Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οἱ δαιμονικές, μαγικὲς ἐνέργειες .

–Γέροντα, τί εἴπατε στοὺς μαθητὲς ποὺ ἦρθαν σήμερα καὶ σᾶς εἶπαν ὅτι κάλεσαν τὸ πνεῦμα;

–Τί νὰ τοὺς πῶ; Τοὺς ἔδωσα πρῶτα ἕνα καλὸ ξεσκόνισμα! Εἶναι ἄρνηση πίστεως αὐτὸ ποὺ ἔκαναν. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ καλοῦν τὸν διάβολο καὶ τὸν δέχονται, ἀρνοῦνται τὸν Θεό. Γι ̓ αὐτὸ τοὺς εἶπα κατ ̓ ἀρχὰς νὰ μετανοήσουν, νὰ ἐξομολογηθοῦν εἰλικρινά, καὶ στὸ ἑξῆς νὰ προσέχουν· νὰ ἐκκλησιάζωνται, νὰ κοινωνοῦν μὲ εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ τους, γιὰ νὰ ἐξαγνισθοῦν. Ἔχουν ἐλαφρυντικά, ἐπειδὴ εἶναι παιδιὰ καὶ τὸ ἔκανανσὰν παιχνίδι. Ἂν ἦταν μεγάλοι, θὰ πάθαιναν μεγάλο κακό· ὁ διάβολος θὰ ἀποκτοῦσε μεγάλη ἐξουσία ἐπάνω τους· ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τώρα τὰ τραντάζει.

–Δηλαδή, Γέροντα, τί ἔκαναν ἀκριβῶς;

–Αὐτὸ ποὺ κάνουν πολλοί... Βάζουν σὲ ἕνα τραπέζι ἕνα ποτήρι μὲ νερὸ καὶ γύρω-γύρω τοποθετοῦν τὰ γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου Α, Β, Γ, κ.λπ. Βάζουν μετὰ τὸ δάχτυλό τους μέσα στὸ νερὸ καὶ καλοῦν τὸ πνεῦμα, δηλαδὴ τὸν διάβολο. Τὸ ποτήρι γυρίζει, σταματᾶ μπροστὰ σὲ γράμματα καὶ σχηματίζει λέξεις. Αὐτὰ κάλεσαν τὸ πνεῦμα καί, ὅταν ἦρθε, τὸ ρώτησαν: «Ὑπάρχει Θεός;». «Δὲν ὑπάρχει!», τοὺς λέει. «Ποιός εἶσαι ἐσύ;», τὸ ρωτοῦν. «Ὁ σατανᾶς!», τοὺς λέει. «Ὑπάρχει σατανᾶς;». «Ὑπάρχει!». Δηλαδὴ βλακεῖες χονδρές!

Δὲν ὑπάρχει Θεὸς καὶ ὑπάρχει σατανᾶς!

Ὅταν τὸ ξαναρώτησαν, ἂν ὑπάρχη Θεός, τοὺς εἶπε: «Ναί, ὑπάρχει». Μιὰ «ναί», μιὰ «ὄχι», ὁπότε προβληματίσθηκαν τὰ παιδιά.

Ἔτσι οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν. Μιὰ κοπέλα ἀπὸ τὴν συντροφιά τους τὴν χτύπησε τὸ ποτήρι. Ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τὴν χτυπήση, γιὰ νὰ συνέλθουν καὶ τὰ ἄλλα παιδιά.

Σήμερα πολλοί, ὅταν θέλουν νὰ κάνουν κακὸ σὲ κάποιο πρόσωπο, καταφεύγουν σὲ μάγους ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν κέρινη κούκλα τοῦ βουντού5. Οἱ μάγοι τὸ ἔχουν κάνει αὐτὸ παιχνίδι, χόμπι

–Γέροντα, τὶ κάνουν;

–Φτιάχνουν μιὰ κούκλα ἀπὸ κερὶ καί, ὅταν κάποιος τοὺς ζητάη νὰ βλαφθῆ ὁ ἐχθρός του π.χ. στὰ μάτια, καρφώνουν μία βελόνα στὰ μάτια τῆς κούκλας καὶ ἀναφέρουν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ποὺ θέλουν νὰ βλάψουν, κάνοντας διάφορα μαγικά. Καὶ πράγματι τὸ ἄτομο ἐκεῖνο, ἂν ζῆ ἁμαρτωλὴ ζωὴ καὶ δὲν ἐξομολογῆται, προσβάλλεται ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια στὰ μάτια. Πᾶνε νὰ βγοῦν τὰ μάτια του ἀπὸ τὸν πόνο! Κάνει ἐξετάσεις, ἀλλὰ οἱ γιατροὶ δὲν βρίσκουν τίποτε.Νά, καὶ τὰ μέντιουμ τί κακὸ κάνουν! Δὲν φθάνει ποὺ παίρνουν τὰ χρήματα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ διαλύουν καὶ οἰκογένειες. Πάει λ.χ. κάποιος στὸ μέντιουμκαὶ λέει κάποιο πρόβλημα ποὺ ἔχει. «Κοίταξε, τοῦ λέει ἐκεῖνο, μιὰ συγγενής σου ποὺ εἶναι λίγο μελαχρινή, λίγο ψηλὴ κ.λπ. σοῦ ἔχει κάνει μάγια». Ψάχνει αὐτὸς νὰ βρῆ ποιά ἀπὸ τὸ σόι του ἔχει αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά. Κάποια θὰ βρῆ ποὺ νὰ μοιάζη ἔστω καὶ λίγο. «Ἄ, αὐτὴ εἶναι, λέει, ποὺ μοῦ ἔκανε μάγια» καὶ τὸν πιάνει ἕνα μίσος ἐναντίον της. Κι ἐκείνη ἡ φουκαριάρα νὰ μὴν ξέρη τίποτε –μπορεῖ νὰ τὸν ἔχη εὐεργετήσει κιόλας –, καὶ αὐτὸς νὰ ἔχη μιὰ ἀγανάκτηση ἐναντίον της, νὰ μὴ θέλη οὔτε νὰ τὴν δῆ! Ξαναπάει στὸ μέντιουμ κι ἐκεῖνο τοῦ λέει: «Τώρα πρέπει νὰ λύσουμε τὰ μάγια. Καὶ γιὰ νὰ τὰ λύσουμε, δῶσε μερικὰ χρήματα». «Ἔ, ἀφοῦ τὰ βρῆκε, λέει αὐτός, πρέπει νὰ τὸν ἀνταμείψω»! Δῶσ ̓ του χρήματα...Βλέπεις ὁ διάβολος τί κάνει; Βάζει σκάνδαλα. Ἐνῶ ἕνας καλὸς ἄνθρωπος, ἀκόμη κι ἂν ξέρη κάτι συγκεκριμένο γιὰ κάποιον, ποτὲ δὲν θὰ πῆ: «ὁ τάδε σὲ ἔχει βλάψει», ἀλλὰ θὰ προσπαθήση νὰ τὸν βοηθήση. «Κοίταξε, θὰ τοῦ πῆ, μὴ βάζης λογισμούς. Νὰ ἐξομολογηθῆς καὶ μὴ φοβᾶσαι». Καὶ ἔτσι βοηθάει καὶ τὸν ἕναν καὶ τὸν ἄλλον. Γιατὶ καὶ αὐτὸς ποὺ ἔβλαψε τὸν ἄλλον, ὅταν τὸν βλέπη νὰ τοῦ φέρεται μὲ καλωσύνη, προβληματίζεται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, καὶ μετανοεῖ.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-104-

5Εἶδος μαγείας ποὺ ἀσκεῖται κατὰ τὴν παραδοσιακὴ θρησκευτικὴ λατρεία τῆς Ἀιτῆς καὶ τῆς νότιας Ἀμερικῆς. Ὁ ὅρος προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξη «βόντουν», ποὺ σημαίνει θεὸς ἢ πνεῦμα.