Οι χριστιανοί θα διωχθούν ξανά....
“…. Οι χριστιανοί θα διωχθούν ξανά. Θα μηχανευτούν οι εχθροί του
χριστιανισμού πολλά, αλλά από τον διωγμό που θα προκύψει, ο
χριστιανισμός ολόκληρος θα ενωθεί. Όχι όμως έτσι που το θέλουν αυτοί που
μηχανεύονται την παγκόσμια ένωση των θρησκειών, θέλοντας να υπάρξει
επικεφαλής ένας θρησκευτικός ηγέτης.
Θα ενωθεί επειδή οι καταστάσεις που θα δημιουργηθούν θα έχουν ως αποτέλεσμα να ξεχωρίσουν τα πρόβατα το Χριστού από τα ερίφια. Το κάθε πρόβατο θα κοιτά να είναι κοντά με τα άλλα πρόβατα και έτσι θα πραγματοποιηθεί το “μία ποίμνη, είς ποιμήν”. Προσέξατε; Το βλέπουμε εν μέρει να πραγματοποιείται: οι χριστιανοί έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ανθυγιεινό κλίμα και προσπαθούν να φεύγουν από τις αρρωστημένες καταστάσεις. Η άλλη μερίδα θα τρέχει κατά χιλιάδες στα μοναστήρια και στις εκκλησίες.
Σε λίγο θα δείτε σε μια πόλη να υπάρχουν μόνο δύο μερίδες ανθρώπων: αυτοί που θα ζουν άσωτοι και μακριά από το Χριστό ζωή και οι άλλοι, που θα τρέχουν στις αγρυπνίες και στα προσκυνήματα. Μεσαία κατάσταση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει“…
Από το βιβλίο “Σκεύος Εκλογής: Γέρων Παΐσιος 1924-1994” του ιερομονάχου Χριστοδούλου του Αγιορείτου.
Η αδελφοσύνη
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
– Γέροντα, ανησυχώ, όταν λέτε ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια.
Να είστε αγαπημένες, μονοιασμένες, καταρτισμένες πνευματικά, να έχετε παλληκάρια, να είστε ένα σώμα, και μη φοβάστε τίποτε. Βοηθάει μετά ο Θεός.Να καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Να έχετε τέτοια αγάπη πού έχει η μάνα για το παιδί. Να υπάρχει η αδελφοσύνη, η θυσία. Θα περάσουμε σιγά-σιγά δύσκολες μέρες.
Φυσικά εμείς οι μοναχοί φεύγουμε από τον κόσμο και αφήνουμε γνωστούς και συγγενείς, για να μπούμε στην μεγάλη οικογένεια του Αδάμ-του Θεού.
Οι λαϊκοί όμως επιβάλλεται να έχουν σχέσεις με γνωστούς και συγγενείς πού ζουν πνευματικά, για να βοηθιούνται. Ο Χριστιανός πού αγωνίζεται μέσα στον κόσμο βοηθιέται, όταν έχει σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους. Όσο πνευματικά και να ζη κανείς, έχει ανάγκη – ιδίως στην εποχή πού ζούμε – από την καλή συντροφιά.
Η επαφή με πνευματικούς ανθρώπους πολύ τον βοηθάει – περισσότερο και από την πνευματική μελέτη -, διότι αυτή η χαρά του πνευματικού συνδέσμου του δίνει όρεξη μεγάλη, για να αγωνίζεται πνευματικά.
Ακόμη και στην εργασία, σε μιά δημόσια υπηρεσία κ.λπ., καλά είναι να γνωρίζωνται μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι, για να αλληλοβοηθιούνται. Μπορεί, ας υποθέσουμε, να παρουσιασθή ένα πρόβλημα μεταξύ συναδέλφων, να χρειάζωνται άλληλοσυμπαράσταση και να διστάζη ο ένας να μιλήση στον άλλον, αν δεν γνωρίζωνται.
– Στις μέρες μας και να μη θέλουν να δεθούν οι πνευματικοί άνθρωποι, θα τους αναγκάση ο διάβολος να δεθούν. Ο διάβολος με την πολλή του κακία κάνει το μεγαλύτερο καλό σήμερα στον κόσμο. Γιατί, ας πούμε, ένας πατέρας που είναι πιστός και θέλει λ.χ. να κάνη φροντιστήριο στα παιδιά του, θα είναι αναγκασμένος να βρη έναν καλό και πιστό δάσκαλο, για να βάλη στο σπίτι του. Ένας δάσκαλος πάλι που είναι πιστός και θέλει να κάνη φροντιστήριο σε παιδιά, γιατί δεν διορίσθηκε ακόμη, θα ζητά να βρη μια οικογένεια καλή, για να νιώθη ασφάλεια.
Ή ένας τεχνίτης που ζη πνευματικά, είτε ελαιοχρωματιστής είναι είτε ηλεκτρολόγος κ.λπ., θα ψάχνη να βρη να δουλέψη σε μια καλή οικογένεια, ώστε να νιώθη άνετα, γιατί σ᾿ ένα κοσμικό σπίτι θα βρίσκη τον μπελά του. Ένας χριστιανός νοικοκύρης πάλι θα ψάχνη να βάλη στο σπίτι του έναν καλό τεχνίτη, που να είναι και πιστός άνθρωπος. Έτσι θα ψάχνη και ο ένας και ο άλλος να βρη έναν πνευματικό άνθρωπο, για να μπορή να συνεργασθή.
Σιγά-σιγά λοιπόν θα γνωρισθούν μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι από όλα τα επαγγέλματα και από όλες τις επιστήμες. Τελικά ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Θα χωρίσουν λοιπόν τα πρόβατα από τα γίδια και θα ζούν ως «μία ποίμνη, εις ποιμήν» [1]. Και βλέπεις, άλλοτε στα χωριά είχαν τσομπάνο και ο κάθε χωρικός έδινε τα πρόβατα η τα γίδια που είχε, άλλος πέντε, άλλος δέκα, και βοσκούσαν πρόβατα και γίδια μαζί, γιατί τα γίδια τότε ήταν φρόνιμα και δεν χτυπούσαν με τα κέρατα τα πρόβατα. Τώρα τα γίδια αγρίεψαν και χτυπούν άσχημα τα πρόβατα του Χριστού. Τα πρόβατα πάλι ψάχνουν καλό βοσκό και κοπάδι μόνον από πρόβατα. Γιατί έτσι που έγινε ο κόσμος, είναι μόνο για όσους ζουν στην αμαρτία.
Γι᾿ αυτό θα χωρίζωνται οι άνθρωποι και θα ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια. Όσοι θα θέλουν να ζήσουν πνευματική ζωή, σιγά-σιγά δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ᾿ αυτόν τον κόσμο· θα ψάχνουν να βρουν τους ομοίους τους, ανθρώπους του Θεού, να βρουν Πνευματικό, και θα απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την αμαρτία. Και αυτό το καλό το κάνει τώρα ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη. Έτσι βλέπουμε, όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στα χωριά, άλλους να τρέχουν στα νταούλια, στα μπουζούκια κ.λπ., να ζουν αδιάφορα, και άλλους να τρέχουν στις αγρυπνίες, στις παρακλήσεις, στις πνευματικές συγκεντρώσεις, και οι άνθρωποι αυτοί να είναι δεμένοι μεταξύ τους. Στα δύσκολα χρόνια δημιουργείται μια αδελφοσύνη πολύ δυνατή. Στον πόλεμο δυό χρόνια ζήσαμε μαζί οι στρατιώτες στην διλοχία και ήμασταν περισσότερο δεμένοι και από αδέλφια, επειδή ζήσαμε όλοι μαζί τις δυσκολίες, τους κινδύνους.
Ήμασταν τόσο συνδεδεμένοι, που έλεγε ο ένας τον άλλον «αδελφό». Ήταν κοσμικοί άνθρωποι, με κοσμικά φρονήματα, και όμως δεν ήθελε να χωρισθή ο ένας από τον άλλον. Ούτε Ευαγγέλιο είχαν διαβάσει ούτε πνευματικά βιβλία. Είχαν την απλή κοσμική μόρφωση, με την καλή έννοια, αλλά είχαν το μεγαλύτερο από όλα, την αγάπη, την αδελφοσύνη. Τώρα τελευταία πέθανε ένας συστρατιώτης μας και μαζεύτηκαν στην κηδεία του οι άλλοι από όλα τα μέρη. Ήρθε και εδώ προ ημερών ένας συστρατιώτης μου να με δη. Πως με αγκάλιασε! Δεν μπορούσα να βγω από τα χέρια του.
Τώρα πολεμάμε με τον διάβολο. Γι᾿ αυτό κοιτάξτε να αδελφωθήτε πιο πολύ. Έτσι θα συμβαδίσουμε όλοι μαζί στον δρόμο που χαράξαμε, στο απότομο μονοπάτι της ανηφόρας για τον γλυκύ Γολγοθά.
1 Ιω. 10, 16.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» –
https://choratouaxoritou.gr/…
Θα ενωθεί επειδή οι καταστάσεις που θα δημιουργηθούν θα έχουν ως αποτέλεσμα να ξεχωρίσουν τα πρόβατα το Χριστού από τα ερίφια. Το κάθε πρόβατο θα κοιτά να είναι κοντά με τα άλλα πρόβατα και έτσι θα πραγματοποιηθεί το “μία ποίμνη, είς ποιμήν”. Προσέξατε; Το βλέπουμε εν μέρει να πραγματοποιείται: οι χριστιανοί έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ανθυγιεινό κλίμα και προσπαθούν να φεύγουν από τις αρρωστημένες καταστάσεις. Η άλλη μερίδα θα τρέχει κατά χιλιάδες στα μοναστήρια και στις εκκλησίες.
Σε λίγο θα δείτε σε μια πόλη να υπάρχουν μόνο δύο μερίδες ανθρώπων: αυτοί που θα ζουν άσωτοι και μακριά από το Χριστό ζωή και οι άλλοι, που θα τρέχουν στις αγρυπνίες και στα προσκυνήματα. Μεσαία κατάσταση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει“…
Από το βιβλίο “Σκεύος Εκλογής: Γέρων Παΐσιος 1924-1994” του ιερομονάχου Χριστοδούλου του Αγιορείτου.
Η αδελφοσύνη
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
– Γέροντα, ανησυχώ, όταν λέτε ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια.
Να είστε αγαπημένες, μονοιασμένες, καταρτισμένες πνευματικά, να έχετε παλληκάρια, να είστε ένα σώμα, και μη φοβάστε τίποτε. Βοηθάει μετά ο Θεός.Να καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Να έχετε τέτοια αγάπη πού έχει η μάνα για το παιδί. Να υπάρχει η αδελφοσύνη, η θυσία. Θα περάσουμε σιγά-σιγά δύσκολες μέρες.
Φυσικά εμείς οι μοναχοί φεύγουμε από τον κόσμο και αφήνουμε γνωστούς και συγγενείς, για να μπούμε στην μεγάλη οικογένεια του Αδάμ-του Θεού.
Οι λαϊκοί όμως επιβάλλεται να έχουν σχέσεις με γνωστούς και συγγενείς πού ζουν πνευματικά, για να βοηθιούνται. Ο Χριστιανός πού αγωνίζεται μέσα στον κόσμο βοηθιέται, όταν έχει σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους. Όσο πνευματικά και να ζη κανείς, έχει ανάγκη – ιδίως στην εποχή πού ζούμε – από την καλή συντροφιά.
Η επαφή με πνευματικούς ανθρώπους πολύ τον βοηθάει – περισσότερο και από την πνευματική μελέτη -, διότι αυτή η χαρά του πνευματικού συνδέσμου του δίνει όρεξη μεγάλη, για να αγωνίζεται πνευματικά.
Ακόμη και στην εργασία, σε μιά δημόσια υπηρεσία κ.λπ., καλά είναι να γνωρίζωνται μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι, για να αλληλοβοηθιούνται. Μπορεί, ας υποθέσουμε, να παρουσιασθή ένα πρόβλημα μεταξύ συναδέλφων, να χρειάζωνται άλληλοσυμπαράσταση και να διστάζη ο ένας να μιλήση στον άλλον, αν δεν γνωρίζωνται.
– Στις μέρες μας και να μη θέλουν να δεθούν οι πνευματικοί άνθρωποι, θα τους αναγκάση ο διάβολος να δεθούν. Ο διάβολος με την πολλή του κακία κάνει το μεγαλύτερο καλό σήμερα στον κόσμο. Γιατί, ας πούμε, ένας πατέρας που είναι πιστός και θέλει λ.χ. να κάνη φροντιστήριο στα παιδιά του, θα είναι αναγκασμένος να βρη έναν καλό και πιστό δάσκαλο, για να βάλη στο σπίτι του. Ένας δάσκαλος πάλι που είναι πιστός και θέλει να κάνη φροντιστήριο σε παιδιά, γιατί δεν διορίσθηκε ακόμη, θα ζητά να βρη μια οικογένεια καλή, για να νιώθη ασφάλεια.
Ή ένας τεχνίτης που ζη πνευματικά, είτε ελαιοχρωματιστής είναι είτε ηλεκτρολόγος κ.λπ., θα ψάχνη να βρη να δουλέψη σε μια καλή οικογένεια, ώστε να νιώθη άνετα, γιατί σ᾿ ένα κοσμικό σπίτι θα βρίσκη τον μπελά του. Ένας χριστιανός νοικοκύρης πάλι θα ψάχνη να βάλη στο σπίτι του έναν καλό τεχνίτη, που να είναι και πιστός άνθρωπος. Έτσι θα ψάχνη και ο ένας και ο άλλος να βρη έναν πνευματικό άνθρωπο, για να μπορή να συνεργασθή.
Σιγά-σιγά λοιπόν θα γνωρισθούν μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι από όλα τα επαγγέλματα και από όλες τις επιστήμες. Τελικά ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Θα χωρίσουν λοιπόν τα πρόβατα από τα γίδια και θα ζούν ως «μία ποίμνη, εις ποιμήν» [1]. Και βλέπεις, άλλοτε στα χωριά είχαν τσομπάνο και ο κάθε χωρικός έδινε τα πρόβατα η τα γίδια που είχε, άλλος πέντε, άλλος δέκα, και βοσκούσαν πρόβατα και γίδια μαζί, γιατί τα γίδια τότε ήταν φρόνιμα και δεν χτυπούσαν με τα κέρατα τα πρόβατα. Τώρα τα γίδια αγρίεψαν και χτυπούν άσχημα τα πρόβατα του Χριστού. Τα πρόβατα πάλι ψάχνουν καλό βοσκό και κοπάδι μόνον από πρόβατα. Γιατί έτσι που έγινε ο κόσμος, είναι μόνο για όσους ζουν στην αμαρτία.
Γι᾿ αυτό θα χωρίζωνται οι άνθρωποι και θα ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια. Όσοι θα θέλουν να ζήσουν πνευματική ζωή, σιγά-σιγά δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ᾿ αυτόν τον κόσμο· θα ψάχνουν να βρουν τους ομοίους τους, ανθρώπους του Θεού, να βρουν Πνευματικό, και θα απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την αμαρτία. Και αυτό το καλό το κάνει τώρα ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη. Έτσι βλέπουμε, όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στα χωριά, άλλους να τρέχουν στα νταούλια, στα μπουζούκια κ.λπ., να ζουν αδιάφορα, και άλλους να τρέχουν στις αγρυπνίες, στις παρακλήσεις, στις πνευματικές συγκεντρώσεις, και οι άνθρωποι αυτοί να είναι δεμένοι μεταξύ τους. Στα δύσκολα χρόνια δημιουργείται μια αδελφοσύνη πολύ δυνατή. Στον πόλεμο δυό χρόνια ζήσαμε μαζί οι στρατιώτες στην διλοχία και ήμασταν περισσότερο δεμένοι και από αδέλφια, επειδή ζήσαμε όλοι μαζί τις δυσκολίες, τους κινδύνους.
Ήμασταν τόσο συνδεδεμένοι, που έλεγε ο ένας τον άλλον «αδελφό». Ήταν κοσμικοί άνθρωποι, με κοσμικά φρονήματα, και όμως δεν ήθελε να χωρισθή ο ένας από τον άλλον. Ούτε Ευαγγέλιο είχαν διαβάσει ούτε πνευματικά βιβλία. Είχαν την απλή κοσμική μόρφωση, με την καλή έννοια, αλλά είχαν το μεγαλύτερο από όλα, την αγάπη, την αδελφοσύνη. Τώρα τελευταία πέθανε ένας συστρατιώτης μας και μαζεύτηκαν στην κηδεία του οι άλλοι από όλα τα μέρη. Ήρθε και εδώ προ ημερών ένας συστρατιώτης μου να με δη. Πως με αγκάλιασε! Δεν μπορούσα να βγω από τα χέρια του.
Τώρα πολεμάμε με τον διάβολο. Γι᾿ αυτό κοιτάξτε να αδελφωθήτε πιο πολύ. Έτσι θα συμβαδίσουμε όλοι μαζί στον δρόμο που χαράξαμε, στο απότομο μονοπάτι της ανηφόρας για τον γλυκύ Γολγοθά.
1 Ιω. 10, 16.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» –
https://choratouaxoritou.gr/…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου