Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Ή μελέτη τοΰ εαυτού μας είναι ή πιο ωφέλιμη άπό όλες τίς μελέτες.
Μπορεί κανείς νά μελετάη πολλά βιβλία, άλλά, αν δέν παρακολουθη τόν εαυτό του, όλα όσα διαβάζει πάνε
χαμένα. Ένώ, αν παρακολουθη τόν εαυτό του, και λίγο νά μελετάη, πολύ ωφελείται. Τότε ή συμπεριφορά του γίνεται λεπτή σέ όλες τίς εκδηλώσεις, αλλιώς κάνει χονδρά σφάλματα και
δέν τό καταλαβαίνει.
Μπορεί, Γέροντα, ό άνθρωπος νά μήν πιάνη καθόλου τον εαυτό του καί νά μή βλέπη ότι βαδίζει λανθασμένα;
- Όταν ό άνθρωπος δέν παρακολουθή τον εαυτό του καί δέν ξεσκονίζη τήν συνείδηση του, ή συνείδηση του πιάνει σιγά-σιγά πουρί καί γίνεται αναίσθητος. Άμαρτάνει καί είναι σάν νά μή συμβαίνη τίποτε.
- Γέροντα, νά μας λέγατε κάτι γιά τήν επιμέλεια της συνειδήσεως.
- Ό άνθρωπος, για να είναι σίγουρος ότι αυτό πού κάνει είναι αυτό πού του λέει ή συνείδηση του, πρέπει νά παρακολουθη τον εαυτό του και νά τον εκθέτη στον πνευματικό
του. Γιατί μπορεί νά εχη καταπατήσει την συνείδηση του και νά νομίζη ότι πάει καλά. Η νά εχη φτιάξει λανθασμένη συνείδηση καί, ενώ έχει κάνει έγκλημα, νά νομίζη ότι έκανε
ευεργεσία
Η, ακόμη, νά εχη κάνει την συνείδηση τουυπερευαίσθητη καί νά πάθη ζημιά.
Γιά νά σταματήση ό άνθρωπος νά κάνη μιά αμαρτία, πρέπει νά προσπαθήση νά άποφύγη κάθε ερέθισμα πού προκαλεί αυτήν τήν αμαρτία.
Ό μέθυσος λ.χ., άν θέλη νά βοηθηθή καί νά μήν ξαναπιή, δέν πρέπει ούτε έξω άπό ταβέρνα νά περάση.
Μικρή προσπάθεια χρειάζεται καί καλή διάθεση, καί ό Καλός Θεός θά μας βοηθήση νά ξεπεράσουμε τίς δυσκολίες. Έχει, άς πούμε, κάποιος ένα πάθος. Τό αναγνωρίζει, αγωνίζεται νά τό κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται.
Ή διάθεση πού έχει νά κόψη τό πάθος του πληροφορεί τόν Θεό καί τόν βοηθάει.
Άλλά, άν δέν καταβάλλη προσπάθεια, γιά νά άλλάξη, καί συνεχίζη νά άμαρτάνη, πώς ό Θεός νά δώση τήν Χάρη Του; Ή Χάρις τοϋ Θεού δέν έρχεται σε λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δέν βοηθάει τόν άνθρωπο. Άν ήταν έτσι, θά έστελνε ό Θεός τήν Χάρη Του καί στόν διάβολο.
Ό άνθρωπος πού δέν παραμένει στήν πτώση του, στις αμαρτωλές σκέψεις του, άλλά μετανοεί γιά τά σφάλματα του καί αγωνίζεται νά μήν άμαρτάνη, δέχεται τήν Χάρη τοϋ Θεοϋ καί βοηθιέται.
Οταν όμως δέν ύπάρχη μετάνοια καί ή αμαρτία θεωρήται μόδα, αυτό είναι
δαιμονική κατάσταση.
Μπορεί κανείς νά μελετάη πολλά βιβλία, άλλά, αν δέν παρακολουθη τόν εαυτό του, όλα όσα διαβάζει πάνε
χαμένα. Ένώ, αν παρακολουθη τόν εαυτό του, και λίγο νά μελετάη, πολύ ωφελείται. Τότε ή συμπεριφορά του γίνεται λεπτή σέ όλες τίς εκδηλώσεις, αλλιώς κάνει χονδρά σφάλματα και
δέν τό καταλαβαίνει.
Μπορεί, Γέροντα, ό άνθρωπος νά μήν πιάνη καθόλου τον εαυτό του καί νά μή βλέπη ότι βαδίζει λανθασμένα;
- Όταν ό άνθρωπος δέν παρακολουθή τον εαυτό του καί δέν ξεσκονίζη τήν συνείδηση του, ή συνείδηση του πιάνει σιγά-σιγά πουρί καί γίνεται αναίσθητος. Άμαρτάνει καί είναι σάν νά μή συμβαίνη τίποτε.
- Γέροντα, νά μας λέγατε κάτι γιά τήν επιμέλεια της συνειδήσεως.
- Ό άνθρωπος, για να είναι σίγουρος ότι αυτό πού κάνει είναι αυτό πού του λέει ή συνείδηση του, πρέπει νά παρακολουθη τον εαυτό του και νά τον εκθέτη στον πνευματικό
του. Γιατί μπορεί νά εχη καταπατήσει την συνείδηση του και νά νομίζη ότι πάει καλά. Η νά εχη φτιάξει λανθασμένη συνείδηση καί, ενώ έχει κάνει έγκλημα, νά νομίζη ότι έκανε
ευεργεσία
Η, ακόμη, νά εχη κάνει την συνείδηση τουυπερευαίσθητη καί νά πάθη ζημιά.
Γιά νά σταματήση ό άνθρωπος νά κάνη μιά αμαρτία, πρέπει νά προσπαθήση νά άποφύγη κάθε ερέθισμα πού προκαλεί αυτήν τήν αμαρτία.
Ό μέθυσος λ.χ., άν θέλη νά βοηθηθή καί νά μήν ξαναπιή, δέν πρέπει ούτε έξω άπό ταβέρνα νά περάση.
Μικρή προσπάθεια χρειάζεται καί καλή διάθεση, καί ό Καλός Θεός θά μας βοηθήση νά ξεπεράσουμε τίς δυσκολίες. Έχει, άς πούμε, κάποιος ένα πάθος. Τό αναγνωρίζει, αγωνίζεται νά τό κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται.
Ή διάθεση πού έχει νά κόψη τό πάθος του πληροφορεί τόν Θεό καί τόν βοηθάει.
Άλλά, άν δέν καταβάλλη προσπάθεια, γιά νά άλλάξη, καί συνεχίζη νά άμαρτάνη, πώς ό Θεός νά δώση τήν Χάρη Του; Ή Χάρις τοϋ Θεού δέν έρχεται σε λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δέν βοηθάει τόν άνθρωπο. Άν ήταν έτσι, θά έστελνε ό Θεός τήν Χάρη Του καί στόν διάβολο.
Ό άνθρωπος πού δέν παραμένει στήν πτώση του, στις αμαρτωλές σκέψεις του, άλλά μετανοεί γιά τά σφάλματα του καί αγωνίζεται νά μήν άμαρτάνη, δέχεται τήν Χάρη τοϋ Θεοϋ καί βοηθιέται.
Οταν όμως δέν ύπάρχη μετάνοια καί ή αμαρτία θεωρήται μόδα, αυτό είναι
δαιμονική κατάσταση.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου