Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αν ό άνθρωπος δέν έχη τό κεφάλι του πολύ καλά κλειδωμένο, μπορεί ό πονηρός νά τοϋ βάλη λογισμό υπερηφάνειας καί νά τόν πλανέση μέ φαντασίες καί ψεύτικα φώτα, τά όποια δέν ανεβάζουν στον Παράδεισο, άλλά γκρεμίζουν στο χάος. Γι' αυτό πρέπει νά μή ζητάη ποτέ φώτα ή θεια χαρίσματα κ.λπ., άλλά μετάνοια. Ή μετάνοια θά φέρη τήν ταπείνωση καί μετά ό Καλός Θεός θά δώση ό,τι του είναι απαραίτητο.
Όταν ήμουν στο Σινά, στο άσκητήριο της Αγίας Επιστήμης, μιά φορά τό τα-γκαλάκι πήγε νά μέ... εξυπηρέτηση! Τό άσκητήριο είχε τρία-τέσσερα σκαλάκια. Τήν νύχτα, όταν είχε αστροφεγγιά, πήγαινα στις σπηλιές καί, γιά νά κατεβώ τά σκαλάκια, άναβα τό τσακμάκι. Μιά φορά πάω νά ανάψω τό τσακμάκι, δέν άναβε. Σέ μιά στιγμή βλέπω ένα φώς σέ έναν βράχο σάν άπό δυνατό
προβολέα, φάπ! Ω, φώτισε τά πάντα γύρω! ¨Νά μού λείψουν τέτοια φώτα³, είπα, καί γύρισα πίσω. Αμέσως χάθηκε τό φώς. Βρω τον διάβολο, δέν ήθελε νά φέξω μέ τό τσακμάκι,
γιά νά κατεβώ! ¨Κρίμα δέν είναι, σού λέει, νά παιδεύεται; Ας τού δώσω έγώ φώτα³! Καλωσύνη του!
- Πώς καταλάβατε, Γέροντα, ότι δέν ήταν άπό τον Θεό;
- Έμ, καταλαβαίνεται. Φοβερό!

Γέροντας Παΐσιος

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οι Άγιοι είναι άγιοι και δεν έχουν ανθρώπινα πάθη, ανθρώπινες μικρότητες. Ο καθένας μας όπως νιώθει, έτσι και βοηθιέται.
Μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι από έναν μεγάλο Άγιο και να βοηθιέται, μπορεί κάποιος άλλος να ζητάη κάτι από έναν μικρό Άγιο και πάλι να βοηθιέται, γιατί η δύναμη του Θεού είναι που ενεργεί.
– Γέροντα, όταν κάποιος έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τί έχει συμβή;
– Για να έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε κάποιον Άγιο, πρέπει ο Άγιος να του έχη μιλήσει μέσα του με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός Αγίου, έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο αυτόν. Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό. Νά, εγώ, επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος· με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείρηση στους πνεύμονες59. Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε ο πνεύμονας, θα αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα60. Και ενώ θα τα έβγαζαν σε πέντε μέρες, είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και υπέφερα πολύ.
Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς, για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό, αλλά δυστυχώς
δεν φάνηκαν. Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω: «Αν ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει. Οι γιατροί έφυγαν. Σήμερα, Κυριακή, αποκλείεται να έρθουν. Τώρα ποιός θα μου βγάλη τα λάστιχα;». Είπα και κανα‐δυό λόγια με παράπονο: «Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες φορές στο Εκκλησάκι της Αγίας, τί καντηλήθρες, τί λάδια πήγαινα, το καθάριζα, το βόλευα. Δυο λάστιχα να μη μου βγάλουν;». Μετά όμως σκέφθηκα: «Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν φρόντισε να μου τα βγάλουν». Ξαφνικά ακούω θόρυβο. «Τί γίνεται; λέω, κάποιος έπαθε κάτι;». «Έρχονται οι γιατροί», μου λένε. Δεν ξέρω τί τον έπιασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί‐πρωί: «Να πάτε να βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!». Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε: «Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα». Τής… κακοφάνηκε της Αγίας Βαρβάρας, γιατί είπα κανα‐δυό λόγια με παράπονο! Πρέπει να γκρινιάξης λίγο! Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης· έχει αρχοντιά, άμα δεν γκρινιάζης.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .
59 Τον Νοέμβριο του 1966 ο Γέροντας υποβλήθηκε σε εγχείρηση στους πνεύμονες