Μοναχός Παίσιος Αγιορείτης

Γέροντα, πώς εφαρμόζεται ή θεία δικαιοσύνη σέ κάποιον πού σφάλλει;
-Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Έσφαλες; Πρέπει νά τιμωρηθής. Ή θεία δικαιοσύνη λέει: Αναγνωρίζεις το λάθος σου καί μετανοείς; Συγχωρείσαι. Βλέπεις, ακόμη καί άπό τόν ανθρώπινο νόμο δικάζεται μέ επιείκεια κάποιος πού κάνει ένα έγκλημα, όταν μετανοή ειλικρινά καί πάη μόνος του καί τό όμολογή, ενώ δέν υπάρχει καμμία υποψία γιά το πρόσωπο του. Καί αν από τους ανθρώπους δικάζεται με επιείκεια, πόσο μάλλον άπό τον δικαιοκρίτη καί πολυεύσπλαχνο Θεό!
Είμαστε στα χέρια του Θεοϋ.
Ό Θεός μάς παρακολουθεί μέ ακρίβεια καί γνωρίζει την καρδιά του καθενός. Δεν θά μάς άδικήση.
Άφου υπάρχει θεία δικαιοσύνη καί θεία ανταπόδοση, καί δ Θεός μάς αγαπάει ό κυριώτερο απ' όλα -, ό,τι καλό κάνει κανείς δέν χάνεται.
Γι' αυτό είναι χαμένος, τελείως λειψός, όποιος ζητάει νά δικαιωθή άπό τους ανθρώπους.
Σήμερα ή ζωή μας έγινε άχαρη καί δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ό ηρωισμός, τό φιλότιμο. Ακόμη καί πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν νά ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε νά απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί πού δέν κολάζονται. Λογαριάζουν: ¨Αυτό κολάζει; δέν κολάζει. Άρα μπορώ νά τό απολαύσω.
Στο θέμα τής νηστείας π.χ. λένε: ¨Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει αλλάζει ή μέρα είναι αμαρτία³.
Δηλαδή, θέλουν καί τόν Παράδεισο νά μή χάσουν, άλλα καί αυτήν τήν ζωή νά τήν απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν καί τήν αμαρτία καί τήν κόλαση μέ τρόπο μπακαλίστικο. Άν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θά έλεγαν:
¨Ό Χριστός σταυρώθηκε καί υπέφερε τόσα γιά μένα κι έγώ πώς νά Τόν πληγώσω μέ μιά αμαρτωλή πράξη μου; Δέν θέλω νά πάω στην κόλαση, όχι γιά τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θά αντέξω νά στενοχωριέται ό Χριστός, πού θά είμαι στην κόλαση.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου.

ηλιας Στεφανου χαιντουτη

Γέροντα, νιώθω ότι δεν θα μου φθάση όλη μου η ζωή για να ζητώ το έλεος του Θεού.
– Θα σε ελεήση ο Θεός.
Μόνο να προσεύχεσαι απλά και συνέχεια, ζητώντας ταπεινά το έλεός Του για τον εαυτό σου και για όλους τους ανθρώπους. Όταν ζητάμε το έλεος του Θεού και αγωνιζώμαστε χωρίς άγχος, ταπεινά, με φιλότιμο, ο Θεός θα δώση και σ’ εμάς και στους άλλους ό,τι χρειάζεται.
– Μήπως, Γέροντα, εκτός από το έλεος του Θεού χρειάζεται να ζητώ και κάτι άλλο;
– Μέσα στο έλεος του Θεού υπάρχουν όλα. Αλλά, αν χρειάζεσαι και κάτι συγκεκριμένο, μπορείς να το ζητήσης από τον Θεό.
Ἦρθε ἕνας στὸ Καλύβι ποὺ ἦταν ἀπὸ τὴν Φλώρινα.
«Μέσα ἀπὸ τὴν Φλώρινα, τοῦ λέω, εἶσαι;».
«Ναί, ἀπὸ μέσα», μοῦ λέει. «Ἐσεῖς ἐκεῖ ἔχετε καὶ καλὸ μητροπολίτη», τοῦ λέω.
«Σὲ ποιά ὁμάδα παίζει;», μοῦ λέει.
Αὐτὸς νόμιζε ὅτι ἦταν ποδοσφαιριστής! Ἦταν προσηλωμένος στὸ ποδόσφαιρο. Οὔτε τὸν δεσπότη ἤξερε – τοὐλάχιστον τὸν Καντιώτη τὸν ξέρουν. Αὐτὰ δὲν δικαιολογοῦνται.
Ὄχι, ἄγνοια δὲν δικαιολογεῖται σήμερα στὸν κόσμο.
Λείπει ἡ καλὴ διάθεση, τὸ φιλότιμο. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει καλὴ διάθεση γιὰ νὰ γνωρίση τὸν Χριστό, θὰ Τὸν γνωρίση. Θὰ πάρη στροφή.

Καὶ ἂν δὲν βρεθῆ οὔτε ἕνας θεολόγος οὔτε ἕνας καλόγερος, καὶ δὲν ἀκούση τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἅμα ἔχη καλὴ διάθεση, θὰ πάρη στροφὴ ἢ ἀπὸ ἕνα φίδι ἢ ἀπὸ ἕνα θηρίο ἢ ἀπὸ μιὰ ἀστραπή, ἀπὸ ἕναν κατακλυσμό, ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο γεγονός. Θὰ τὸν οἰκονομήση ὁ Θεός!
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

Ηλιας Στεφάνου Χαιντούτη

 

Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του.
Οι Άγιοι χαίροντα, όταν ξεσηκώνονται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων.
Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάει βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον τη χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πιά στο τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19).

Βλέπεις, και κάθε Ακολουθία με τον ασπασμό των εικόνων αρχίζει και με τον ασπασμό τελειώνει. Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν!
– Γέροντα, στην Παράκληση της Παναγίας, σε κάποιο Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»;
– Όταν κανείς δεν έχει ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δεν είναι τα χείλη του; Είναι μερικοί που, όταν προσκυνούν την εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν την ασπάζονται. Να, έτσι. (Ο Γέροντας ασπάσθηκε μια εικόνα, χωρίς να ακουσθεί ο ασπασμός). Ακούσατε τίποτε;
Γέροντος Παΐσιου.