκορπιούς χωρίς νά παθαίνετε κακό».
Ἄν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ δέν φοβᾶται τίποτε. Γι’ αὐτό πάντα νά ζητᾶμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ κάνοντας τόν σταυρό μας.
Θυμᾶστε τό περιστατικό πού ἀναφέρει τό Λαυσαϊκό;
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Πόσες χιλιάδες ἔμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα! Ἡ ἔκτρωση εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία. Εἶναι φόνος, καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλος φόνος"
Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακή Ζωή»
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία
–
Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, ποὺ ἔχει μεγάλα παιδιά, εἶναι
ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ὁ ἄνδρας της τὴν ἀπειλεῖ πώς, ἂν δὲν κάνη ἔκτρωση,
θὰ τὴν χωρίση.
–
Ἂν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιά τους μὲ ἀρρώστιες καὶ
ἀτυχήματα. Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν
ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά, ἂν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ
βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο. Εἶχαν οἱ γονεῖς
καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερὰ παιδιὰ
τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωὴ ἄλλα ποὺ εἶναι...
ἀρρωστημένα. Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ
θεραπεύσουν. Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατὶ καὶ
αὐτά, ἂν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα
παιδιά, ὁπότε τί βγαίνει; Ἐνῶ, ἂν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ
ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο. Θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε
ἀγγελούδι.
–
Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο πενῆντα
ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις καὶ διακόσιες χιλιάδες γυναῖκες πεθαίνουν ἀπὸ τὶς
ἀμβλώσεις ποὺ κάνουν[1].
–
Σκοτώνουν τὰ παιδιά, γιατὶ λένε ὅτι, ἂν πληθύνη ὁ κόσμος, δὲν θὰ ἔχουν
νὰ φᾶνε, νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τόσες ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις
ὑπάρχουν, τόσα δάση, ποὺ σὲ λίγο χρόνο, μὲ τὰ μέσα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα,
μποροῦν νὰ τὰ κάνουν λ.χ. ἐλαιῶνες καὶ νὰ τὰ δώσουν στοὺς ἀκτήμονες. Δὲν
εἶναι ὅτι θὰ κοποῦν τὰ δένδρα καὶ δὲν θὰ ὑπάρχη ὀξυγόνο, γιατὶ πάλι
δένδρα θὰ μποῦν.
Γιά νά νιώσει κανείς ἀνάπαυση, πρέπει νά πετάξει τά μπάζα ἀπό μέσα του.
O Άγιος Παϊσιος για τη δύναμη τής Εξομολογήσεως.
''Για
να νιώσει κανείς ανάπαυση, πρέπει να πετάξει τα μπάζα από μέσα του.
Αυτό θα γίνει με την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ο άνθρωπος την καρδιά του
στον πνευματικό και λέγοντας τα σφάλματά του, ταπεινώνεται, και έτσι
ανοίγει την πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια η Χάρις του Θεού και
ελευθερώνεται...''
Από το βιβλίο: "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.
https://proskynitis.blogspot.com/2022/04/blog-post_8.html
Οἱ Ἅγιοι Ἰωνάς καί Βαραχήσιος, ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Χατζεφεντής ὁ Καππαδόκης καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος (29 Μαρτίου †)
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
Μού
παρουσιάσθηκε καί δεύτερη φορά ὁ καλός Πατέρας, μέ τήν διαφορά πώς ἦταν
νύκτα, σέ ἀγρυπνία. Ἦταν 29η Μαρτίου 1971, μνήμη τῶν Ὁσιομαρτύρων
Βαραχησίου καί Ἰωνά, παραμονή Βαΐων. Ἐνῶ ἔλεγα τήν εὐχή καθιστός, τά
μεσάνυχτα, δέν κατάλαβα ἐάν μέ εἶχε πάρει ὁ ὕπνος ἤ ἤμουν ξυπνητός! Εἶδα
ἕναν ἀπέραντο κάμπο μέ σιτάρι ἕτοιμο γιά θέρο καί πολλοί ἐργάτες νά
θερίζουν προαιρετικά, χωρίς νά ἐπιστατῆ κανείς. Ἀπέναντι δέ ἦταν ἕνας
κοινός τάφος ἀπό τήν μιά ἄκρη μέχρι τήν ἄλλη ἄκρη τοῦ μεγάλου κάμπου.
Στήν ἄλλη ἐπίσης πλευρά τοῦ κάμπου ἦταν ἕνα... κτίριο, πού ἔμεναν
ἀσυρματιστές, καί ἕνας Ἀξιωματικός ἦταν ἐκεῖ καί ἐπέβλεπε. Ὁ Ἀξιωματικός
αὐτός ἔβγαινε καί ἔξω κάπου-κάπου καί ἔκανε παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού
δέν θέριζαν μέ τά ἑξῆς λόγια: «Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν
θερίζετε;». Στό μεγάλο ἐκεῖνο χωράφι εἶχα καί ἐγώ ἕνα μικρό κομμάτι, γιά
νά θερίζω, ὅπως ἐπίσης καί στό κτίριο τῶν Διαβιβάσεων ἕνα μικρό γραφεῖο
μέ ὑπεύθυνη ἐργασία. Γι' αὐτό, πότε θέριζα λίγο καί πότε ἔτρεχα στό
γραφεῖο, γιά νά διαβιβάσω τά σήματα πού συγκεντρώνονταν. Ὅποτε ὅμως
πήγαινα στό γραφεῖο, εὕρισκα τόν Ἀξιωματικό ἐκεῖνον νά κάθεται καί νά
διαβιβάζη αὐτός τά σήματα μοῦ. Αὐτό μ' ἔφερε σέ δύσκολη θέση, γιατί οὔτε
τολμοῦσα νά τοῦ πῶ νά σηκωθῆ, γιά νά συνεχίσω ἐγώ, οὔτε πάλι ἔβλεπα
σωστό νά φύγω καί νά ἀφήσω αὐτόν νά κουράζεται γιά τίς δικές μου
δουλειές. Θεωροῦσα πιό σωστό νά στέκωμαι ὄρθιος μέ σεβασμό, μέχρι νά
τελειώση, καί μετά νά φύγω πάλι γιά θέρο. Αὐτό γινόταν πολλές φορές. Μία
φορά πάλι πού ἔτρεχα γιά τίς Διαβιβάσεις, εἶδα τόν Ἀξιωματικό αὐτόν ἔξω
νά κάνη πάλι παρατηρήσεις σ' αὐτούς πού δέν θέριζαν μέ τά ἴδια λόγια:
«Ἀφοῦ θά σᾶς πληρώση ὁ Χριστός, γιατί δέν θερίζετε;».
Ἐπειδή εἶχα φοβηθῆ, μή μέ μαλώση καί ἐμένα, τοῦ εἶπα φοβισμένος:
- Μέ συγχωρεῖτε, μισό πνεύμονα ἔχω καί δέν μπορῶ νά ἐργασθῶ περισσότερο.
Αὐτός μοῦ ἀπάντησε:
-
Τό ξέρω πού ἔχεις μισό πνεύμονα, καί αὐτό πού μέ κάνει νά σέ ἀγαπῶ
περισσότερο εἶναι πού δέν δέχεσαι ἐπιταγές (ταχυδρομικές). Ἐγώ σέ
παρακολουθῶ καί στό Ταχυδρομεῖο.
Ἐν
συνεχείᾳ μέ παίρνει ὁ Ἀξιωματικός ἐκεῖνος μέσα σ' ἕνα παράξενο ὄχημα,
τό ὁποῖο ἔτρεχε ἀστραπιαῖα πάνω ἀπό τήν γῆ, χωρίς νά ἔχη οὔτε ρόδες οὔτε
φτερά. Ἐνῶ στεκόμαστε κοντά ὄρθιοι μέσα στό ὄχημα, μέ ρώτησε ἀπό ποῦ
εἶμαι καί πῶς λέγομαι. Ἐπειδή ἦταν Ἀξιωματικός, θεώρησα καλό νά τοῦ πῶ
τά κοσμικά μου στοιχεῖα ταυτότητος καί τοῦ ἀπάντησα:
- Λέγομαι Ἀρσένιος καί γεννήθηκα στά Φάρασα τῆς Καππαδοκίας.
Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε:
- Καί ἐγώ ἀπό τά Φάρασα εἶμαι, ἀπό τό γένος Τσάπαρη (παρατσούκλι τοῦ ἐπιθέτου Φράγκου ἤ Φραγκοπούλου).
Μέ ρώτησε ξανά:
- Τόν Χατζεφεντή τόν γνωρίζεις;
Γιά τήν Τεσσαρακοστή (Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης)
– Γέροντα, πώς θα μπορέσω την Σαρακοστή να αγωνισθώ περισσότερο στην εγκράτεια;
–
Οι κοσμικοί τώρα την Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο την
εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει να προσέχουμε. Το κυριώτερο
όμως που πρέπει να προσέξει κανείς είναι τα ψυχικά πάθη και μετά τα
σωματικά.
Γιατί, αν δώσει προτεραιότητα στη σωματική άσκηση και δεν κάνει αγώνα, για να ξεριζωθούν τα ψυχικά πάθη, τίποτε δεν κάνει.
Πήγε μία φορά σε ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στην αρχή τής Σαρακοστής και κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά.
Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό και τον δικαιολόγησε. Ήρθε μετά και μου είπε:
«Δεν
τον παρεξηγώ, Πάτερ. Ήταν βλέπεις από το τριημέρι!». Αν το τριημέρι που
έκανε ήταν πνευματικό θα είχε μία γλυκύτητα πνευματική και θα μιλούσε
στον άλλο με λίγη καλοσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωϊστικά τον εαυτό του να
κάνει Τριήμερο, και γι’ αυτό όλα του έφταιγαν.
– Γέροντα, τι να σκέφτομαι την Σαρακοστή;
Ὁ σωστός μοναχός εἶναι φῶς τοῦ κόσμου, Ἀγ. Παϊσίου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)
ΚΗΡΥΓΜΑ_Ὁ σωστός μοναχός εἶναι φῶς τοῦ κόσμου, Ἀγ. Παϊσίου, 30-1-2022, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comὍσιος Παΐσιος: Γιατί οἱ μοναχοί πᾶνε στούς γιατρούς…
Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μου είπε: Γιατί οι καλόγεροι κάθονται εδώ και δεν πάνε στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό;
–
Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό, του είπα, θα έλεγες
γιατί οι καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα που δεν πάνε, λες γιατί δεν
πάνε.
Ύστερα
μου λέει: Γιατί οι καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δεν τους
βοηθάει ο Χριστός τους και η Παναγία τους να γίνουν καλά;
– Αυτήν την ερώτηση, του λέω, μου την έκανε και ένας Εβραίος γιατρός.
– Αυτός δεν είναι Εβραίος, μου λέει ένας πού ήταν μαζί του.
–
Δεν έχει σημασία που δεν είναι Εβραίος, του λέω. Αυτή η ερώτηση Εβραίου
είναι και θα σας πω την απάντηση που έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι
όμοια η περίπτωση.
«Εσύ,
σαν Εβραίος που είσαι», του είπα, «έπρεπε να ξέρης απʹ έξω την Παλαιά
Διαθήκη. Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα αναφέρει ότι ο Θεός χάρισε στον βασιλιά
Εζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής. Έστειλε
τον Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά:
Ὅταν βάζω ξύλα στή φωτιά, δοξολογῶ τόν Θεό καί λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, ὅσους δέν ἔχουν ζεστασιά» (Ἅγ.Παΐσιος)
Όταν
πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν- τα διαβάζω και μετά τα καίω,
γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις-, λέω:
«Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια.
Γλυκύτερο πράγμα ἀπό τήν ἀδικία δέν ὑπάρχει!
Στην
πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο,
τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα.
Όταν
δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον
πολυαδικιμένο Χριστό στην καρδιά σου. Τότε ό Χριστός μένει με το
ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση
Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά!
Τό θαῦμα δέν θέλει πίστη στόν ἑαυτό μου ἀλλά στό Θεό
Ο
άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο “χωρίς εμού
ου δύνασθε ποιείν ουδέν”, που είπε ο Χριστός. Να απελπισθή δηλαδή από
τον εαυτό του με την καλή έννοια και να πιστέψη στην δύναμη του Θεού.
Όταν κανείς απελπισθή με την καλή έννοια από τον εαυτό του, τότε βρίσκει
τον Θεό. “Την πάσαν ελπίδα μου είς σε ανατίθημι”.
Ακόμη
και οι πιο πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλίσει την ζωή τους, γι’
αυτό και κρατούν συνέχεια τον εαυτό τους στην ασφάλεια του Θεού,
ελπίζουν στον Θεό και απελπίζονται μόνον από το “εγώ” τους, διότι το
“εγώ” φέρνει στον άνθρωπο όλη την πνευματική δυστυχία.
Η
αυτοπεποίθηση είναι ο μεγαλύτερος και χειρότερος εχθρός μας, γιατί μας
τινάζει ξαφνικά αλύπητα στον αέρα και μας αφήνει δυστυχισμένους στους
δρόμους. Όταν ο άνθρωπος έχει αυτοπεποίθηση, δένεται και δεν μπορεί να
κάνη τίποτε ή παλεύει μόνος του.
Τότε
επόμενο είναι να νικηθή από τον εχθρό ή να αποτύχη και να συντριβή το
“εγώ” του. Ο Καλός Θεός πολλές φορές οικονομάει πολυ σοφά να δούμε και
την θεία Του επέμβαση και την αποτυχία που είχαμε με την αυτοπεποίθηση
μας. Όταν κανείς παρακολουθή και εξετάζη κάθε γεγονός που συμβαίνει στη
ζωή του, αποκτάει πείρα, προσέχει και έτσι προοδεύει.
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Εἶναι περιπτώσεις ποὺ ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει ἄμεσα, ἐνῶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις περιμένει τὴν ὑπομονὴ τῶν ἀνθρώπων, τὴν προσευχή, τὸν ἀγώνα"
Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Β' «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» σελ. 29
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ὁ Θεὸς μᾶς ὑπομένει.
Σήμερα
ὁ Θεὸς ἀνέχεται τὴν κατάσταση. Ἀνέχεται, ἀνέχεται, γιὰ νὰ εἶναι
ἀναπολόγητος ὁ κακός. Εἶναι περιπτώσεις ποὺ ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει ἄμεσα καὶ
ἀμέσως, ἐνῶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις περιμένει· δὲν δίνει ἀμέσως τὴν λύση
καὶ περιμένει τὴν ὑπομονὴ τῶν ἀνθρώπων, τὴν προσευχή, τὸν ἀγώνα. Τί
ἀρχοντιὰ ἔχει ὁ Θεός! Ἕνας πόσους εἶχε σφάξει τότε μὲ τὸν πόλεμο καὶ
ἀκόμη ζῆ. Θὰ τοῦ πῆ στὴν ἄλλη ζωὴ ὁ Θεός: «Σ' ἄφησα νὰ ζήσης
περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς καλούς». Δὲν θὰ... ἔχη ἐλαφρυντικά.
–Γέροντα, μερικοὶ τέτοιοι ἄνθρωποι, ἐνῶ εἶναι βαριὰ ἄρρωστοι, πῶς δὲν πεθαίνουν;
–Φαίνεται ἔχουν βαρειὲς ἁμαρτίες, γι ̓ αὐτὸ δὲν πεθαίνουν. Περιμένει ὁ Θεὸς μήπως μετανοήσουν.
–Καὶ τὸν κόσμο ποὺ παιδεύουν;
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Ἔχει πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση"
Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Α' «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» σελ. 77
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
–Γέροντα,
τώρα ὑπάρχει τέτοια τηλεοπτική ἐπικοινωνία, ὥστε τὸ ἴδιο λεπτό μπορεῖ
νὰ δή κανεὶς γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γής.
–Μόνον
τὸν ἑαυτό τους δὲν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, ὅλο τὸν κόσμο τὸν βλέπουν. Τώρα
καταστρέφεται ὁ κόσμος ἀπὸ τὸ μυαλό του. Δὲν εἶναι ὅτι τούς καταστρέφει
ὁ Θεός.
–Γέροντα, ἡ τηλεόραση κάνει πολύ κακό.
–Ἄν
κάνη, λέει! Ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ἔλεγε: «Ἡ τηλεόραση, Πάτερ, εἶναι
καλή». «Καλά εἶναι τὰ αὐγά, τοῦ λέω, ἅμα τὰ ἀνακατέψης ὅμως μὲ
κουτσουλιά, ἄχρηστα γίνονται». Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ
ραδιόφωνο. Σήμερα, ἄν ἀνοίξης τὸ ραδιόφωνο, γιὰ νὰ ἀκούσης μία εἴδηση,
πρέπει... νὰ ἀνεχθῆς νὰ ἀκούσης καὶ ἕνα τραγούδι,
γιατί, μόλις τελειώση ἕνα τραγούδι, θὰ πῆ μία εἴδηση. Παλιά δὲν ἦταν
ἔτσι. Ἤξερες τί ὥρα θὰ ἔλεγε τὴν εἴδηση στὸ ραδιόφωνο, τάκ, ἄνοιγες καὶ
ἄκουγες. Τώρα εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούσης καὶ τὸ τραγούδι, γιατί ἄν τὸ
κλείσης, θὰ χάσης τὴν εἴδηση.
Ἔχει
πάθει μεγάλη ζημιά ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν τηλεόραση, ἰδίως τὰ παιδάκια
καταστρέφονται. Ἦρθε ἕνα παιδάκι ἑπτά χρονῶν μὲ τὸν πατέρα του στὸ
Καλύβι. Ἔ-βλεπα νὰ μιλάη μὲ τὸ στόμα τοῦ τὸ δαιμόνιό της τηλεοράσεως,
ὅπως μιλάει τὸδαιμόνιο μὲ τὸ στόμα τῶν δαιμονισμένων. Ἦταν σάν ἕνα μωρό
νὰ γεννήθηκε μὲ δόντια.
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Ἡ χαρὰ εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἡ λύπη εἶναι τοῦ διαβόλου"
Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Ε' «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» σελ. 72
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
–Γέροντα, αὐτὸν τὸν καιρό, στενοχωριέμαι πολύ.
–Γιατί
στενοχωριέσαι; Βούλιαξαν τὰ καράβια σου; Ποῦ τὰ ἔβγαλες καὶ βούλιαξαν;
στὸν Ἀτλαντικό; Καλά, βγάζουν τὰ καράβια μὲ τέτοιον καιρὸ στὸν ὠκεανό;
Πόσα βούλιαξαν;
–Ὅλα, Γέροντα, βούλιαξαν.
–Ἔ,
τότε εἶσαι ἀκτήμωνκαὶ μπορεῖς νὰ γίνης καλὴ μοναχή! Γιατί δὲν δοξάζεις
διαρκῶς τὸν Θεό; Τί σοῦ λείπει; Νὰ ἔχη λύπη ἕνας ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται
μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, τὸ καταλαβαίνω· ἀλλὰ νὰ ἔχη λύπη ἕνας ποὺ εἶναι
κοντὰ στὸν Χριστό, δὲν τὸ καταλαβαίνω, γιατί, καὶ πόνο νὰ ἔχη, ὁ πόνος
του... μελώνεται ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ὅπως
ἔχω καταλάβει, στὸν ἄνθρωπο δὲν ὑπάρχει φαρμάκι, γιατί, ἂν τὸ φαρμάκι
τὸ ἀκουμπήση στὸν Χριστό, γίνεται γλυκὸ σιρόπι. Ὅποιος ἔχει μέσα του
φαρμάκι, σημαίνει ὅτι δὲν ἀκουμπάει τὰ προβλήματά του στὸν Χριστό.
Ἡ
χαρὰ εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ἡ λύπη εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπω μοναχὸ νὰ
εἶναι σὰν ζημιωμένος μπακάλης, ξέρετε πῶς στενοχωριέμαι; Ἄλλο ἡ κατὰ
Θεὸν λύπη, τὸ χαροποιὸν πένθος. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀγάλλεται. Ἡ σιωπή, ἡ
συστολὴ ποὺ ἔχει, στάζουν μέλι στὴν καρδιά του. Ὅταν δῶ ἕναν τέτοιον
ἄνθρωπο, νὰ τοῦ φιλήσω καὶ τὰ πόδια.
Ἡ καρδιά σας νά γίνη Ἁγία Φάτνη καί τό Πανάγιο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ νά σᾶς δώση ὅλες τίς εὐλογίες Του
Τό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Παῖσίου στήν Παναγούδα
Η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.
Αγιος Παίσιος
Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται».
Ο
Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που
σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας
ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να
συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε
πνευματικά· τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το
παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.
Τις
γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες
ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες.
Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή
δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».
«Να
μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα
γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη
ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα
γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια
που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο
άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.
-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
-Χριστούγεννα
και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι
κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες
κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την
νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν
είδαν τον Χριστό.
-Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη"
Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Ε' «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» σελ.18
ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
–Γέροντα, γιατί πέφτω συνέχεια στὴν γαστριμαργία;
–Γιατὶ
ἐκεῖ ἔχεις ἀδυναμία. Ὁ διάβολος πολεμάει τὸ φυλάκιο ποὺ εἶναι ἀδύνατο·
τὰ ἄλλα ποὺ εἶναι ὀχυρωμένα καλὰ δὲν τὰ χτυπάει. «Ἂν καταλάβω αὐτὸ τὸ
φυλάκιο, λέει, εὔκολα θὰ καταλάβω ἕνα-ἕνα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα φυλάκια». Γι ̓
αὐτό, τὸ ἀδύνατο φυλάκιο πρέπει νὰ ὀχυρώσης καλά.
–Γέροντα, πελαγώνω, ὅταν βλέπω τὰ πάθη μου.
–Νὰ
μὴν πελαγώνης οὔτε νὰ δειλιάζης. Μὲ θάρρος νὰ παίρνης ἕνα–ἕνα τὰ πάθη
σου, ἀρχίζοντας τὸν ἀγώνα σου ἀπὸ τὸ πιὸ μεγάλο. Στὴν ἀρχὴ βοηθάει νὰ
μὴν τὰ λεπτολογῆς, ἀλλὰ νὰ χτυπᾶς καὶ νὰ ξερριζώνης τὰ πιὸ χοντρὰ ποὺ
βλέπεις. Καὶ καθὼς θὰ... ἀχρηστεύωνται οἱ ρίζες τῶν μεγάλων παθῶν, θὰ
ξεραίνωνται καὶ οἱ λεπτὲς ρίζες ἀπὸ τὰ μικρότερα πάθη. Ἑπομένως, ὅταν
ξερριζώσης ἕνα μεγάλο πάθος, μαζὶ μὲ αὐτὸ θὰ ξερριζωθοῦν καὶ ἄλλα
μικρότερα.
–Γιατί, Γέροντα, ἐνῶ παίρνω πολλὲς ἀποφάσεις νὰ ἀγωνισθῶ μὲ ζῆλο κατὰ τῶν παθῶν μου, τελικὰ δὲν τὶς πραγματοποιῶ;
...ὡσεί φορτίον βαρύ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ...
''Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό αμμούδα, που είναι όμως βαρύτερη από μια μεγάλη πέτρα''.
Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης
https://proskynitis.blogspot.com/2021/12/blog-post_8.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου