Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται
- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;
- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.
- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
- Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τα ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.
Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;». «Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά». «Μα πως; Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς, όταν έχης ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για ‘κεί;». «Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνης καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια». Εμ πως, με μαγικό τρόπο θα γίνουν καλά;
Και βλέπεις, πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα που τα προκάλεσαν οι αμαρτίες τους, δεν πηγαίνουν στον πνευματικό που μπορεί να τους βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν να εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λένε το ιστορικό τους, τους συμβουλεύονται για τα προβλήματά τους και, αν έχουν να περάσουν ένα ποτάμι, τους ρίχνουν μέσα και ή πνίγονται ή βγαίνουν , αλλά που βγαίνουν… Ενώ, αν πάνε να εξομολογηθούν στον πνευματικό, θα περάσουν στην άλλη όχθη από την γέφυρα άνετα, γιατί με το μυστήριο της εξομολογήσεως ενεργεί η Χάρις του Θεού και λυτρώνονται.
- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;
- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.
- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
- Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τα ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.
Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;». «Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά». «Μα πως; Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς, όταν έχης ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για ‘κεί;». «Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνης καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια». Εμ πως, με μαγικό τρόπο θα γίνουν καλά;
Και βλέπεις, πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα που τα προκάλεσαν οι αμαρτίες τους, δεν πηγαίνουν στον πνευματικό που μπορεί να τους βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν να εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λένε το ιστορικό τους, τους συμβουλεύονται για τα προβλήματά τους και, αν έχουν να περάσουν ένα ποτάμι, τους ρίχνουν μέσα και ή πνίγονται ή βγαίνουν , αλλά που βγαίνουν… Ενώ, αν πάνε να εξομολογηθούν στον πνευματικό, θα περάσουν στην άλλη όχθη από την γέφυρα άνετα, γιατί με το μυστήριο της εξομολογήσεως ενεργεί η Χάρις του Θεού και λυτρώνονται.
Πηγή: Από το βιβλίο: "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄.
Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη.
Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;».
«Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά».
«Μα πως;
Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς, όταν έχης ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για ‘κεί;».
«Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν.
Αυτά είναι παραμύθια.
Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνης καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια»
Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;».
«Όχι. Ήρθα να με κάνης καλά».
«Μα πως;
Πρέπει να μετανοήσης για τα σφάλματά σου, να εξομολογήσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς, όταν έχης ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για ‘κεί;».
«Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν.
Αυτά είναι παραμύθια.
Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνης καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια»
Πηγή: Από το βιβλίο: "Γέροντος Παϊσίου Λόγοι", Τόμος Γ΄
Έχουν απομακρυνθή οι άνθρωποι από το μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη.
«Η βοήθεια του Θεού δεν εμποδίζεται ούτε από ανθρώπους ούτε από δαίμονες.
Δεν είναι τίποτε δύσκολο γιά τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σʹ εμάς τους ανθρώπους είναι η ολιγοπιστία, μέ την οποία εμποδίζουμε τίς μεγάλες θείες δυνάμεις νά μας πλησιάσουν».
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Δεν είναι τίποτε δύσκολο γιά τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σʹ εμάς τους ανθρώπους είναι η ολιγοπιστία, μέ την οποία εμποδίζουμε τίς μεγάλες θείες δυνάμεις νά μας πλησιάσουν».
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Γέροντα, δεν αγωνίζομαι όσο θα έπρεπε και αυτό με στενοχωρεί.
– Κοίταξε, να δοξάζης τον Θεό.
– Πιό πολύ, Γέροντα, παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρήση, παρά Τον δοξολογώ.
– Και αυτό καλό είναι, αλλά καλύτερα να Τον δοξολογής. Μέσα στην δοξολογία υπάρχει και μετάνοια, η οποία, επειδή έχει ταπείνωση, φέρνει την θεία παρηγοριά. Το «δόξα σοι ο Θεός» σημαίνει και «συγχώρεσε, Θεέ μου, τις αμαρτίες μου, για να Σε δοξολογώ, όπως Σε δοξολογούν οι Άγγελοι».
– Μερικές φορές, Γέροντα, δεν αρχίζω την προσευχή ζητώντας το έλεος του Θεού για την αμαρτωλότητά μου, αλλά ξεκινώ με δοξολογία. Μήπως αυτό δεν είναι σωστό;
– Έτσι να κάνης. Δεν είπαμε ότι η δοξολογία έχει μέσα και μετάνοια; Στην δοξολογία κλίνουν οι πρόσχαροι άνθρωποι. Βλέπεις, άλλη ψυχή λυπάται πολύ από φιλότιμο για μια πτώση της και στην συνέχεια συγκινεί πολύ τον Θεό με την μετάνοιά της.
Άλλη, αφού μετανοήση, ευχαριστεί και δοξολογεί μέρα‐νύχτα τον Θεό, που την λύτρωσε από την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή της, και χαίρεται ο Θεός από το φιλότιμο παιδί Του.
Γέροντα, μου είναι πιο εύκολο να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία ή στους
Αγίους παρά να λέω την ευχή. Είναι φυσικό να συμβαίνη αυτό;
– Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η ευχή έχει άλλο νόημα· με την ευχή συνδέεται κανείς με τον Χριστό, ενώνεται ο νούς του με τον Θεό. Αλλά πρέπει ο νούς να είναι στην ευχή· αυτό είναι το μυστικό. Όταν κάνουμε πολλά κομποσχοίνια στον έναν ή στον άλλον Άγιο, καλό είναι και αυτό, αλλά δεν βοηθάει στην αδιάλειπτη προσευχή. Να συνηθίζης να λές περισσότερο την ευχή, για να κινήται ο νούς πολλές φορές στο «Κύριε Ιησού Χριστέ», και έτσι θα βρίσκεσαι φυσιολογικά στην αδιάλειπτη προσευχή, η οποία περιορίζεται συνήθως στο «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», το οποίο πρέπει να λέμε «εν όλη τη καρδία και εν όλη τη ψυχή και εν όλη τη διανοία»111. Άλλο είναι όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για να επέμβη, να βοηθήση σε κάποιο πρόβλημα.
Αυτό το λέω από δική μου πείρα, πώς βοηθιέμαι εγώ· δεν ξέρω εάν βοηθάη και άλλους.
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή, για να ενωθούμε με τον Θεό. Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Επαναλαμβάνουμε δηλαδή πολλές φορές το γλυκύτατο όνομα του Χριστού, όχι γιατί ο Χριστός δεν ακούει με μια φορά που θα Τον επικαλεσθούμε, αλλά για να ενωθή ο νούς μας μαζί Του, αφού ο Χριστός είναι για μας το πάν και σ' Αυτόν θα καταλήξουμε.
– Κοίταξε, να δοξάζης τον Θεό.
– Πιό πολύ, Γέροντα, παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρήση, παρά Τον δοξολογώ.
– Και αυτό καλό είναι, αλλά καλύτερα να Τον δοξολογής. Μέσα στην δοξολογία υπάρχει και μετάνοια, η οποία, επειδή έχει ταπείνωση, φέρνει την θεία παρηγοριά. Το «δόξα σοι ο Θεός» σημαίνει και «συγχώρεσε, Θεέ μου, τις αμαρτίες μου, για να Σε δοξολογώ, όπως Σε δοξολογούν οι Άγγελοι».
– Μερικές φορές, Γέροντα, δεν αρχίζω την προσευχή ζητώντας το έλεος του Θεού για την αμαρτωλότητά μου, αλλά ξεκινώ με δοξολογία. Μήπως αυτό δεν είναι σωστό;
– Έτσι να κάνης. Δεν είπαμε ότι η δοξολογία έχει μέσα και μετάνοια; Στην δοξολογία κλίνουν οι πρόσχαροι άνθρωποι. Βλέπεις, άλλη ψυχή λυπάται πολύ από φιλότιμο για μια πτώση της και στην συνέχεια συγκινεί πολύ τον Θεό με την μετάνοιά της.
Άλλη, αφού μετανοήση, ευχαριστεί και δοξολογεί μέρα‐νύχτα τον Θεό, που την λύτρωσε από την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή της, και χαίρεται ο Θεός από το φιλότιμο παιδί Του.
Γέροντα, μου είναι πιο εύκολο να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία ή στους
Αγίους παρά να λέω την ευχή. Είναι φυσικό να συμβαίνη αυτό;
– Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η ευχή έχει άλλο νόημα· με την ευχή συνδέεται κανείς με τον Χριστό, ενώνεται ο νούς του με τον Θεό. Αλλά πρέπει ο νούς να είναι στην ευχή· αυτό είναι το μυστικό. Όταν κάνουμε πολλά κομποσχοίνια στον έναν ή στον άλλον Άγιο, καλό είναι και αυτό, αλλά δεν βοηθάει στην αδιάλειπτη προσευχή. Να συνηθίζης να λές περισσότερο την ευχή, για να κινήται ο νούς πολλές φορές στο «Κύριε Ιησού Χριστέ», και έτσι θα βρίσκεσαι φυσιολογικά στην αδιάλειπτη προσευχή, η οποία περιορίζεται συνήθως στο «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», το οποίο πρέπει να λέμε «εν όλη τη καρδία και εν όλη τη ψυχή και εν όλη τη διανοία»111. Άλλο είναι όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για να επέμβη, να βοηθήση σε κάποιο πρόβλημα.
Αυτό το λέω από δική μου πείρα, πώς βοηθιέμαι εγώ· δεν ξέρω εάν βοηθάη και άλλους.
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή, για να ενωθούμε με τον Θεό. Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Επαναλαμβάνουμε δηλαδή πολλές φορές το γλυκύτατο όνομα του Χριστού, όχι γιατί ο Χριστός δεν ακούει με μια φορά που θα Τον επικαλεσθούμε, αλλά για να ενωθή ο νούς μας μαζί Του, αφού ο Χριστός είναι για μας το πάν και σ' Αυτόν θα καταλήξουμε.
111 Βλ. Ματθ. 22, 37· Μάρκ. 12, 30· Λουκ. 10, 27.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 116
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 116
Για την κάθαρση της καρδιάς χρειάζεται ευχή«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,
και αγώνας
– Γέροντα, πώς καθαρίζει η καρδιά;
– Με την ταπείνωση, την ανεξικακία, την θυσία, την ανιδιοτέλεια, την εξαγόρευση, την άσκηση, την προσευχή, και προπαντός με την ευχή, καθαρίζει η καρδιά.
Η ευχή πετάει όλη την σαβούρα που έχει η καρδιά.
– Μπορεί, Γέροντα, μόνο με την ευχή να καθαρίση η καρδιά; – Όχι, δεν γίνεται η κάθαρση μόνο με την ευχή, αν παράλληλα δεν υπάρχη ταπείνωση και δεν γίνεται ο ανάλογος αγώνας. Αν προσεύχεσαι και δεν προσπαθής να τηρήσης και τα άλλα που είπα, τότε χαμένος κόπος.
Ή, αν τηρής εκείνα και παραμελής την προσευχή, πάλι χαμένος κόπος.
Αγωνίζεσαι και συγχρόνως
προσεύχεσαι, ζητάς την βοήθεια του Θεού με την προσευχή, και έτσι σιγά-σιγά καθαρίζει η καρδιά. Αγώνας και προσευχή πάνε μαζί.
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή,
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,
για να ενωθούμε με τον Θεό.
Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
και αγώνας
– Γέροντα, πώς καθαρίζει η καρδιά;
– Με την ταπείνωση, την ανεξικακία, την θυσία, την ανιδιοτέλεια, την εξαγόρευση, την άσκηση, την προσευχή, και προπαντός με την ευχή, καθαρίζει η καρδιά.
Η ευχή πετάει όλη την σαβούρα που έχει η καρδιά.
– Μπορεί, Γέροντα, μόνο με την ευχή να καθαρίση η καρδιά; – Όχι, δεν γίνεται η κάθαρση μόνο με την ευχή, αν παράλληλα δεν υπάρχη ταπείνωση και δεν γίνεται ο ανάλογος αγώνας. Αν προσεύχεσαι και δεν προσπαθής να τηρήσης και τα άλλα που είπα, τότε χαμένος κόπος.
Ή, αν τηρής εκείνα και παραμελής την προσευχή, πάλι χαμένος κόπος.
Αγωνίζεσαι και συγχρόνως
προσεύχεσαι, ζητάς την βοήθεια του Θεού με την προσευχή, και έτσι σιγά-σιγά καθαρίζει η καρδιά. Αγώνας και προσευχή πάνε μαζί.
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή,
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,
για να ενωθούμε με τον Θεό.
Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» - 80 -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου