Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΓΑΠΗ.
Όποιος αγαπάει, πληροφορείται για την αγάπη τού άλλου, αλλά και πληροφορεί τον άλλον, για την αγάπη του. Καταλαβαίνει ο άλλος αν υποκρίνεσαι ή αν τον αγαπάς πραγματικά, γιατί πάει σαν τηλεγράφημα η αγάπη. Αν κάνουμε λ.χ. μία επίσκεψη σ’ ένα ορφανοτροφείο, τα παιδιά αμέσως θα καταλάβουν με τί διάθεση πήγαμε.
Είχαν έλθη μιά φορά στο Καλύβι να ζητήσουν τη γνώμη μου κάποιοι, που ήθελαν να κάνουν ένα ίδρυμα γιά εγκαταλελειμμένα παιδιά.
«Το κυριότερο από όλα», τους είπα, «είναι να πονέσετε τα παιδιά αυτά, σαν παιδιά σας και ακόμη περισσότερο. Αυτό είναι που θα πληροφορήσει τα παιδιά γιά την αγάπη σας. Αν δεν τα πονάτε, μην ξεκινάτε να κάνετε τίποτε».
Τότε ένας γιατρός, πολύ ευλαβής, είπε:
Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ!!!
“Παππούλη, σταυρώστε, σας παρακαλώ, το χέρι μου. Οι φλέβες είναι όλο πληγές και δεν μπορώ να κάνω αιμοκάθαρση”.
“Αυτές οι πληγές”, της είπα, “στην άλλη ζωή, θα είναι διαμάντια, μεγαλύτερης αξίας από τα διαμάντια αυτού του κόσμου. Πόσα χρόνια κάνεις αιμοκάθαρση;”
“Δώδεκα”, μου λέει.
“Δηλαδή, δικαιούσαι ένα ''εφάπαξ'' και μία σύνταξη μειωμένη”, της είπα.
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΡΒΙΝΙΣΤΗΣ.
ΕΜΠΟΝΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ!!!
“Τι ανοησίες λένε τώρα στα σχολεία με την θεωρία του Δαρβίνου...
Ενώ οι ίδιοι αυτές τις ανοησίες δεν τις πιστεύουν, τις λένε όμως, για να μολύνουν τα παιδιά, να τα απομακρύνουν από την Εκκλησία.
Μου είπε κάποιος: «Αν πούμε ότι το χώμα είχε διάφορα συστατικά, διάφορους οργανισμούς, και ο Θεός πήρε από αυτά και έκανε τον άνθρωπο...».
«Δηλαδή (του λέω), αν δεν υπήρχαν αυτά, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη τον άνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!».
«Αν πούμε (μου απαντά), ότι πήρε πρώτα τον πίθηκο και τον τελειοποίησε;».
«…ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΟΨΟΝΤΑΙ» (ΜΑΤΘ Ε’8’)!!!
“ Από ένδεκα χρονών εδιάβαζα βίους Αγίων και έκανα νηστείες και αγρυπνίες.
Ο αδελφός μου ο μεγαλύτερος, έπαιρνε και έκρυβε τους βίους. Δεν κατάφερε τίποτε. Επήγαινα στο δάσος καί συνέχιζα.
Κάποιος φίλος του τότε, ο Κώστας, του είπε: «Θα σου τον κάνω να τα παρατήσει όλα». Ήλθε και μου ανέπτυξε την θεωρία του Δαρβίνου. Εκλονίσθηκα τότε και είπα: «Θα πάω να προσευχηθώ, και, αν ο Χριστός είναι Θεός, θα μου παρουσιασθή να πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θα μου δείξει». Τόσο μου έκοβε. Επήγα και άρχισα μετάνοιες και προσευχή γιά ώρες, αλλά τίποτε!
Στο τέλος, τσακισμένος εσταμάτησα. Μου ήλθε τότε στην σκέψη κάτι που μου ’χε πει ο Κώστας: «Παραδέχομαι ότι ο Χριστός είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, δίκαιος, ενάρετος, τον Οποίο εμίσησαν από φθόνο γιά την αρετή Του και Τον καταδίκασαν οι συμπατριώτες Του».
«ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ» (Εφ. 4,26)!!!
Ο θυμός, ο καθαρός θυμός, είναι δύναμη της ψυχής.
Εάν ο εκ φύσεως πράος βοηθιέται μια φορά από τον χαρακτήρα του για την πνευματική του πρόοδο, ο θυμώδης βοηθιέται δυό φορές από την δύναμη που έχει ο χαρακτήρας του, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την αξιοποιήσει κατά των παθών του και του πονηρού.
«ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ»!!!
Με την ταπείνωση και την σιωπή δίνουμε τόπο στην οργή. Γιατί λέμε, ότι το φίδι είναι φρόνιμο; Παρόλο που έχει όπλο δυνατό, το δηλητήριο και μπορεί να μας κάνει κακό, λίγο θόρυβο αν ακούσει, αμέσως φεύγει. Δεν πάει κόντρα. Δίνει τόπο στην οργή. Έτσι και εσύ. Αν κανείς σου πει κανέναν λόγο και σε πειράξει, μην απαντάς. Αν σιωπήσεις, αφοπλίζεις τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου