«Ο ΘΕΟΣ, ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ»!!!
Το καλοκαίρι του 1981 ήμουν φιλοξενούμενος στην Ι. Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Εκεί με επλησίασε κάποιος προσκυνητής Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και μου είπε ότι αναλαμβάνει όλα τα έξοδα γιά την Αμερική, καθότι η Ιατρική έχει προχωρήσει και προβαίνει στην μεταμόσχευση νευρικών κυττάρων.
Η επιθυμία να ξανασταθώ στα πόδια μου και να περπατήσω άναψε μέσα μου, με αποτέλεσμα να φουντώσουν οι λογισμοί, μήπως πρέπει να προβώ στο ανωτέρω εγχείρημα. Τους λογισμούς μου εξαγόρευσα στους Πατέρες της Ι. Μονής, που με φιλοξενούσε, αλλά αυτοί με αποθάρρυναν, λέγοντας:
«Κώστα, κάθησε φρόνιμα… μην πας γυρεύοντας…».
Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.
Γι’ αυτό, όταν οι άνθρωποι σας ζητούν να προσευχηθήτε γιά κάποιον άρρωστο, να τους λέτε να προσευχηθούν και αυτοί ή τουλάχιστον, να αγωνισθούν να κόψουν τα κουσούρια τους.
Μερικοί άνθρωποι έρχονται και μου λένε: «Κάνε με καλά, έμαθα ότι μπορείς να με βοηθήσεις». Θέλουν όμως να βοηθηθούν, χωρίς οι ίδιοι να καταβάλλουν καθόλου προσπάθεια. Λες λ.χ. στον άλλον: «Μην τρως γλυκά, κάνε αυτήν την θυσία, γιά να σε βοηθήσει ο Θεός». Και σου λένε: «Γιατί; Δεν μπορεί να με κάνει καλά ο Θεός;»
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙ΄ ΑΠΟΚΤΗΣΙΝ, ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΗΣΥΧΙΑΣ!
<<Σκοπός είναι, ο άνθρωπος να τα αξιοποιεί όλα γιά αγώνα! Να προσπαθήσει να αποκτήσει την εσωτερική ησυχία. Να αξιοποιήσει τον θόρυβο βάζοντας δεξιό λογισμό. Όλη η βάση είναι η καλή αντιμετώπιση. Όλα με καλούς λογισμούς να τα αντιμετωπίζει. Μέσα στον θόρυβο, αν πετύχει την εσωτερική ησυχία, έχει πολλή αξία! Αν δεν πετύχει την ησυχία μέσα στην ανησυχία, ούτε στην ησυχία θα ησυχάσει! Όταν έλθη στον άνθρωπο η εσωτερική ησυχία, ησυχάζουν όλα μέσα του, και τίποτε δεν τον ενοχλεί! Αν θέλει την εξωτερική ησυχία, γιά να ησυχάσει εσωτερικά, όταν βρεθή στην ησυχία, την ημέρα θα πάρει ένα καλάμι και θα διώχνει τα τζιτζίκια και το βράδυ θα διώχνει τα τσακάλια, γιά να μην τον ενοχλούν… Θα διώχνει, δηλαδή, αυτά που θα μαζεύει ο διάβολος… Τί νομίζετε; Ποιά είναι η δουλειά του; Όλα μας τα φέρνει ανάποδα ο διάβολος, μέχρι που μας αναποδογυρίζει...
Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!
<<Φυσικά, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν, δυστυχώς, θορυβώδη μέσα ακόμη και γιά μικρές εξυπηρετήσεις, αν βρεθή κανείς γιά ένα διάστημα κάπου που έχει φασαρία, θα πρέπει να καλλιεργήσει καλούς λογισμούς. Δεν μπορείς να πεις, «μη χρησιμοποιείς αυτό, μη χρησιμοποιείς εκείνο, γιατί κάνει θόρυβο», αλλά να φέρνεις αμέσως καλό λογισμό. Π.χ. ακούς ψεκαστήρα και νομίζεις περνά ελικόπτερο. Να σκεφθής: “Μπορεί να ήταν αυτήν την ώρα μία αδελφή άρρωστη βαρειά και να ερχόταν ένα ελικόπτερο να την πάρει γιά το Νοσοκομείο. Τι στενοχώρια θα είχα τότε; Δόξα τω Θεώ, είμασθε όλες καλά”! Εδώ χρειάζεται το μυαλό και η εξυπνάδα, η τέχνη να φέρεις καλό λογισμό. Ακούς π.χ. τον θόρυβο της μπετονιέρας, του αναβατόρ κ.λπ. Να πεις: “Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται βομβαρδισμός, δεν γκρεμίζονται σπίτια. Οι άνθρωποι έχουν ειρήνη και χτίζουν σπίτια”!
ΗΣΥΧΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ, ΗΡΕΜΙΑ!!
<<Όταν δεν είμασθε εμείς αιτία γιά τον θόρυβο που υπάρχει, δεν πειράζει, ο Θεός βλέπει. Αλλά, όταν εμείς είμασθε αιτία, τότε είναι κακό. Γιʹ αυτό πάντα πρέπει να προσέχουμε, να μην ενοχλούμε τους άλλους. Αν ένας δεν θέλει να προσευχηθή, τουλάχιστον να μη βάζει παράσιτα και στους άλλους. Αν καταλαβαίνατε την μεγάλη ζημιά που κάνετε στον άλλον που προσεύχεται, θα προσέχατε πάρα πολύ! Γιατί, αν κανείς δεν το νιώσει σαν μία ανάγκη προσωπική και σαν βοήθεια γιά το σύνολο, ώστε να το κάνη με την καρδιά του από αγάπη, και όχι αναγκαστικά ή σαν πειθαρχία, αυτό δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Όταν το κάνη με σφίξιμο, σαν μία πειθαρχία, και λέει, “τώρα πρέπει να περπατήσω έτσι, γιά να μην ενοχλήσω, τώρα πρέπει να μην περπατήσω ελεύθερα...”, είναι βάσανο! Σκοπός είναι να το κάνη με την καρδιά του, με χαρά, επειδή ο άλλος προσεύχεται, επικοινωνεί με τον Θεό!! Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο! Ό,τι κάνει κανείς με την καρδιά του, το χαίρεται και τον βοηθάει! Όταν το αισθανθή σαν ανάγκη να σεβασθή τον άλλον που προσεύχεται, αισθάνεται ένα δέος μετά! Και όταν κανείς σέβεται τον άλλον, τότε τον εαυτό του δεν τον υπολογίζει, γιατί δεν έχει φιλαυτία αλλά φιλότιμο.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ!!
Ο Γέροντας Ιάκωβος ευλαβείτο τον Γέροντα Παΐσιο και όταν πήγα, μου έδωσε, να του δώσω κάτι γιά ευλογία και πρόσθεσε:
«Να πης στον Γέροντα Παΐσιο, όταν βγει στην Θεσσαλονίκη, ας έλθη να μας δει. Εγώ, Γιαννάκη μου, είναι δύσκολο να δω τον Γέροντα, γιατί πρέπει να περάσω βουνά, λαγκάδια, θάλασσα, που δεν το επιτρέπει η υγεία μου και εξ άλλου ο Γέροντας Παΐσιος είναι Άγιος, ενώ εγώ είμαι αμαρτωλός και ανάξιος».
Επίσης μου έδωσε και 5.000 δραχμές να ανάψω κερί στο Εκκλησάκι του.
«ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ, ΑΝ ΘΕΛΕΙ, ΤΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ»
<<Όταν δεν είμασθε εμείς αιτία γιά τον θόρυβο που υπάρχει, δεν πειράζει, ο Θεός βλέπει. Αλλά, όταν εμείς είμασθε αιτία, τότε είναι κακό. Γιʹ αυτό πάντα πρέπει να προσέχουμε, να μην ενοχλούμε τους άλλους. Αν ένας δεν θέλει να προσευχηθή, τουλάχιστον να μη βάζει παράσιτα και στους άλλους. Αν καταλαβαίνατε την μεγάλη ζημιά που κάνετε στον άλλον που προσεύχεται, θα προσέχατε πάρα πολύ! Γιατί, αν κανείς δεν το νιώσει σαν μία ανάγκη προσωπική και σαν βοήθεια γιά το σύνολο, ώστε να το κάνη με την καρδιά του από αγάπη, και όχι αναγκαστικά ή σαν πειθαρχία, αυτό δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Όταν το κάνη με σφίξιμο, σαν μία πειθαρχία, και λέει, “τώρα πρέπει να περπατήσω έτσι, γιά να μην ενοχλήσω, τώρα πρέπει να μην περπατήσω ελεύθερα...”, είναι βάσανο! Σκοπός είναι να το κάνη με την καρδιά του, με χαρά, επειδή ο άλλος προσεύχεται, επικοινωνεί με τον Θεό!! Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο! Ό,τι κάνει κανείς με την καρδιά του, το χαίρεται και τον βοηθάει! Όταν το αισθανθή σαν ανάγκη να σεβασθή τον άλλον που προσεύχεται, αισθάνεται ένα δέος μετά! Και όταν κανείς σέβεται τον άλλον, τον ίδιο τον εαυτό του σέβεται και τότε τον εαυτό του δεν τον υπολογίζει, γιατί δεν έχει φιλαυτία αλλά φιλότιμο.
Η ΗΣΥΧΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!!!
ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΚΑI ΤA ΑΓΙΑ EΡΗΜΙΚΑ ΜΕΡΗ...
<<Το ανήσυχο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας κατέστρεψε, δυστυχώς, με τον δήθεν πολιτισμό του, ακόμη και τα άγια ερημικά μέρη, που γαληνεύουν και αγιάζουν τις ψυχές. Ο ανήσυχος άνθρωπος δεν ησυχάζει ποτέ. Δεν άφησαν πουθενά τόπο ήσυχο. Ακόμη και τους Αγίους Τόπους τους έχουν χαλάσει τώρα... Όπως αναφέρεται και στον βίο της Ερημίτιδος Φωτεινής, στην έρημο, όπου είχε ασκητέψει, έκαναν μετά περίπτερα, καντίνες κ.τ.λ. … Μέσα στα ασκητήρια, όπου ασκήτεψαν τόσοι μοναχοί, τόσοι Άγιοι, πουλούσαν αναψυκτικά οι Άγγλοι… Πάει η έρημος… Σπίτια, ραδιόφωνα, μαγαζιά, ξενοδοχεία, αεροδρόμια… Έγινε αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: “Εκεί που κρεμούν τώρα τα παλληκάρια τα καρυοφίλια, θα έλθη καιρός που θα κρεμούν οι γύφτοι τα όργανα!”... Θέλω να πω, έτσι καταντήσαμε και εμείς, εκεί που ασκήτευαν, που είχαν τα κομποσχοίνια οι μοναχοί, τώρα έχουν ραδιόφωνα, αναψυκτικά... Ε, φαίνεται, μετά από λίγα χρόνια δεν θα χρειάζονται αυτά. Όπως δείχνουν τα πράγματα, γενικά, φαίνεται η ζωή πλησιάζει στο τέλος. Τελειώνει η ζωή, τελειώνει και αυτός ο κόσμος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου