Η ΟΡΘΗ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ!!
<<Αι κοινωνικαί λειτουργοί έχουν
καλωσύνη, τρέχουν, σκοτώνονται γιά
τους άλλους. Σπουδάζουν ψυχολογία,
αλλά με τον τρόπο που
πηγαίνουν να βοηθήσουν, σε
κάποιες περιπτώσεις
σταματούν.
Πάει λ.χ. κάποια να παρηγορήσει
έναν που έχει ένα πόδι και αυτός
της λέει:
«Εσύ μου λες "καλημέρα" με 2 πόδια,
αλλά εγώ με ένα…».
Τί να του απαντήσει;
Πώς να τον βοηθήσει με την ψυχολογία;
Αν δεν βοηθηθή αυτός ο άνθρωπος, να συλλάβη το βαθύτερο νόημα της ζωής, δεν
μπορεί να βοηθηθή με τίποτε. Να
καταλάβει, ότι γι’ αυτήν την αναπηρία, που επέτρεψε ο Θεός, αν δεν γογγύζει, θα
έχει να λάβει στην άλλη ζωή,
αποταμιευμένο Ουράνιο μισθό και να
χαίρεται. Και αν ακόμη οι άλλοι
περπατούσαν με 4 πόδια, να
έλεγε: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου,
που περπατώ με ένα πόδι»!
ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΙΣ, ΕΝΤΟΣ ΟΛΙΓΩΝ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ...
<<Θυμάμαι στον στρατό, πόσες φορές παρουσιαζόταν μία ανάγκη, και άκουγες:
«Κύριε Διοικητά, να πάω εγώ αντί γι’ αυτόν. Αυτός είναι παντρεμένος, έχει παιδιά, να μην μείνουν τα παιδιά του στον δρόμο»!
Να παρακαλούν τον Διοικητή να πάνε
αυτοί στην θέση του, στην πρώτη γραμμή!
Χαίρονταν να σκοτωθούν αυτοί και να μην σκοτωθή ο άλλος, και αφήσει τα παιδιά του
στον δρόμο! Πού τώρα, να κάνει κανείς
τέτοια θυσία… Σπάνιο πράγμα…
Μία φορά είχαμε μείνει από νερό. Είδε ο Διοικητής στον χάρτη, ότι στο τάδε σημείο
υπήρχε νερό. Εκεί όμως ήταν οι αντάρτες. Μας λέει, λοιπόν:
«Εδώ κοντά έχει νερό, αλλά είναι πολύ επικίνδυνα. Ποιός θα πάει να γεμίσει μερικά παγούρια; Ούτε φως δεν θα ανάψει...».
Πετάγεται ο ένας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου