Να κάνουμε το καλό από αγάπη για τον Χριστό
– Γέροντα, φοβάμαι,όταν σκέφτωμαι τα δύσκολα χρόνια που περιμένουμε.
– Τί φοβάσαι, μήπως πάς στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί με τα ταγκαλάκια;Το να λές:«βοήθησέ με, Χριστέ μου, να πάω στον Παράδεισο, για να μη Σε στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά από όσα έκανες για μένα να με νιώθης στην κόλαση», αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά να θέλης να πάς στον Παράδεισο, για να βολευτής, αυτό δεν έχει φιλότιμο. Δεν το λέω αυτό, για να αφήσουμε ρέμπελη την ζωή μας, να κάνουμε αταξίες και να πάμε στην κόλαση, αλλά πολλές φορές μπαίνει μια προσπάθεια (4): να κάνω το καλό, για να μη χάσω τον Παράδεισο. Αν έχουμε φιλότιμο, θα σκεφθούμε:«Τόσοι άνθρωποι θα πάνε στην κόλαση, οι καημένοι, που και σ ̓ αυτήν την ζωή δεν ένιωσαν λίγη αληθινή χαρά, κι εγώ θα σκεφθώ τον εαυτό μου;». Ειλικρινά σάς λέω, δεν με απασχολεί που θα πάω. Τον εαυτό μου τον έχω πετάξει. Όχι ότι θέλω να είμαι μακριά από τον Χριστό και γι ̓ αυτό δεν με απασχολεί αν πάω στον Παράδεισο, αλλά δεν είναι σκοπός μου να κάνω το καλό, για να πάω στον Παράδεισο. «Και να με πετάξης, λέω, Χριστέ μου, ευχαριστημένος θα είμαι· δεν αξίζω για τον Παράδεισο».
Σήμερα η ζωή μας έγινε άχαρη και δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ο ηρωισμός, το φιλότιμο. Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν να ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε να απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί που δεν κολάζονται. Λογαριάζουν:«Αυτό κολάζει; δεν κολάζει. Άρα μπορώ να το απολαύσω». Στο θέμα της νηστείας π.χ. λένε:«Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ να φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε την νύχτα· φέρε λοιπόν να φάμε.Μετά τις δώδεκα όμως δεν κάνει· αλλάζει η μέρα· είναι αμαρτία». Δηλαδή, θέλουν και τον Παράδεισο να μη χάσουν, αλλά και αυτήν την ζωή να την απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν και την αμαρτία και την κόλαση με τρόπο μπακαλίστικο. Αν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θα έλεγαν:«Ο Χριστός σταυρώθηκε και υπέφερε τόσα για μένα κι εγώ πώς να Τον πληγώσω με μια αμαρτωλή πράξη μου; Δεν θέλω να πάω στην κόλαση, όχι για τίποτε άλλο, αλλά γιατί δεν θα αντέξω να στενοχωριέται ο Χριστός,που θα είμαι στην κόλαση».
Να μην κάνουμε το καλό με υπολογισμό, για να πάρουμε μισθό, αλλά να αγωνιζώμαστε από αγάπη για τον Χριστό. Ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε καθαρό, για τον Χριστό· να προσέχουμε να μην έχη μέσα το ανθρώπινο στοιχείο, φιλαυτία,ιδιοτέλεια κ.λπ. Να έχουμε στον νού μας ότι ο Χριστός μας βλέπει, μας παρακολουθεί,και να προσπαθούμε να μην Τον στενοχωρούμε. Διαφορετικά ξεφτύζει και η πίστη μας και η αγάπη μας.
Και αν εξετάσουμε αυτά που κάνουμε στην πνευματική ζωή, άσκηση, νηστεία,αγρυπνία κ.λπ., θα δούμε ότι όλα βοηθούν να έχουμε και καλή σωματική υγεία.Κοιμάται κανείς σε σκληρό κρεββάτι; Και οι γιατροί συνιστούν: «Να κοιμάσαι σε σκληρό στρώμα, γιατί δεν ωφελεί να κοιμάσαι στα μαλακά». Ή κάνει μετάνοιες; Οι άλλοι κάνουν γυμναστική, για να δυναμώσουν οι μύες. Κοιμάται λίγο; Ο πολύς ύπνος αποχαυνώνει τον άνθρωπο.«Αυτός είναι κοιμισμένος, ο άλλος είναι ξύπνιος», δεν λένε; Δηλαδή τα πνευματικά που κάνει τον βοηθούν και στην σωματική του υγεία.Ύστερα η εγκράτεια βοηθάει πολύ τον άνθρωπο. Βλέπεις, και όσοι ασχολούνται με έρευνες κ.λπ. κοιτάζουν να ζουν αγνή ζωή, να μην είναι ζαλισμένοι, για να έχουν διαύγεια. Εμείς βέβαια δεν εγκρατευόμαστε γι ̓ αυτόν τον λόγο, αλλά μέσα από αυτά τα πνευματικά που κάνουμε βγαίνει και αυτό το οποίο επιδιώκουν οι κοσμικοί.Κάνουμε το πνευματικό και μέσα από το πνευματικό βγαίνει και η υγεία του σώματος.
-(4) Στην ασκητική γλώσσα η λέξη «προσπάθεια» σημαίνει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι ή επιδίωξη για την ικανοποίηση μιας φίλαυτης επιθυμίας.
Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ΄. "Πνευματικός Αγώνας ".-
– Γέροντα, φοβάμαι,όταν σκέφτωμαι τα δύσκολα χρόνια που περιμένουμε.
– Τί φοβάσαι, μήπως πάς στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί με τα ταγκαλάκια;Το να λές:«βοήθησέ με, Χριστέ μου, να πάω στον Παράδεισο, για να μη Σε στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά από όσα έκανες για μένα να με νιώθης στην κόλαση», αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά να θέλης να πάς στον Παράδεισο, για να βολευτής, αυτό δεν έχει φιλότιμο. Δεν το λέω αυτό, για να αφήσουμε ρέμπελη την ζωή μας, να κάνουμε αταξίες και να πάμε στην κόλαση, αλλά πολλές φορές μπαίνει μια προσπάθεια (4): να κάνω το καλό, για να μη χάσω τον Παράδεισο. Αν έχουμε φιλότιμο, θα σκεφθούμε:«Τόσοι άνθρωποι θα πάνε στην κόλαση, οι καημένοι, που και σ ̓ αυτήν την ζωή δεν ένιωσαν λίγη αληθινή χαρά, κι εγώ θα σκεφθώ τον εαυτό μου;». Ειλικρινά σάς λέω, δεν με απασχολεί που θα πάω. Τον εαυτό μου τον έχω πετάξει. Όχι ότι θέλω να είμαι μακριά από τον Χριστό και γι ̓ αυτό δεν με απασχολεί αν πάω στον Παράδεισο, αλλά δεν είναι σκοπός μου να κάνω το καλό, για να πάω στον Παράδεισο. «Και να με πετάξης, λέω, Χριστέ μου, ευχαριστημένος θα είμαι· δεν αξίζω για τον Παράδεισο».
Σήμερα η ζωή μας έγινε άχαρη και δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ο ηρωισμός, το φιλότιμο. Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα. Φθάνουν να ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε να απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί που δεν κολάζονται. Λογαριάζουν:«Αυτό κολάζει; δεν κολάζει. Άρα μπορώ να το απολαύσω». Στο θέμα της νηστείας π.χ. λένε:«Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ να φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε την νύχτα· φέρε λοιπόν να φάμε.Μετά τις δώδεκα όμως δεν κάνει· αλλάζει η μέρα· είναι αμαρτία». Δηλαδή, θέλουν και τον Παράδεισο να μη χάσουν, αλλά και αυτήν την ζωή να την απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν και την αμαρτία και την κόλαση με τρόπο μπακαλίστικο. Αν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θα έλεγαν:«Ο Χριστός σταυρώθηκε και υπέφερε τόσα για μένα κι εγώ πώς να Τον πληγώσω με μια αμαρτωλή πράξη μου; Δεν θέλω να πάω στην κόλαση, όχι για τίποτε άλλο, αλλά γιατί δεν θα αντέξω να στενοχωριέται ο Χριστός,που θα είμαι στην κόλαση».
Να μην κάνουμε το καλό με υπολογισμό, για να πάρουμε μισθό, αλλά να αγωνιζώμαστε από αγάπη για τον Χριστό. Ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε καθαρό, για τον Χριστό· να προσέχουμε να μην έχη μέσα το ανθρώπινο στοιχείο, φιλαυτία,ιδιοτέλεια κ.λπ. Να έχουμε στον νού μας ότι ο Χριστός μας βλέπει, μας παρακολουθεί,και να προσπαθούμε να μην Τον στενοχωρούμε. Διαφορετικά ξεφτύζει και η πίστη μας και η αγάπη μας.
Και αν εξετάσουμε αυτά που κάνουμε στην πνευματική ζωή, άσκηση, νηστεία,αγρυπνία κ.λπ., θα δούμε ότι όλα βοηθούν να έχουμε και καλή σωματική υγεία.Κοιμάται κανείς σε σκληρό κρεββάτι; Και οι γιατροί συνιστούν: «Να κοιμάσαι σε σκληρό στρώμα, γιατί δεν ωφελεί να κοιμάσαι στα μαλακά». Ή κάνει μετάνοιες; Οι άλλοι κάνουν γυμναστική, για να δυναμώσουν οι μύες. Κοιμάται λίγο; Ο πολύς ύπνος αποχαυνώνει τον άνθρωπο.«Αυτός είναι κοιμισμένος, ο άλλος είναι ξύπνιος», δεν λένε; Δηλαδή τα πνευματικά που κάνει τον βοηθούν και στην σωματική του υγεία.Ύστερα η εγκράτεια βοηθάει πολύ τον άνθρωπο. Βλέπεις, και όσοι ασχολούνται με έρευνες κ.λπ. κοιτάζουν να ζουν αγνή ζωή, να μην είναι ζαλισμένοι, για να έχουν διαύγεια. Εμείς βέβαια δεν εγκρατευόμαστε γι ̓ αυτόν τον λόγο, αλλά μέσα από αυτά τα πνευματικά που κάνουμε βγαίνει και αυτό το οποίο επιδιώκουν οι κοσμικοί.Κάνουμε το πνευματικό και μέσα από το πνευματικό βγαίνει και η υγεία του σώματος.
-(4) Στην ασκητική γλώσσα η λέξη «προσπάθεια» σημαίνει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι ή επιδίωξη για την ικανοποίηση μιας φίλαυτης επιθυμίας.
Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ΄. "Πνευματικός Αγώνας ".-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου