«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ ΟΙ ΕΝΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ» (Ἡσ.ΚΣΤ’9’)!!!
<< Μπορεί σε μιά οικογένεια ο παππούς ή η γιαγιά να έκαναν αδικίες αλλά να είναι καλά, τα παιδιά ή τα εγγόνια τους όμως να παιδεύωνται. Να αρρωσταίνουν και να αναγκάζωνται να δίνουν στους γιατρούς, όσα μαζεύθηκαν με αδικίες, γιά να εξοφλήσουν οι παππούδες τους...
Κάποτε, σε μιά γνωστή μου οικογένεια, συνέβαιναν πολλές δοκιμασίες. Είχαν αρχίσει από τον αρχηγό της οικογενείας, αρρώστεια βαρειά, ταλαιπωρία, έμεινε κατάκοιτος λίγα χρόνια και μετά πέθανε. Στην συνέχεια πέθανε η γυναίκα του και ύστερα τα παιδιά του, το ένα κοντά στο άλλο. Πρόσφατα πέθανε και το τελευταίο, το πέμπτο παιδί. Η πλούσια οικογένεια του κατάντησε η πιο πτωχή, γιατί πουλούσαν τα κτήματα όσο-όσο, γιά να πληρώνουν γιατρούς και διάφορα έξοδα.
Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ, ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ!!
<< Κάποτε στον ανταρτοπόλεμο, (1944-1949), οι αντάρτες, μας είχαν αποκλείσει έξω από ένα χωριό και οι στρατιώτες θα έριχναν κλήρο, ποιός θα πήγαινε στο χωριό για εφόδια.
«Θα πάω εγώ», είπα.
ΩΦΕΛΙΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΑ !!
Ένας προσκυνητής κατηφόριζε ένα μεσημέρι το μονοπάτι που οδηγεί στην καλύβα του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ευρήκε πεσμένες κάτω τέσσερις καινούριες μπαταρίες, μέσα στη συσκευασία τους. Έσκυψε και τις επήρε και σκέφθηκε να τις δώριζε στον Γέροντα γιά να τις χρησιμοποιήσει σε κάποιο φακό.
Όταν έφθασε στον Γέροντα, πήρε την ευχή του και του είπε:
«Γέροντα, τώρα που ερχόμουνα ευρήκα αυτές τις μπαταρίες και σας τις έφερα, γιά να τις χρησιμοποιήσετε».
Τις επήρε ο Όσιος Παΐσιος, τις περιεργάσθηκε και στη συνέχεια ερώτησε:
ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ!!!
Ένας νεαρός, ο οποίος είχε σπουδάσει ηλεκτρονικός, ακούγοντας τόσα πολλά γιά τον γέροντα Παΐσιο, υποπτευόταν ότι ο γέροντας είχε τοποθετήσει στην στέγη της Καλύβης του, στον φράχτη και στον γύρω χώρο, κεραίες, μικρόφωνα και πομπούς, γιά να καταγράφει τις συνομιλίες των επισκεπτών και να παρουσιάζεται ύστερα ως διορατικός... Αποφάσισε λοιπόν να τον επισκεφθή, γιά να ερευνήσει, αν θα μπορούσε, τον χώρο.
Ενώ επερίμενε έξω από τον φράχτη στην Παναγούδα μαζί με άλλους είκοσι περίπου επισκέπτες (αυτός ήταν από τους τελευταίους), εβγήκε ο Όσιος, εσήκωσε το χέρι του και δείχνοντάς τον φώναξε:
«Ε, παλληκάρι, έλα εσύ μπροστά, σε παρακαλώ».
«Σε εμένα μιλάτε;», ρώτησε εκείνος.
«Ναι, σ’ εσένα».
Ο Όσιος άνοιξε την πόρτα, τον επήρε και επήγαν πίσω από το Καλύβι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου