– Γέροντα, μήπως πρέπει νὰ ἀγωνίζωμαι χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ ἂν διορθώθηκα;
Μήπως τὸ νὰ διορθωθῶ ἀνήκει στὸν Θεό;
– Ναί, νὰ ἀγωνίζεσαι καὶ νὰ τὰ ἀφήνης ὅλα στὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζης καὶ τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ δῆς ποῦ βρίσκεσαι, τί κάνεις. Βλέπεις, ὁ γιατρὸς πρῶτα ψάχνει νὰ βρῆ τὴν αἰτία ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται ὁ πυρετὸς καὶ μετὰ τί φάρμακο νὰ δώση στὸν ἄρρωστο, γιὰ νὰ ρίξη τὸν πυρετό. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ δηλαδὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νὰ βλέπη τὰ ἐλαττώματά του, πρέπει νὰ μπῆ μέσα του ἡ καλὴ ἀνησυχία, γιὰ νὰ ἀγωνισθῆ νὰ τὰ διορθώση. Ἐγὼ ἐξετάζω τὸν ἑαυτό μου καὶ βλέπω ὅτι ἔχω αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἐλαττώματα. Κάνω τὸν ἀγώνα μου, καὶ ἐξετάζω πάλι τὸν ἑαυτό μου:«Μέχρι χθὲς εἶχα αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἐλαττώματα. Ἔκοψα κανένα; Σ ̓ ἐκεῖνο ποῦ βρίσκομαι;». Καὶ μετὰ λέω στὸν Θεό:«Θεέ μου, κάνω ὅ,τι μπορῶ, ἀλλὰ βοήθησέ με Ἐσὺ νὰ διορθωθῶ, γιατὶ μόνος μου δὲν μπορῶ».
– Γέροντα, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὴν ἔχη τὴν δύναμη νὰ δῆ τὰ πάθη του;
– Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του. Γιατὶ τὸν εὐαίσθητο τὸν πειράζει καὶ ὁ διάβολος καὶ τὸν ρίχνειστὴν ἀπελπισία:«Γιατί νὰ ἔχης αὐτὸ τὸ πάθος; τοῦ λέει, κ αὶ γιατί ἔκανες ἐκεῖνο; καὶ πῶς τὸ ἄλλο; Ἄρα δὲν θὰ σωθῆς». Κι ἔτσι μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ ψυχιατρεῖο.
Μήπως τὸ νὰ διορθωθῶ ἀνήκει στὸν Θεό;
– Ναί, νὰ ἀγωνίζεσαι καὶ νὰ τὰ ἀφήνης ὅλα στὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζης καὶ τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ δῆς ποῦ βρίσκεσαι, τί κάνεις. Βλέπεις, ὁ γιατρὸς πρῶτα ψάχνει νὰ βρῆ τὴν αἰτία ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται ὁ πυρετὸς καὶ μετὰ τί φάρμακο νὰ δώση στὸν ἄρρωστο, γιὰ νὰ ρίξη τὸν πυρετό. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ δηλαδὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νὰ βλέπη τὰ ἐλαττώματά του, πρέπει νὰ μπῆ μέσα του ἡ καλὴ ἀνησυχία, γιὰ νὰ ἀγωνισθῆ νὰ τὰ διορθώση. Ἐγὼ ἐξετάζω τὸν ἑαυτό μου καὶ βλέπω ὅτι ἔχω αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἐλαττώματα. Κάνω τὸν ἀγώνα μου, καὶ ἐξετάζω πάλι τὸν ἑαυτό μου:«Μέχρι χθὲς εἶχα αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἐλαττώματα. Ἔκοψα κανένα; Σ ̓ ἐκεῖνο ποῦ βρίσκομαι;». Καὶ μετὰ λέω στὸν Θεό:«Θεέ μου, κάνω ὅ,τι μπορῶ, ἀλλὰ βοήθησέ με Ἐσὺ νὰ διορθωθῶ, γιατὶ μόνος μου δὲν μπορῶ».
– Γέροντα, μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὴν ἔχη τὴν δύναμη νὰ δῆ τὰ πάθη του;
– Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του. Γιατὶ τὸν εὐαίσθητο τὸν πειράζει καὶ ὁ διάβολος καὶ τὸν ρίχνειστὴν ἀπελπισία:«Γιατί νὰ ἔχης αὐτὸ τὸ πάθος; τοῦ λέει, κ αὶ γιατί ἔκανες ἐκεῖνο; καὶ πῶς τὸ ἄλλο; Ἄρα δὲν θὰ σωθῆς». Κι ἔτσι μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ ψυχιατρεῖο.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 16 ‐
Γέροντα, ταλαιπωροῦμαι ἀπὸ τὰ πάθη μου.
– Καταλαβαίνεις ὅτι ὑπάρχουν μέσα σου πάθη;
– Μερικὲς φορὲς τὸ καταλαβαίνω.
– Αὐτὸ εἶναι καλό· ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζη ὅτι ἔχει πάθη, ταπεινώνεται,ὁπότε ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
– Στενοχωριέμαι ὅμως ποὺ συνέχεια σφάλλω.
– Νὰ χαίρεσαι ποὺ συνέχεια σφάλλεις, γιατὶ ἔχεις ὑπερηφάνεια καὶ ἔτσι ταπεινώνεσαι.«Θεέ μου, αὐτὴ εἶμαι, νὰ λές. Βοήθησέ με. Ἂν δὲν μὲ βοηθήσης Ἐσύ,τίποτε δὲν μπορῶ νὰ κάνω». Μὴν ἀπελπίζεσαι. Ὅταν σφάλλουμε, ξεσκεπάζεται ὁ πραγματικὸς ἑαυτός μας, τὸν γνωρίζουμε καὶ προσπαθοῦμε νὰ διορθωθοῦμε. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο προχωροῦμε θετικὰ καὶ δὲν ζοῦμε μὲ ψευδαισθήσεις ὅτι πᾶμε καλά.
Ἐγὼ χαίρομαι, ὅταν ἐκδηλώνεται μιὰ ἀδυναμία μου, ὅταν ξεφυτρώνουν τὰ πάθη μου.Ἐὰν δὲν ξεφύτρωναν, θὰ νόμιζα ὅτι ἁγίασα, ἐνῶ οἱ σπόροι τῶν παθῶν θὰ ἦταν κρυμμένοι στὴν καρδιά μου. Ἔτσι κι ἐσύ, ὅταν θυμώσης ἢ πέσης στὴν κατάκριση, θὰ στενοχωρηθῆς φυσικά, γιατὶ ἔπεσες, ἀλλὰ πρέπει νὰ χαρῆς κιόλας, γιατὶ ἐκδηλώθηκε ἡ ἀδυναμία σου, ὁπότε θὰ ἀγωνισθῆς νὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτήν.
– Γέροντα, ὅταν κάποιο πάθος μου δὲν ἐκδηλώνεται γιὰ ἕνα διάστημα,σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει πιὰ μέσα μου;
– Ἂν ὑπάρχη μέσα σου ἕνα πάθος, κάποια στιγμὴ θὰ ἐκδηλωθῆ. Γι ̓ αὐτό, ὅταν ξέρης ὅτι μέσα σου κρύβεται κάποιο πάθος, πρέπει νὰ προσέχης. Ἂν ξέρης λ.χ. ὅτι κάπου ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί σου κρύβεται ἕνα φίδι, ὅταν βγαίνης ἔξω, θὰ ρίχνης καμμιὰ ματιὰ πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ θὰ προσέχης μήπως βγῆ καὶ σὲ τσιμπήση. Ἐπικίνδυνο δὲν εἶναι, ὅταν ξέρης ὅτι βρίσκεται ἐκεῖ τὸ φίδι καὶ ἔχης τὸν νοῦ σου πότε θὰ βγῆ, γιὰ νὰ τὸ σκοτώσης· ἐπικίνδυνο εἶναι, ὅταν δὲν ξέρης ὅτι εἶναι ἐκεῖ καί, ἐνῶ περπατᾶς ἀμέριμνη, μπορεῖ νὰ ἔρθη νὰ σὲ τσιμπήση. Θέλω νὰ πῶ, ἐπικίνδυνο εἶναι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν παρακολουθῆ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν γνωρίζη τὰ πάθη του. Ὅταν γνωρίζη τὰ πάθη του καὶ κάνη τὸν σχετικὸ ἀγώνα, τότε καὶ ὁ Χριστὸς τὸν βοηθάει γιὰ τὸ ξερρίζωμά τους
– Καταλαβαίνεις ὅτι ὑπάρχουν μέσα σου πάθη;
– Μερικὲς φορὲς τὸ καταλαβαίνω.
– Αὐτὸ εἶναι καλό· ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζη ὅτι ἔχει πάθη, ταπεινώνεται,ὁπότε ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
– Στενοχωριέμαι ὅμως ποὺ συνέχεια σφάλλω.
– Νὰ χαίρεσαι ποὺ συνέχεια σφάλλεις, γιατὶ ἔχεις ὑπερηφάνεια καὶ ἔτσι ταπεινώνεσαι.«Θεέ μου, αὐτὴ εἶμαι, νὰ λές. Βοήθησέ με. Ἂν δὲν μὲ βοηθήσης Ἐσύ,τίποτε δὲν μπορῶ νὰ κάνω». Μὴν ἀπελπίζεσαι. Ὅταν σφάλλουμε, ξεσκεπάζεται ὁ πραγματικὸς ἑαυτός μας, τὸν γνωρίζουμε καὶ προσπαθοῦμε νὰ διορθωθοῦμε. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο προχωροῦμε θετικὰ καὶ δὲν ζοῦμε μὲ ψευδαισθήσεις ὅτι πᾶμε καλά.
Ἐγὼ χαίρομαι, ὅταν ἐκδηλώνεται μιὰ ἀδυναμία μου, ὅταν ξεφυτρώνουν τὰ πάθη μου.Ἐὰν δὲν ξεφύτρωναν, θὰ νόμιζα ὅτι ἁγίασα, ἐνῶ οἱ σπόροι τῶν παθῶν θὰ ἦταν κρυμμένοι στὴν καρδιά μου. Ἔτσι κι ἐσύ, ὅταν θυμώσης ἢ πέσης στὴν κατάκριση, θὰ στενοχωρηθῆς φυσικά, γιατὶ ἔπεσες, ἀλλὰ πρέπει νὰ χαρῆς κιόλας, γιατὶ ἐκδηλώθηκε ἡ ἀδυναμία σου, ὁπότε θὰ ἀγωνισθῆς νὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτήν.
– Γέροντα, ὅταν κάποιο πάθος μου δὲν ἐκδηλώνεται γιὰ ἕνα διάστημα,σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει πιὰ μέσα μου;
– Ἂν ὑπάρχη μέσα σου ἕνα πάθος, κάποια στιγμὴ θὰ ἐκδηλωθῆ. Γι ̓ αὐτό, ὅταν ξέρης ὅτι μέσα σου κρύβεται κάποιο πάθος, πρέπει νὰ προσέχης. Ἂν ξέρης λ.χ. ὅτι κάπου ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί σου κρύβεται ἕνα φίδι, ὅταν βγαίνης ἔξω, θὰ ρίχνης καμμιὰ ματιὰ πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ θὰ προσέχης μήπως βγῆ καὶ σὲ τσιμπήση. Ἐπικίνδυνο δὲν εἶναι, ὅταν ξέρης ὅτι βρίσκεται ἐκεῖ τὸ φίδι καὶ ἔχης τὸν νοῦ σου πότε θὰ βγῆ, γιὰ νὰ τὸ σκοτώσης· ἐπικίνδυνο εἶναι, ὅταν δὲν ξέρης ὅτι εἶναι ἐκεῖ καί, ἐνῶ περπατᾶς ἀμέριμνη, μπορεῖ νὰ ἔρθη νὰ σὲ τσιμπήση. Θέλω νὰ πῶ, ἐπικίνδυνο εἶναι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν παρακολουθῆ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν γνωρίζη τὰ πάθη του. Ὅταν γνωρίζη τὰ πάθη του καὶ κάνη τὸν σχετικὸ ἀγώνα, τότε καὶ ὁ Χριστὸς τὸν βοηθάει γιὰ τὸ ξερρίζωμά τους
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 16 ‐
Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά».
Σ’ αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι.
Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι’ αυτό,
«... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο,
«... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα»
Σ’ αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι.
Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι’ αυτό,
«... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο,
«... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα»
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής
Γέροντα, πώς θα αγαπήσω την Παναγία;
– Να διαβάζης κάθε μέρα το Θεοτοκάριο38.
Αυτό θα σε βοηθήση πολύ να αγαπήσης την Παναγία. Και να δής η Παναγία μετά!... Θα σού δώση μεγάλη παρηγοριά!
– Γέροντα, η Γερόντισσα μου είπε πώς χρειάζομαι αφύπνιση. Τί είναι εκείνο που θα θερμάνη πάλι τον ζήλο μου;
– Να διαβάζης κάθε μέρα έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο και θα δής, θα αποκτήσης λεβεντιά.
Αυτό να το κάνης σαν κανόνα.
Αν δεν μπορής να διαβάσης έναν ολόκληρο κανόνα, να διαβάζης το πρώτο τροπάριο από κάθε ωδή και τα προσόμοια που βρίσκονται στο τέλος του κανόνα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής
– Να διαβάζης κάθε μέρα το Θεοτοκάριο38.
Αυτό θα σε βοηθήση πολύ να αγαπήσης την Παναγία. Και να δής η Παναγία μετά!... Θα σού δώση μεγάλη παρηγοριά!
– Γέροντα, η Γερόντισσα μου είπε πώς χρειάζομαι αφύπνιση. Τί είναι εκείνο που θα θερμάνη πάλι τον ζήλο μου;
– Να διαβάζης κάθε μέρα έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο και θα δής, θα αποκτήσης λεβεντιά.
Αυτό να το κάνης σαν κανόνα.
Αν δεν μπορής να διαβάσης έναν ολόκληρο κανόνα, να διαβάζης το πρώτο τροπάριο από κάθε ωδή και τα προσόμοια που βρίσκονται στο τέλος του κανόνα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής
38 Θεοτοκάριον: Συλλογή εξήντα δύο υμνολογικών κανόνων προς την Υπεραγία Θεοτόκο, τους οποίους συγκέντρωσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από χειρόγραφα του Αγίου Όρους και εξέδωσε το 1796
Οι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη από προσευχή
. – Γέροντα, πώς να προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους;
– Να λές γενικά:
«Ο Θεός, ανάπαυσον τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων σου»
καί, εάν έρθη στον νού σου κανένα όνομα κεκοιμημένου ή τύχη να πεθάνη καπιός ή άγνωστος και το μάθης, μνημόνευσέ τον και αυτόν με την ίδια ευχή. Καλά είναι να θυμώμαστε πρώτα τους κεκοιμημένους που έχουν μεγάλη ανάγκη, ύστερα όσους έχουν λιγώτερη ανάγκη και στο τέλος τους γνωστούς. Εγώ, ενώ ποτέ δεν σκέφτομαι τους συγγενείς μου, αν τυχόν είμαι κουρασμένος ή δεν έχω χρόνο να κάνω προσευχή γενικά για τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου.
Και αυτό, γιατί, όταν προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους γενικά, βοηθιούνται και αυτοί και χαίρονται, ενώ, όταν δεν προσεύχωμαι, στερούνται αυτήν την παρηγοριά.
Εάν με τις τιποτένιες προσευχές που κάνουμε βοηθιούνται οι καημένοι οι κεκοιμημένοι, τότε εμάς τους καλογήρους, αν δεν προσευχώμασταν γι αυτούς πρέπει να μας γδάρουν και να μας αλατίσουν ζωντανούς.
. – Γέροντα, πώς να προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους;
– Να λές γενικά:
«Ο Θεός, ανάπαυσον τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων σου»
καί, εάν έρθη στον νού σου κανένα όνομα κεκοιμημένου ή τύχη να πεθάνη καπιός ή άγνωστος και το μάθης, μνημόνευσέ τον και αυτόν με την ίδια ευχή. Καλά είναι να θυμώμαστε πρώτα τους κεκοιμημένους που έχουν μεγάλη ανάγκη, ύστερα όσους έχουν λιγώτερη ανάγκη και στο τέλος τους γνωστούς. Εγώ, ενώ ποτέ δεν σκέφτομαι τους συγγενείς μου, αν τυχόν είμαι κουρασμένος ή δεν έχω χρόνο να κάνω προσευχή γενικά για τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου.
Και αυτό, γιατί, όταν προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους γενικά, βοηθιούνται και αυτοί και χαίρονται, ενώ, όταν δεν προσεύχωμαι, στερούνται αυτήν την παρηγοριά.
Εάν με τις τιποτένιες προσευχές που κάνουμε βοηθιούνται οι καημένοι οι κεκοιμημένοι, τότε εμάς τους καλογήρους, αν δεν προσευχώμασταν γι αυτούς πρέπει να μας γδάρουν και να μας αλατίσουν ζωντανούς.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 73
Να προσευχηθής
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
μέχρις εκεί που δεν σού δημιουργείται άγχος.
Και όσον αφορά την ποσότητα, εξαρτάται από τον χρόνο που διαθέτεις. Να ξέρης όμως ότι εκείνο που μετρά δεν είναι το πόσο προσεύχεται κανείς, αλλά το πώς προσεύχεται. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
Μπορεί κάποιος να διαθέτη πολύ χρόνο στην προσευχή και να νομίζη πώς προσεύχεται, αλλά στην πραγματικότητα να μην προσεύχεται, επειδή δεν προσεύχεται με πόνο.
Και άλλος μπορεί να μην προσεύχεται πολύ, αλλά η προσευχή του να έχη ποιότητα, γιατί γίνεται με συντριβή και ταπείνωση.
Όταν βέβαια υπάρχη και ποσότητα και ποιότητα, τότε η φιλότιμη ψυχή λαμβάνει διπλή Χάρη και ευλογία από τον Θεό“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
.Και πάντα για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε
« αν θέλη ο Θεός »,
μην πάθετε κι εσείς ότι έπαθε κάποιος μια φορά.
Είχε αποφασίσει να πάη στο αμπέλι του για δουλειά.
« Αύριο πρωί-πρωί, λέει στην γυναίκα του, θα πάω στο αμπέλι » . « Αν θέλη ο Θεός, θα πας » του λέει εκείνη.
« Θέλει – δεν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, εγώ θα πάω ».
Την άλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στον δρόμο εν τω μεταξύ πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, που αναγκάσθηκε να γυρίσει πίσω. Δεν είχε φέξει ακόμη. Χτυπάει την πόρτα . « Ποιος είναι; », ρωτάει η γυναίκα του.
« Αν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, ο άνδρας σου είμαι »
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
μέχρις εκεί που δεν σού δημιουργείται άγχος.
Και όσον αφορά την ποσότητα, εξαρτάται από τον χρόνο που διαθέτεις. Να ξέρης όμως ότι εκείνο που μετρά δεν είναι το πόσο προσεύχεται κανείς, αλλά το πώς προσεύχεται. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
Μπορεί κάποιος να διαθέτη πολύ χρόνο στην προσευχή και να νομίζη πώς προσεύχεται, αλλά στην πραγματικότητα να μην προσεύχεται, επειδή δεν προσεύχεται με πόνο.
Και άλλος μπορεί να μην προσεύχεται πολύ, αλλά η προσευχή του να έχη ποιότητα, γιατί γίνεται με συντριβή και ταπείνωση.
Όταν βέβαια υπάρχη και ποσότητα και ποιότητα, τότε η φιλότιμη ψυχή λαμβάνει διπλή Χάρη και ευλογία από τον Θεό“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”
.Και πάντα για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε
« αν θέλη ο Θεός »,
μην πάθετε κι εσείς ότι έπαθε κάποιος μια φορά.
Είχε αποφασίσει να πάη στο αμπέλι του για δουλειά.
« Αύριο πρωί-πρωί, λέει στην γυναίκα του, θα πάω στο αμπέλι » . « Αν θέλη ο Θεός, θα πας » του λέει εκείνη.
« Θέλει – δεν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, εγώ θα πάω ».
Την άλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στον δρόμο εν τω μεταξύ πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, που αναγκάσθηκε να γυρίσει πίσω. Δεν είχε φέξει ακόμη. Χτυπάει την πόρτα . « Ποιος είναι; », ρωτάει η γυναίκα του.
« Αν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, ο άνδρας σου είμαι »
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου