Κυριακή ΙΒ’ Λουκά – Η θεραπεία των δέκα λεπρών
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός .
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση .
Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός .
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση .
Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Ατο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄
Ρώτησε ο Γέρων Παΐσος τον Γέροντα Παχώμιο,
- Γιατί δεν σε δαγκώνουν εσένα τα φίδια,Γέροντα Παχώμιο,
Μου απάντησε:
- Γιατί δεν σε δαγκώνουν εσένα τα φίδια,Γέροντα Παχώμιο,
Μου απάντησε:
- Κάπου γράφει ο Ιησούς Χριστός σε ένα χαρτί “εάν έχεις πίστη, πιάνεις και τα φίδια και τους σκορπιούς, και δε σε πειράζουν”.
Το άγιο αυτό Γεροντάκι, ο Πατήρ Παχώμιος, είχε αναπαυθή στις 22-10-1967, ένα χρόνο πριν από τον Γέροντα Παπά-Τύχωνα, για τον οποίο θα αναφέρω στη συνέχεια, καθώς και για άλλους Οσίους Πατέρες, που αγωνίσθηκαν φιλότιμα στο Περιβόλι της Παναγίας, και εξαγνίσθηκαν με τη βοήθεια της Καλής μητέρας, της Αγνής Παρθένου. Έγιναν Στρατιώτες του Χριστού, νίκησαν τα πάθη τους, εξόντωσαν τον εχθρό διάβολο, αυτοί οι “Λοκατζήδες της Εκκλησίας μας”, και στεφανώθηκαν από τον Χριστό με άφθαρτο στεφάνι.
Πολλούς από αυτούς είχα γνωρίσει και από κοντά, αλλά, δυστυχώς, δεν τους μιμήθηκα και έτσι βρίσκομαι πολύ μακριά τους. Εύχομαι όμως με όλη την καρδιά μου να τους μιμηθούν όσοι θα διαβάσουν τα θεία κατορθώματα τους και παρακαλώ να εύχονται και εκείνοι για μένα τον ταλαίπωρο Παίσιο.
Αμήν.
Πολύ με πειράζει η συνείδηση μου, που δεν κράτησα σημειώσεις με λεπτομέρειες για τους ενάρετους Πατέρες, που έζησαν τώρα τα τελευταία χρόνια, για τους οποίους μου διηγούνταν οι ευλαβείς Γεροντάδες, όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, όπως επίσης και στην συνέχεια, για την μεγάλη μου αμέλεια, που δεν κράτησα, έστω στην μνήμη μου, όλα τα θεία γεγονότα, τα οποία έζησαν εκείνα τα άγια Γεροντάκια και μου τα διηγούνταν με πολλή απλότητα, για να με βοηθήσουν πνευματικά.
Οι Πατέρες εκείνης της εποχής είχαν πολλή πίστη και απλότητα και οι περισσότεροι ήταν με λίγα μεν γράμματα, αλλά, επειδή είχαν ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα, δέχονταν συνέχεια τον θείο φωτισμό. Ενώ στην εποχή μας, που έχουν αυξηθεί οι γνώσεις, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη των ανθρώπων από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμεθα τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική.
Γέρων Παΐσος ο Αγιορείτης
Το άγιο αυτό Γεροντάκι, ο Πατήρ Παχώμιος, είχε αναπαυθή στις 22-10-1967, ένα χρόνο πριν από τον Γέροντα Παπά-Τύχωνα, για τον οποίο θα αναφέρω στη συνέχεια, καθώς και για άλλους Οσίους Πατέρες, που αγωνίσθηκαν φιλότιμα στο Περιβόλι της Παναγίας, και εξαγνίσθηκαν με τη βοήθεια της Καλής μητέρας, της Αγνής Παρθένου. Έγιναν Στρατιώτες του Χριστού, νίκησαν τα πάθη τους, εξόντωσαν τον εχθρό διάβολο, αυτοί οι “Λοκατζήδες της Εκκλησίας μας”, και στεφανώθηκαν από τον Χριστό με άφθαρτο στεφάνι.
Πολλούς από αυτούς είχα γνωρίσει και από κοντά, αλλά, δυστυχώς, δεν τους μιμήθηκα και έτσι βρίσκομαι πολύ μακριά τους. Εύχομαι όμως με όλη την καρδιά μου να τους μιμηθούν όσοι θα διαβάσουν τα θεία κατορθώματα τους και παρακαλώ να εύχονται και εκείνοι για μένα τον ταλαίπωρο Παίσιο.
Αμήν.
Πολύ με πειράζει η συνείδηση μου, που δεν κράτησα σημειώσεις με λεπτομέρειες για τους ενάρετους Πατέρες, που έζησαν τώρα τα τελευταία χρόνια, για τους οποίους μου διηγούνταν οι ευλαβείς Γεροντάδες, όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, όπως επίσης και στην συνέχεια, για την μεγάλη μου αμέλεια, που δεν κράτησα, έστω στην μνήμη μου, όλα τα θεία γεγονότα, τα οποία έζησαν εκείνα τα άγια Γεροντάκια και μου τα διηγούνταν με πολλή απλότητα, για να με βοηθήσουν πνευματικά.
Οι Πατέρες εκείνης της εποχής είχαν πολλή πίστη και απλότητα και οι περισσότεροι ήταν με λίγα μεν γράμματα, αλλά, επειδή είχαν ταπείνωση και αγωνιστικό πνεύμα, δέχονταν συνέχεια τον θείο φωτισμό. Ενώ στην εποχή μας, που έχουν αυξηθεί οι γνώσεις, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη των ανθρώπων από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμεθα τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική.
Γέρων Παΐσος ο Αγιορείτης
Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας.
Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι.
Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν.
Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
Γέροντα, νομίζω ότι μόνο με τη δική μου προσπάθεια θα διορθωθώ και γι’ αυτό δεν προχωράω.
- Τι μπορείς να κάνης εσύ μόνη σου; Όσο είναι κανείς γαντζωμένος στον εαυτό του, εμποδίζει το έλεος του Θεού και μένει πίσω, δεν προχωράει. Εάν είχες λίγη πίστη, θα άλλαζαν σχεδόν όλα και, αν είχες και λίγη ταπείνωση, θα είχες Χάρη Θεού. Όλα οφείλονται στο ότι χωλαίνεις στην πίστη και στην ταπείνωση. Έτσι, «δένεται» ο Θεός και δεν μπορεί να σε βοηθήση, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο. Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.
- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας.
Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι.
Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν.
Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
Γέροντα, νομίζω ότι μόνο με τη δική μου προσπάθεια θα διορθωθώ και γι’ αυτό δεν προχωράω.
- Τι μπορείς να κάνης εσύ μόνη σου; Όσο είναι κανείς γαντζωμένος στον εαυτό του, εμποδίζει το έλεος του Θεού και μένει πίσω, δεν προχωράει. Εάν είχες λίγη πίστη, θα άλλαζαν σχεδόν όλα και, αν είχες και λίγη ταπείνωση, θα είχες Χάρη Θεού. Όλα οφείλονται στο ότι χωλαίνεις στην πίστη και στην ταπείνωση. Έτσι, «δένεται» ο Θεός και δεν μπορεί να σε βοηθήση, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο. Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.
Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου.!
Στὴ θεία Λειτουργία, ἀπ᾽ τὸ «Εὐλογημένηἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾽ εὐχῶν…», ἑκατὸ
φορὲς λέμε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Παρακαλοῦμε γιὰ ὅλες τὰς περιπτώσεις τῆς ζωῆς.
Ἂς ποῦμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς ἕνα
«Κύριε, ἐλέησον»·
νὰ τὸ ποῦν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ γιὰ τοὺς γονεῖς, οἱ δάσκαλοι γιὰ τοὺς μαθητὰς καὶ οἱ μαθηταὶ γιὰ τοὺς δασκάλους, οἱ πλούσιοι γιὰ τοὺς φτωχοὺς
καὶ οἱ φτωχοὶ γιὰ τοὺς πλουσίους, οἱ γέροι γιὰ τοὺς νέους καὶ οἱ νέοι γιὰ τοὺς γέρους.
Νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι τώρα· γιατὶ ἔρχεται συμφορά, καὶ τότε θά ᾽νε ἀργά.
φορὲς λέμε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Παρακαλοῦμε γιὰ ὅλες τὰς περιπτώσεις τῆς ζωῆς.
Ἂς ποῦμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς ἕνα
«Κύριε, ἐλέησον»·
νὰ τὸ ποῦν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ γιὰ τοὺς γονεῖς, οἱ δάσκαλοι γιὰ τοὺς μαθητὰς καὶ οἱ μαθηταὶ γιὰ τοὺς δασκάλους, οἱ πλούσιοι γιὰ τοὺς φτωχοὺς
καὶ οἱ φτωχοὶ γιὰ τοὺς πλουσίους, οἱ γέροι γιὰ τοὺς νέους καὶ οἱ νέοι γιὰ τοὺς γέρους.
Νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι τώρα· γιατὶ ἔρχεται συμφορά, καὶ τότε θά ᾽νε ἀργά.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος απόσπασμα
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σκέπης Πτολεμαΐδος τὴν 26-1-1992
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σκέπης Πτολεμαΐδος τὴν 26-1-1992
Τὸ «Κύριε, ἐλέησον» μὲ ὅλη τὴν καρδιὰ Τί μεγάλη δύναμι, ἀδελφοί μου, ἔχει τὸ «Κύριε, ἐλέησον»!
Ἀλλὰ ἐμεῖς τὸ λέμε ἔτσι ψυχρά·ζοῦμε ῥεμαλοειδῶς. Ἂν πᾶτε στὴ ῾Ρωσία, στὴ Μόσχα ποὺ ὕστερα ἀπὸ 75 χρόνια ἄνοιξαν οἱ ἐκκλησιές, θὰ δῆτε ὅτι τὸ «Κύριε, ἐλέησον»
τὸ λένε ὅλοι οἱ πιστοί, ὄχι μόνο ὁ ψάλτης, καὶμὲ δάκρυα στὰ μάτια. Ἐμεῖς, ποὺ ζοῦμε σ᾿ ἕνα σκοτάδι, ἂς μιμηθοῦμε τὸν τυφλό, ἂς ποῦμε
τὸ «Κύριε, ἐλέησον» μ᾿ ὅλη τὴν καρδιά μας.
Στὴ θεία Λειτουργία, ἀπ᾽ τὸ «Εὐλογημένηἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾽ εὐχῶν…», ἑκατὸ
φορὲς λέμε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Παρακαλοῦμε γιὰ ὅλες τὰς περιπτώσεις τῆς ζωῆς.
Ἂς ποῦμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς ἕνα «Κύριε, ἐλέησον»·νὰ τὸ ποῦν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ γιὰ τοὺς γονεῖς, οἱ δάσκαλοι γιὰ τοὺς μαθητὰς καὶ οἱ μαθηταὶ γιὰ τοὺς δασκάλους, οἱπλούσιοι γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ οἱ φτωχοὶ γιὰ τοὺς πλουσίους, οἱ γέροι γιὰ τοὺς νέους καὶ οἱ νέοι γιὰ τοὺς γέρους. Νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι τώρα· γιατὶ ἔρχεται συμφορά, καὶ τότε θά ᾽νε ἀργά.
Ἡ πατρίδα μας κυκλώνεται ἀπὸ ἐχθρούς· ἐμεῖς στὰ σύνορα τὸ αἰσθανόμαστε. Οἱ ἐχθροὶ περιμένουν.
Μᾶς κυκλώνουν ἐχθροὶ μικροὶ καὶ μεγάλοι.Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ὅλοι
«Κύριε, ἐλέησον» τὴ μικρή μας πατρίδα, νὰ παραμείνῃ ἐλεύθερη.
«Κύριε, ἐλέησον» τὴν Ἐκκλησία μας, νά ᾽νε ἐλευθέρα καὶ ζῶσα μέσα στὸν κόσμο αὐτόν.Καὶ νὰ θυμώμαστε τὴν προσευχὴ ποὺ ἔ λεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· «Κύριε φώτισόν μου τὸ σκότος». Φώτισε τὸ σκοτάδι μας,
Κύριε. Νὰ μᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, ὥστε νὰ πράττουμε τὰ πρέποντα καὶ τὰ εὐάρεστα, καὶ νὰ δοξάζουμε κ᾽ ἐμεῖς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν
Χριστόν· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος απόσπασμα
Ἀλλὰ ἐμεῖς τὸ λέμε ἔτσι ψυχρά·ζοῦμε ῥεμαλοειδῶς. Ἂν πᾶτε στὴ ῾Ρωσία, στὴ Μόσχα ποὺ ὕστερα ἀπὸ 75 χρόνια ἄνοιξαν οἱ ἐκκλησιές, θὰ δῆτε ὅτι τὸ «Κύριε, ἐλέησον»
τὸ λένε ὅλοι οἱ πιστοί, ὄχι μόνο ὁ ψάλτης, καὶμὲ δάκρυα στὰ μάτια. Ἐμεῖς, ποὺ ζοῦμε σ᾿ ἕνα σκοτάδι, ἂς μιμηθοῦμε τὸν τυφλό, ἂς ποῦμε
τὸ «Κύριε, ἐλέησον» μ᾿ ὅλη τὴν καρδιά μας.
Στὴ θεία Λειτουργία, ἀπ᾽ τὸ «Εὐλογημένηἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾽ εὐχῶν…», ἑκατὸ
φορὲς λέμε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Παρακαλοῦμε γιὰ ὅλες τὰς περιπτώσεις τῆς ζωῆς.
Ἂς ποῦμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς ἕνα «Κύριε, ἐλέησον»·νὰ τὸ ποῦν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ γιὰ τοὺς γονεῖς, οἱ δάσκαλοι γιὰ τοὺς μαθητὰς καὶ οἱ μαθηταὶ γιὰ τοὺς δασκάλους, οἱπλούσιοι γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ οἱ φτωχοὶ γιὰ τοὺς πλουσίους, οἱ γέροι γιὰ τοὺς νέους καὶ οἱ νέοι γιὰ τοὺς γέρους. Νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι τώρα· γιατὶ ἔρχεται συμφορά, καὶ τότε θά ᾽νε ἀργά.
Ἡ πατρίδα μας κυκλώνεται ἀπὸ ἐχθρούς· ἐμεῖς στὰ σύνορα τὸ αἰσθανόμαστε. Οἱ ἐχθροὶ περιμένουν.
Μᾶς κυκλώνουν ἐχθροὶ μικροὶ καὶ μεγάλοι.Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ὅλοι
«Κύριε, ἐλέησον» τὴ μικρή μας πατρίδα, νὰ παραμείνῃ ἐλεύθερη.
«Κύριε, ἐλέησον» τὴν Ἐκκλησία μας, νά ᾽νε ἐλευθέρα καὶ ζῶσα μέσα στὸν κόσμο αὐτόν.Καὶ νὰ θυμώμαστε τὴν προσευχὴ ποὺ ἔ λεγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· «Κύριε φώτισόν μου τὸ σκότος». Φώτισε τὸ σκοτάδι μας,
Κύριε. Νὰ μᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, ὥστε νὰ πράττουμε τὰ πρέποντα καὶ τὰ εὐάρεστα, καὶ νὰ δοξάζουμε κ᾽ ἐμεῖς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν
Χριστόν· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος απόσπασμα
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σκέπης Πτολεμαΐδος τὴν 26-1-1992
Ἡ θυσία γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ἀρρώστου .
Ἂν ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς νὰ θυσιάζουμε καὶ κάτι, δὲν ἔχει ἀξία.
Ἂν κάθωμαι καὶ λέω:«Θεέ μου, Σὲ παρακαλῶ, κάνε καλὰ τὸν τάδε ἄρρωστο», χωρὶς νὰ κάνω κάποια θυσία, εἶναι σὰν νὰ λέω ἁπλῶς καλὰ λόγια. Ὁ Χριστὸς θὰ δῆ τὴν ἀγάπη μου, τὴν θυσία μου, καὶ τότε θὰ ἐκπληρώση τὸ αἴτημά μου, ἂν βέβαια αὐτὸ εἶναι γιὰ .‐ τὸ πνευματικὸ καλὸ τοῦ ἄλλου.
Γι ̓ αὐτό, ὅταν οἱ ἄνθρωποι σᾶς ζητοῦν νὰ προσευχηθῆτε γιὰ κάποιον ἄρρωστο, νὰ τοὺς ...
Συνεχίστε την ανάγνωση
Ἂν ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς νὰ θυσιάζουμε καὶ κάτι, δὲν ἔχει ἀξία.
Ἂν κάθωμαι καὶ λέω:«Θεέ μου, Σὲ παρακαλῶ, κάνε καλὰ τὸν τάδε ἄρρωστο», χωρὶς νὰ κάνω κάποια θυσία, εἶναι σὰν νὰ λέω ἁπλῶς καλὰ λόγια. Ὁ Χριστὸς θὰ δῆ τὴν ἀγάπη μου, τὴν θυσία μου, καὶ τότε θὰ ἐκπληρώση τὸ αἴτημά μου, ἂν βέβαια αὐτὸ εἶναι γιὰ .‐ τὸ πνευματικὸ καλὸ τοῦ ἄλλου.
Γι ̓ αὐτό, ὅταν οἱ ἄνθρωποι σᾶς ζητοῦν νὰ προσευχηθῆτε γιὰ κάποιον ἄρρωστο, νὰ τοὺς ...
Συνεχίστε την ανάγνωση
Να λές:
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ' σένανε τα αναθέτω.
Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω.Γι' αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα. Κι ό Θεός θα τους μιλάει καί θα λένε: "Ωχ, δεν έπρεπε να στενο¬χωρήσω τη μαμά μ' αυτό πού έκανα!". Κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους με τη Χάρη του Θεού».
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ' σένανε τα αναθέτω.
Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω.Γι' αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα. Κι ό Θεός θα τους μιλάει καί θα λένε: "Ωχ, δεν έπρεπε να στενο¬χωρήσω τη μαμά μ' αυτό πού έκανα!". Κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους με τη Χάρη του Θεού».
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου